Podsumowanie wyników badania porównującego częstość zawrotów głowy w populacjach pacjentów ze zwyrodnieniem szyjnego oraz lędźwiowego odcinka kręgosłupa.
Omówienie wyników przeglądu systematycznego, ukierunkowanego na ocenę wpływu długości i intensywności ćwiczeń fizycznych na ryzyko wystąpienia poważnych złamań osteoporotycznych.
Opracowanie przeglądu systematycznego Ayers i wsp. z 2023 r.
Przegląd systematyczny z metaanalizą 71 badań z randomizacją, w tym 45 oceniających analgezję z wyprzedzeniem i 26 oceniających analgezję prewencyjną, z podaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych przed zabiegami różnego rodzaju (m.in. chirurgia jamy brzusznej i ortopedia).
Leczenie operacyjne jest poważnym czynnikiem ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), zarówno zakrzepicy żył głębokich jak i zatorowości płucnej. Zaleca się szacowanie ryzyka zakrzepicy. Niniejsze badanie objęło 3741 chorych z ŻChZZ w wywiadzie; mediana czasu trwania obserwacji wyniosła 5,7 roku.
Czy są różnice w częstości występowania ŻChZZ lub powikłań krwotocznych przy przedłużonej profilaktyce za pomocą ASA lub rywaroksabanu?
Żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe (tj. zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna) są przyczyną powikłań i zgonów ofiar urazów. Z tego względu zaleca się profilaktykę w postaci heparyny drobnocząsteczkowej podawanej w standardowych dawkach. Mimo konieczności prewencji żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej optymalny sposób profilaktyki nie został jeszcze ustalony.
Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej po aloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego: aspiryna vs rywaroksaban.
Skuteczność heparyny drobnocząsteczkowej w zapobieganiu ŻChZZ w warunkach ambulatoryjnych u chorych ortopedycznych.
Profilaktyka przeciwzakrzepowa po artroskopii stawu kolanowego i po unieruchomieniu podudzia w opatrunku gipsowym.
Upadki, zwłaszcza zakończone urazem z możliwym powikłaniem w postaci złamania, to jeden z głównych problemów geriatrycznych. Fińscy autorzy w pracy publikowanej w ostatnim numerze Age and Ageing zdają się wskazywać receptę, której zastosowanie może zmniejszyć liczbę upadków zakończonych urazem oraz liczbę złamań w populacji kobiet w starszym wieku.
Czy leczenie uciskowe kończyn dolnych przed operacją zapobiega zakrzepicy żył głębokich?
Związek między występowaniem naczynioruchowych objawów menopauzalnych a ryzykiem złamania biodra i gęstością mineralną kości zbadali amerykańscy naukowcy w prospektywnym badaniu obserwacyjnym.
Czy u kobiet po menopauzie z osteoporozą pierwotną stosowanie bisfosfonianów, denosumabu i teryparatydu zmniejsza, w porównaniu z placebo lub z niestosowaniem żadnej swoistej interwencji, ryzyko złamania kręgu i innych kości?
Badaniem objęto 1490 dorosłych z unieruchomioną kończyną dolną w opatrunku gipsowym (u 60% chorych poniżej stawu kolanowego) przez ≥1 tydz. leczonych w warunkach ambulatoryjnych.
Badaniem objęto 351 dorosłych chorych w wieku >45 lat (śr. wiek 58 lat, mężczyźni 43%) z objawowym (od ≥1 mies.) uszkodzeniem łąkotki i współistniejącym zwyrodnieniem stawu kolanowego potwierdzonymi w MR (magnetic resonance).
Około 75% złamań kości występuje u osób w wieku >65 lat. Istnieją doniesienia, że suplementacja witaminy D może zmniejszyć u nich ryzyko złamań, jednak wyniki dotychczas przeprowadzonych badań i metaanaliz są sprzeczne.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć