Czy profilaktyka poekspozycyjna po zakłuciu igłą nieznanego pochodzenia jest potrzebna?
06.06.2017
dr n. med. Weronika Rymer
Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych UM we Wrocławiu
VISTULA 2016
Wybrane treści dla pacjenta
-
Żółtaczka wszczepienna - czy jest bardzo zaraźliwa
Jak to jest z żółtaczką wszczepienną? Chodzi o jej zaraźliwość. Interesują mnie konkretne przypadkowe możliwości nieświadomej ekspozycji, z życia wzięte.
-
Ostre wirusowe zapalenie wątroby (WZW)
Wirusowe zapalenia wątroby to grupa chorób wątroby, w których przebiegu dochodzi do jej uszkodzenia – powstania zmian zapalno-martwiczych, a ich czynnikami sprawczymi są wirusy. Najczęściej występują: wirusowe zapalenie wątroby typu A, B i C. Wirus zapalenia wątroby typu A powoduje jedynie ostre wirusowe zapalenie wątroby, a B i C także przewlekłe. Wirusowemu zapaleniu wątroby mogą nie towarzyszyć żadne objawy lub występują tylko niewielkie dolegliwości – zmęczenie, złe samopoczucie. Zauważalne objawy, takie jak żółtaczka obserwuje się tylko u części pacjentów. Aby zapobiegać tym chorobom należy przestrzegać zasad higieny, a w przypadku WZW A i B – także się szczepić
-
HBV i przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B
Charakterystyczną cechą wirusa zapalenia wątroby typu B jest integracja jego materiału genetycznego z materiałem genetycznym osoby zakażonej, co powoduje, że całkowite wyeliminowanie wirusa z organizmu jest prawdopodobnie niemożliwe.
-
Ostre wirusowe zapalenie wątroby u dziecka
Ostre wirusowe zapalenie wątroby to choroba charakteryzująca się szybko postępującym uszkodzeniem komórek wątrobowych (hepatocytów) wywołanym przez wirusy.
-
WZW typu C i przewlekłe zapalenie wątroby
Wirus HCV to wirus zapalenia wątroby typu C. Powoduje on zapalenie wątroby, które u 50–85% chorych po fazie ostrej (ostre zapalenie wątroby typu C) przechodzi w przewlekłe zapalenie wątroby typu C. Nieleczone przewlekłe WZW typu C powoduje wiele poważnych powikłań. Istnieją skuteczne i bezpieczne leki, dlatego ważne jest jak najszybsze wykrycie zakażenia, aby nie dopuścić do rozwoju niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych.
-
Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS)
Rozpoznanie AIDS u osoby z potwierdzonym zakażeniem HIV ustala się na podstawie wystąpienia u pacjenta jednej z chorób wskaźnikowych. Diagnostyka jest zawsze ukierunkowana objawami zgłaszanymi przez pacjenta oraz nieprawidłowościami w badaniu fizykalnym stwierdzonymi przez lekarza.
-
Zakażenie HIV
HIV to ludzki wirus nabytego niedoboru odporności, który powoduje upośledzenie odporności zakażonej osoby. Objawy HIV zależą od fazy zakażenia, na początku mogą występować: zapalenie gardła, powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, wysypka, ból mięśni i stawów, a następnie choroba wchodzi w okres bezobjawowy, który może trwać nawet wiele lat. Źródłem zakażenia jest osoba zakażona HIV, a zakażenie jest przenoszone przez krew, kontakt seksualny oraz z matki na dziecko podczas porodu lub przez mleko matki.
-
Szczepienie przeciwko WZW typu B
Szczepienie przeciwko WZW typu B, czyli wirusowemu zapaleniu wątroby typu B jest skutecznym sposobem zapobiegania zachorowaniu. W Polsce jest to szczepienie obowiązkowe dla wszystkich dzieci (pierwsza dawka jest podawana noworodkom) i niektórych dorosłych. Zdrowe osoby bez zaburzeń odporności po przyjęciu pełnego cyklu szczepienia nie wymagają podawania dawek przypominających szczepionki.
-
Rak wątroby (nowotwory złośliwe wątroby): rodzaje, objawy, leczenie i rokowanie
Do pojawienia się guza w wątrobie może dojść w wyniku przerzutów innych nowotworów do wątroby lub nowotwór rozwija się z tkanek znajdujących się w wątrobie – najczęściej jest to rak wątrobowokomórkowy. Zmiany nowotworowe w wątrobie mogą długo nie dawać żadnych objawów. Leczenie i rokowanie w raku wątroby zależy od stopnia zaawansowania choroby
-
Szczepienie przeciwko WZW typu A
Szczepienie przeciwko WZW typu A zapobiega ostremu zapaleniu wątroby typu A, które jest zakaźną chorobą mogącą wywołać powikłania, takie jak uszkodzenie wątroby i nerek. Szczepionki przeciwko WZW typu A są bezpieczne – niepożądane odczyny poszczepienne na ogół nie wymagają porady lekarskiej, dominują bowiem łagodne odczyny miejscowe – ból, obrzęk i zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia.