Projekcję podmostkową uzyskuje się u pacjenta leżącego na wznak z nogami nieco ugiętymi w kolanach. Głowicę umieszcza się w nadbrzuszu środkowym, kierując początkowo znacznik na lewe ramię pacjenta.
W tej projekcji głowicę przykłada się do wcięcia jarzmowego mostka u pacjenta leżącego na plecach z głową odchyloną do tyłu (w celu zwiększenia kąta odgięcia głowy można pod ramiona pacjenta podłożyć poduszkę).
Projekcje te uzyskuje się, rotując głowicę z położenia w projekcji koniuszkowej czterojamowej o około 60° przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (znacznik głowicy wpada wówczas zwykle na prawe ramię pacjenta).
Projekcję koniuszkową pięciojamową uzyskuje się poprzez modyfikację ułożenia głowicy z projekcji koniuszkowej czterojamowej; głowicę należy odchylić nieco ku tyłowi.
W celu uzyskania tej projekcji pacjenta układa się na lewym boku, a głowicę ultrasonografu przykłada w miejsce uderzenia koniuszkowego serca i kieruje znacznik głowicy na prawy bark pacjenta.
Projekcję przymostkową w osi krótkiej (SAX) uzyskuje się obracając głowicę ultrasonografu o 90 stopni zgodnie z ruchem wskazówek zegara w stosunku do projekcji w osi długiej.
Projekcję przymostkową w osi długiej uzyskuje się układając pacjenta na lewym boku. Głowicę ultrasonografu przykłada się w IV lub V przestrzeni międzyżebrowej przy lewym brzegu mostka, kierując znacznik głowicy na prawy bark pacjenta.
Ocena morfologii zastawki mitralnej jest szczególnie istotna wśród chorych kwalifikujących się do leczenia inwazyjnego.
W diagnostyce zwężenia zastawki mitralnej oraz w ocenie jej zaawansowania najważniejszym spośród badań obrazowych jest badanie echokardiograficzne.
Zwężenie zastawki mitralnej nazywane również zwężeniem lewego ujścia żylnego lub stenzoą mitralną, to wada serca polegająca na zmniejszeniu powierzchni lewego ujścia żylnego, co prowadzi do utrudnienia przepływu krwi do lewej komory serca.
Badanie echokardiograficzne przezklatkowe (TTE) – obecnie łatwo dostępne – umożliwia ocenę budowy oraz czynności serca, a dodatkowo u większości pacjentów pozwala na zobrazowanie aorty piersiowej.
Niedomykalność zastawki mitralnej powoduje uzależnione od jej stopnia przeciążenie objętościowe lewej komory. Ocena niedomyklaności stanowi więc niezbędny składnik procesu kwalifikowania chorych do zabiegu operacyjnego.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.
Na pytanie odpowiedziała prof. Maria Trusz-Gluza.