Czy u chorych z ZJD stosowanie środków zwiększających objętość stolca, leków rozkurczających mięśnie gładkie i leków przeciwdepresyjnych, w porównaniu z placebo, zmniejsza ból brzucha i nasilenie objawów związanych z ZJD oraz poprawia ogólne samopoczucie?
W tym przeglądzie systematycznym 10 RCT autorzy zadali pytanie, czy u dorosłych chorych na PZBŚNZP bez polipów stosowanie GKS miejscowo, w porównaniu z placebo, 0,9% roztworem NaCl, GKS w innym schemacie podawania lub z niestosowaniem dodatkowego leczenia zmniejsza nasilenie objawów choroby.
Aripiprazol bywa uznawany za prototyp LPP "III generacji" – tzw. stabilizatorów układu dopaminergiczno-serotoninergicznego.
Wyniki tego przeglądu potwierdzają, że stosowanie rywastygminy u osób, u których stwierdzono łagodne lub umiarkowane otępienie typu Alzheimera, zmniejsza nasilenie jego objawów, ale jednocześnie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Diuretyki, w porównaniu z placebo, zmniejszają ryzyko zgonu i hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca.
U chorych z ostrym bólem pooperacyjnym podanie naproksenu/soli sodowej naproksenu, w porównaniu z placebo, skuteczniej zmniejsza natężenie bólu i potrzebę zastosowania innego leku przeciwbólowego oraz nie zwiększa ryzyka zdarzeń niepożądanych.
U osób chorych na chorobę zwyrodnieniową stawów stosowanie glukozaminy jest bezpieczne w porównaniu z placebo i wiąże się z mniejszą częstością zdarzeń niepożądanych w porównaniu z NSLPZ.
U chorych z zaostrzeniem POChP stosowanie GKS ogólnoustrojowo zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia, skraca czas hospitalizacji, wiąże się z poprawą czynności płuc i zmniejszeniem duszności, natomiast zwiększa ryzyko skutków niepożądanych.
U chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) regularne stosowanie doustnych leków mukolitycznych, w porównaniu z placebo, zmniejsza częstość zaostrzeń choroby, skraca czas niesprawności z powodu nasilenia się objawów choroby, oraz nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny.
Według autorów przeglądu w dawkach 1:1 cyklezonid jest równie skuteczny jak beklometazon i budezonid w zakresie poprawy PEF i jak flutikazon w zakresie poprawy czynności płuc (ocenianej na podstawie PEF i FEV1).
Cyklezonid w dawce 50–1600 µg/d w porównaniu z placebo skutecznie poprawia czynność płuc, zmniejsza nasilenie objawów astmy i zużycie leków doraźnych w okresie 12 tygodni. Nie ma danych pozwalających określić długoterminowe efekty stosowania cyklezonidu (częstość zaostrzeń i skutki uboczne).
Profilaktyczne stosowanie witaminy C p.o. w dużych dawkach nie zmniejsza ryzyka zachorowania na przeziębienie ani nie wpływa znacząco na czas jego trwania i ciężkość przebiegu. Jest ona natomiast skuteczna w zapobieganiu zachorowaniom u osób narażonych na duży wysiłek fizyczny. Podawanie witaminy C osobom już chorym nie wpływa na przebieg przeziębienia.