Praktyczne wnioski z badań naukowych dotyczących raka jelita grubego, nieswoistych chorób zapalnych jelit, zespołu jelita drażliwego, mikroskopowego zapalenia jelita grubego oraz zakażenia Clostridioides difficile.
Ostre choroby chirurgiczne, które nieraz wymagają natychmiastowej operacji wiążą się z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi. Jakich zaburzeń wodno-elektrolitowych można się spodziewać w tej grupie chorych?
Nadmierna utrata płynów prowadzi do znacznych zmian w składzie elektrolitowym osocza. Poznaj szacowane zawartości elektrolitów w poszczególnych płynach.
Nie ma wielu danych dotyczących postępowania z żylakami żołądka. Szczegółowy przegląd wszystkich aspektów postępowania (tj. profilaktyki pierwotnej i wtórnej oraz leczenia ostrego krwawienia) uzupełnia obszerny komentarz doświadczonego eksperta praktyka.
Przyczyny jawnego krwawienia z jelita cienkiego i metody ich rozpoznawania.
Jaki jest mechanizm powstawania laryngologicznych manifestacji refluksu żołądkowo-przełykowego? Zapraszamy do zapoznania się z cyklem artykułów dr n. med. Marii Janiak.
Jakie są najczęstsze przyczyny tych zaburzeń? Które parametry są najlepsze w rozpoznawaniu ostrego zapalenia trzustki? Jakie są dostępne testy czynnościowe?
Podsumowanie najnowszego stanowiska European Society of Gastrointestinal Endoscopy i European Society of Gastroenterology and Endoscopy Nurses and Associates dotyczącego badań endoskopowych w okresie stosowania szczepień oraz występowania nowych wariantów koronawirusa zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2).
W artykule opisano wybrane zespoły pozaprzełykowe GERD związane z dolnymi drogami oddechowymi – przewlekły kaszel, astmę oraz idiopatyczne włóknienie płuc.
Omówienie najnowszych zaleceń i badań dotyczących chorób dolnego odcinka przewodu pokarmowego (m.in. mikroskopowego zapalenia jelita grubego, zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, zespołu jelita drażliwego, raka jelita grubego, nieswoistych chorób zapalnych jelit) i endoskopii (przesiewowej, diagnostycznej i zabiegowej).
Występowanie wewnątrzprzewodowych nowotworów o brodawkowatym typie wzrostu było znane od dawna. Mimo że nazewnictwo tego rodzaju zmian różniło się w zależności od kraju i regionu, to wiadomo było, że charakteryzują się korzystniejszym pooperacyjnym rokowaniem niż rak dróg żółciowych.
Autor przedstawia na podstawie aktualnych wytycznych typy nawrotu raka jelita grubego po leczeniu radykalnym, badania wykorzystywane w nadzorze onkologicznym oraz zalecenia co do częstości ich wykonywania.
Ból ściany jamy brzusznej jest często mylony z pochodzącym z jej wnętrza bólem trzewnym, co skutkuje przeprowadzaniem drogich i zbędnych badań laboratoryjnych oraz obrazowych, konsultacji i procedur inwazyjnych.
Chorzy na nieswoiste choroby zapalne jelit są narażeni na większe ryzyko zakażeń, co wynika z samej choroby podstawowej oraz stosowania niektórych leków immunosupresyjnych. Wielu takich infekcji można uniknąć dzięki szczepieniom.
Podsumowanie wytycznych American Gastroenterological Association (AGA).
Mikrobiota jelitowa prawdopodobnie odgrywa kluczową rolę w metabolizmie energetycznym człowieka. Potwierdzenie tego przypuszczenia mogłoby istotnie zmienić metody walki z otyłością. Zagadnieniem tym zajmuje się zespół projektu finansowanego ze środków UE.
W artykule przedstawiono zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia zaburzeń czynnościowych układu pokarmowego. Autorzy zwracają uwagę na znaczenie wywiadu dotyczącego dotychczasowej diety przy ustalaniu przyczyny zaburzeń oraz przedstawiają zalecenia dietetyczne we wstępnym leczeniu.
Zapadalność i śmiertelność z powodu raka jelita grubego można zmniejszyć przez badania przesiewowe osób w wieku 50–70 lat o przeciętnym ryzyku zachorowania.
Przegląd wytycznych opartych na danych naukowych.
W krajach rozwiniętych rak trzustki staje się istotnym wyzwaniem dla współczesnej onkologii. Odzwierciedla to rosnąca liczba zgonów spowodowanych tym nowotworemi, Korzyści, jakie można osiągnąć stosując kombinację leczenia chirurgicznego i chemioterapii, najlepiej pokazują opublikowane niedawno dane odnośnie do skuteczności chemioterapii uzupełniającej według schematu mFOLFIRINOX.