Organizm człowieka nie dysponuje mechanizmami
usuwania nadmiaru żelaza, wobec czego
prawidłowy stan gospodarki żelazowej zależy
od utrzymania ścisłej równowagi pomiędzy jego
wchłanianiem jelitowym, gromadzeniem w komórkach
układu siateczkowo-śródbłonkowego i uwalnianiem z nich oraz wykorzystaniem żelaza,
głównie do syntezy hemoglobiny przez komórki
układu erytropoetycznego w szpiku. Procesy te,
podlegające regulacji na poziomie komórkowym i ogólnoustrojowym, są odzwierciedlane w badaniach
laboratoryjnych służących do oceny stanu
gospodarki żelazowej. Laboratoryjna diagnostyka
stanów niedoboru lub nadmiaru żelaza opiera się
na ocenie jego całkowitej zawartości w organizmie.