Patofizjologia i ważne w praktyce elementy oceny pacjenta na podstawie rozdziału Nadciśnienie tętnicze podręcznika Geriatria. Wybrane zagadnienia pod redakcją Jerzego Gąsowskiego i Karoliny Piotrowicz.
Zalecenia oparte na europejskich i amerykańskich wytycznych kardiologicznych i diabetologicznych.
Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego zwiększa się z wiekiem. Czy patofizjologia nadciśnienia tętniczego w starości różni się od tej u pacjentów w młodszym wieku? Jakie zasady obowiązują przy doborze leków?
W artykule omówiono patofizjologię nadciśnienia tętniczego w wieku podeszłym, trudności diagnostyczne, izolowane nadciśnienie tętnicze skurczowe, docelowe wartości ciśnienia tętniczego, postępowanie terapeutyczne oraz hipotensję jako skutek uboczny farmakoterapii przeciwnadciśnieniowej.
Nadciśnienie tętnicze oporne stanowi w codziennej praktyce problem kliniczny – dotyczy istotnego odsetka chorych z nadciśnieniem tętniczym, a ponadto chorzy z opornym nadciśnieniem tętniczym charakteryzują się większym niż chorzy z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym ryzykiem sercowo-naczyniowym.
Wszystkie zalecenia dotyczące leczenia nadciśnienia tętniczego wskazują na konieczność łączenia postępowania farmakologicznego i niefarmakologicznego w celu osiągnięcia u chorych docelowych wartości terapeutycznych. Artykuł stanowi krótki przegląd piśmiennictwa na temat niefarmakologicznych metod postępowania, podkreśla najważniejsze wnioski oraz zalecenia, jakie należy przekazać każdemu choremu na nadciśnienie tętnicze, wskazując, które z często stosowanych zaleceń mają rzeczywiście potwierdzoną skuteczność.
Zarówno niedobór, jak i nadmiar makro- i mikroskładników pokarmowych może przyspieszać proces starzenia się organizmu i przyczyniać się do powstania wielu chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, osteoporoza, cukrzyca typu 2 i niedokrwistość.
Autorzy przedstawiają 7 błędnych przekonań co do leczenia nadciśnienia tętniczego, dotyczących: wyboru diuretyku, oddziaływania na aktywność układu adrenergicznego, blokady układu renina-angiotensyna, obrzęków obwodowych u chorych przyjmujących blokery kanału wapniowego, zaburzeń wzwodu w wyniku leczenia przeciwnadciśnieniowego oraz docelowych wartości ciśnienia tętniczego.
Przeprowadzone pod koniec ubiegłego stulecia badania wykazały skuteczność diety DASH w zapobieganiu i leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Przedstawiony artykuł zawiera podsumowanie najnowszych doniesień dotyczących diagnostyki, celów i leczenia chorych na nadciśnienie tętnicze. Znajdziemy w nim m.in. porównanie skuteczności antagonistów receptora angiotensyny II (ARB) z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACEI), omówienie etiologii i leczenia nadciśnienia tętniczego opornego, oraz wiele innych zagadnień związanych z nadciśnieniem tętniczym.
Autor odpowiada na pytania: 1) jak leki przeciwnadciśnieniowe mogą działać korzystnie przy niższych wartościach ciśnienia tętniczego? 2) jak silna jest korelacja między niższym ciśnieniem tętniczym i mniejszym ryzykiem choroby w badaniach obserwacyjnych? 3) czy w badaniach klinicznych niższe ciśnienie tętnicze jest korzystniejsze? 4) jakie są implikacje dla postępowania klinicznego?
W artykule przedstawiono szczegółowo prosty algorytm leczenia opornego nadciśnienia tętniczego.
Udar mózgu jest jedną z głównych przyczyn chorobowości i umieralności na całym świecie i trzecią przyczyną zgonów w krajach uprzemysłowionych.
W artykule przedstawiono etiologię nadciśnienia tętniczego u kobiet w okresie połogu, typowe przypadki kliniczne oraz właściwe postępowanie diagnostyczne i lecznicze w takich sytuacjach.
Autorka na podstawie wyników dotychczas przeprowadzonych badań klinicznych przedstawia aktualne możliwości hamowania postępu retinopatii cukrzycowej.
Wprowadzenie do praktyki klinicznej inhibitorów angiogenezy zwiększyło możliwości leczenia chorych na zaawansowane nowotwory. Niestety stosowanie tych leków łączy się z wystąpieniem powikłań, między innymi nadciśnienia tętniczego. U wielu chorych zaawansowane nowotwory współistnieją z nadciśnieniem tętniczym i innymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, co wymaga ścisłej kontroli wartości ciśnienia krwi podczas stosowania inhibitorów angiogenezy. Autorzy artykułu omawiają patogenezę nadciśnienia tętniczego w tej grupie chorych, przedstawiają też zalecenia odnośnie do monitorowania wartości ciśnienia. Omówiono również szczegółowo zapobieganie i leczenie nadciśnienia tętniczego wywołanego przez inhibitory angiogenezy.
W artykule zwięźle przedstawiono zastosowania terapeutyczne β-blokerów oraz różnice w efektach farmakologicznych, ze szczególnych uwzględnieniem nowych leków z tej grupy.