Autorzy przedstawiają, na podstawie aktualnych wytycznych, postępowanie z chorymi onkologicznymi poddawanymi radioterapii, którzy mają wszczepione urządzenie do stymulacji serca, kardiowersji-defibrylacji lub resynchronizacji serca.
Zaburzenia rytmu serca występują często w okresie okołooperacyjnym. Ocena przedoperacyjna jest optymalną okazją do identyfikacji czynników ryzyka wystąpienia brady- i tachyarytmii, co pozwala odpowiednio przygotować chorego do bezpiecznego przeprowadzenia operacji.
Autorzy przedstawiają aktualne definicje niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową, trudności w rozpoznaniu, algorytm echokardiograficznej oceny dysfunkcji rozkurczowej oraz kompleksowe postępowanie diagnostyczne.
Urządzenia znajdujące się na bloku operacyjnym są istotnym źródłem zakłóceń elektromagnetycznych (EMI), które mogą zaburzać pracę rozrusznika serca i kardiowertera-defibrylatora (ICD), powodując asystolię, bradykardię, hipotensję, nieadekwatne wyładowania ICD, a także (rzadko) uszkodzenie wszczepionego układu. Dla zapewnienia optymalnej opieki nad chorym z rozrusznikiem/ ICD konieczne jest zrozumienie podstawowych zasad działania tych urządzeń.
Wskazówki dotyczące postępowania okołooperacyjnego u chorych przyjmujących leki przeciwpłytkowe, którzy wymagają dużych zabiegów operacyjnych łączących się z koniecznością rozważenia przerwania leczenia przeciwpłytkowego.
Celem niniejszej bogato ilustrowanej publikacji jest przedstawienie bardzo aktywnego pod względem badawczo-rozwojowym rynku technologii już wdrożonych oraz wyłaniających się dopiero w chirurgii robotowej, przegląd objął więc systemy robotowe zarówno zarejestrowane przez amerykańską Food and Drug Administration, jak i te, które jeszcze nie uzyskały rejestracji.
Jak bezpiecznie wykonać zabieg operacyjny u chorego leczonego przeciwzakrzepowo?
Najczęstszą zmianą pierwotną w sercu jest łagodny śluzak, stwierdzany w 75% przypadków. Pozostałe 25% pierwotnych guzów serca to nowotwory złośliwe. Mięsaki stanowią 95% spośród pierwotnych zmian złośliwych w sercu, zaś pozostałe 5% to przede wszystkim chłoniaki.
Umiarkowanie ciężkie i ciężkie postaci wad wrodzonych serca (WWS) występują u około 6 na 1000 żywo urodzonych dzieci. Szacuje się, że prawdziwa częstość WWS, w tym niewielkiego ubytku w części mięśniowej przegrody międzykomorowej i dwupłatkowej zastawki aorty, jak również innych wad o łagodniejszym charakterze, może wynosić 75 na 1000 żywo urodzonych dzieci.
Celem autora było zasygnalizowanie pojawiających się w ostatnich latach dylematów dotyczących podejścia do wskazań do podjęcia leczenia oraz wyboru właściwej terapii u tych pacjentów.
Od początku 2012 roku dostępne są w Polsce 2 nowe leki przeciwkrzepliwe, to jest dabigatran, bezpośredni inhibitor trombiny (Pradaxa), i rywaroksaban, bezpośredni inhibitor aktywnego czynnika X (Xarelto), we wskazaniach innych niż profilaktyka zakrzepicy w związku z aloplastyką stawu biodrowego i kolanowego.
W artykule autor udziela odpowiedzi na pytania kliniczne związane z antykoagulacją w okresie okołooperacyjnym u chorych leczonych warfaryną, m.in. dotyczące oceny ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i krwawienia, wstrzymywania leczenia warfaryną i leczenia pomostowego heparyną.
Ważnym wydarzeniem w rozwoju kardiologii XX wieku było wprowadzenie do praktyki klinicznej wszczepialnych sercowo-naczyniowych urządzeń elektronicznych (cardiovascular implantable electronic devices – CIED).
Według Statystyki Chorób Serca i Udarów Mózgu opublikowanej w 2010 roku przez American Heart Association w 2006 roku niewydolność serca odnotowano w 1 na 8,6 kart zgonu (282 754 zgony), a w Stanach Zjednoczonych było 5,8 mln chorych z niewydolnością serca.