medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W Rzeczypospolitej Polskiej standardy etyki lekarskiej wyznacza polski Kodeks Etyki Lekarskiej (KEL).13 Wskazuje on wprost, że lekarz nie może stosować eutanazji ani pomagać w popełnieniu samobójstwa (art. 31 KEL).
Czy aktywne podejście paliatywne może stanowić rzeczywistą alternatywę dla leczenia skoncentrowanego na konkretnym przewlekłym schorzeniu w jego schyłkowej fazie?
Skuteczność leczenia nie zależy wyłącznie od stanu fizycznego czy immunologicznego pacjenta, lecz w równie istotnym stopniu od jego psychiki. Chorzy, którzy nie mają sił duchowych i woli walki przegrywają z chorobą, mimo pozornie łagodniejszego przebiegu.
Telekonsultacje wiążą się z koniecznością rozwiązania wielu spraw formalnych. Nie określono szczegółowych zasad ich udzielania, choć rozporządzenie Ministra Zdrowia wydane w czasie epidemii rozszerza ich stosowanie.
W czasie epidemii, ograniczone są liczne swobody obywatelskie i dotyczy to także praw pacjenta. Choroby zakaźne różnią się od wszystkich pozostałych, gdyż nie są wyłącznie sprawą chorego, ale stanowią zagrożenie dla jego najbliższych, dla przypadkowych osób, ale też dla opiekującego się nim personelu medycznego.
Czas epidemii to okres trudnych wyborów etycznych, za którymi powinna stać filozoficzno-etyczna refleksja. Będą one rozgrywać się w skali makro- i mikro, dotycząc dużych społeczności i poszczególnych osób.
Fundamentalnym obowiązkiem lekarza jest pomagać chorym. W czasach epidemii każdy lekarz może stanąć przed wyborem, czy ma zaryzykować własne życie, by pomóc choremu. Czy każdy lekarz jest przygotowany na to, by zostać bohaterem?
Prawne aspekty dotyczące zwalczania zakażenia koronawirusem są spisane i powszechnie znane, szczególnie odpowiednim instytucjom czy grupom zawodowym. Dla środowisk medycznych logiczne jest stosowanie się do zapisów Ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. 2008 Nr 234 poz. 1570).
W Kodeksie Etyki Lekarskiej nie ma jednoznacznych wskazówek jak postępować w czasie wojny czy epidemii. Powoduje to podejmowanie przez lekarzy indywidualnych decyzji, bez wsparcia formalnymi zaleceniami interpretującymi ogólnikowe zapisy.
Czas epidemii to czas próby. Próby profesjonalizmu medycznego, umiejętności zarządzania kryzysem przez rządzących, karności społeczeństw, jakości procedur, zgromadzonych rezerw, ale przede wszystkim próby ludzkich charakterów.
Prosimy o zadawanie pytań dotyczących wątpliwości z dziedziny etyki w codziennej praktyce lekarskiej.
Wyślij pytanie, dostaniesz indywidualną odpowiedź eksperta!
