Przeszczepienie nerek to najczęściej wykonywana operacja w transplantologii. Niewątpliwie od przebiegu śródoperacyjnego zależy rokowanie pacjenta i przeżycie przeszczepu. Czy użycie zbilansowanych krystaloidów ma znaczenie dla przeżycia przeszczepu?
W 1963 roku Thomas Earl Starzl wykonał pierwsze trzy operacje przeszczepienia wątroby u ludzi, przy czym najdłuższy czas przeżycia pacjenta wyniósł 23 dni. Do początku lat 80. XX wieku na świecie wykonano już około 330 takich zabiegów. Odsetek rocznych przeżyć sięgał wówczas 28%...
Potransplantacyjne zespoły limfoproliferacyjne cechują się różnorodnym obrazem klinicznym. Mogą, wystąpić u biorców przeszczepów narządów oraz biorców macierzystych komórek. Ryzyko rozwoju chłoniaka u chorych jest większe o 20–120% w porównaniu z populacją ogólną; ryzyko to w pewnym zakresie zależy od stopnia immunosupresji.
Artykuł jest przeglądową publikacją, ale dobrze analizującą współczesną wiedzę na temat wpływu chemioterapii na przebieg leczenia obejmującego resekcję u chorych z przerzutami nowotworowymi w wątrobie.
Uszkodzenie wątroby indukowane chemioterapią jest istotnym i coraz częstszym problemem, z którym stykają się specjaliści zajmujący się chirurgią wątroby, zwłaszcza w perspektywie coraz częstszego stosowania przedoperacyjnej chemioterapii. Nie ma jeszcze możliwości oceny ryzyka rozwoju tych uszkodzeń, ale szkody mogą się okazać znaczne i przyczyniać się do zwiększenia częstości powikłań i śmiertelności oraz wpływać negatywnie na możliwość wykonania doszczętnego zabiegu chirurgicznego. Z tego względu zasadnicze znaczenie ma prawidłowa identyfikacja chorych zagrożonych ryzykiem rozwoju tego typu zaburzeń.
Współcześnie nie ma żadnej wątpliwości, że najwłaściwszym sposobem leczenia chorych na raka wątrobowokomórkowego (hepatocellular carcinoma – HCC) jest resekcja lub przeszczepienie wątroby.
Opisana w tym artykule procedura koordynacji pobrania narządów od dawcy zmarłego dotyczy dawców po 2. roku życia.
Cukrzyca – jako zespół metaboliczny – to stan przewlekłej hiperglikemii, który skutkuje chorobami układu sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza chorobą niedokrwienną serca i może być przyczyną ponad 70% zgonów w tej grupie chorych.
Technologia rekombinacji genetycznej umożliwiła wytwarzanie wielu białek o zastosowaniu leczniczym. W ostatnich latach wygasła albo aktualnie kończy się ochrona patentowa wielu preparatów biologicznych (np. czynników stymulujących powstawanie kolonii granulocytów, erytropoetyny, interferonów). Z tego powodu opracowano alternatywne wersje dostępnych dotychczas preparatów biologicznych. Te nowe wersje określa się jako biofarmaceutyki naśladowcze (podobne biologiczne produkty lecznicze czyli leki biopodobne [biosimilars, follow-on biologics]). Biofarmaceutyki naśladowcze są nowymi preparatami biologicznymi, "podobnymi" do pierwotnego produktu biotechnologicznego (leku innowacyjnego). Nie są one identyczne z preparatem referencyjnym. Odróżnia je to od chemicznych leków odtwórczych (generycznych), w których substancja czynna jest identyczna z produktem referencyjnym. Ta cecha pociąga za sobą ważne następstwa w odniesieniu do procesu rejestracji biofarmaceutyków naśladowczych oraz prowadzenia leczenia.