Nowe zalecenia EULAR dotyczące leczenia RZS
Jednym z najważniejszych wydarzeń w dziedzinie reumatologii w 2013 r. było opracowanie
zaleceń EULAR dotyczących leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) syntetycznymi i biologicznymi lekami modyfikującymi przebieg choroby (LMPCh). W związku z szybkim postępem w zakresie farmakoterapii i wprowadzaniem leków biopodobnych ustalono nowy podział LMPCh, ujednolicając nazewnictwo. Priorytetem pozostaje osiągnięcie remisji bądź małej aktywności choroby u każdego chorego w okresie do 6 miesięcy, a poprawy najpóźniej po 3 miesiącach leczenia. Lekiem pierwszego rzutu w razie braku przeciwwskazań jest metotreksat, a w przypadku jego nieskuteczności lub nietolerancji dalsze postępowanie jest uzależnione od ściśle określonych czynników rokowniczych i polega na dostosowywaniu lub modyfikacji terapii według
algorytmu dostępnego w zaktualizowanej wersji Interny Szczeklika.
Nowe kryteria klasyfikacyjne twardziny układowej
Od 2013 r. obowiązują również nowe
kryteria klasyfikacyjne twardziny układowej (SSc) oparte na ocenie w systemie punktowym wybranych objawów klinicznych (stwardnienia skóry rąk, palców, uszkodzeń opuszek palców, obecności teleangiektazji, objawu Raynauda, nadciśnienia płucnego i/lub choroby śródmiąższowej płuc), badań obrazowych (kapilaroskopii wału paznokciowego) oraz laboratoryjnych (obecności autoprzeciwciał charakterystycznych dla SSc).
Nowe zalecenia dotyczące rozpoznawania i leczenia dny moczanowej
Na początku 2014 r. międzynarodowy zespół ekspertów (Inicjatywa 3e) opracował zalecenia dotyczące rozpoznawania i leczenia dny moczanowej, zgodnie z którymi chorobę w sposób pewny potwierdza identyfikacja laboratoryjna kryształów moczanu sodu, a w przypadku, gdy nie jest to możliwe, rozstrzygający pozostaje obraz kliniczny (ostre zapalenie stawu śródstopno-paliczkowego I i/lub guzki dnawe) bądź szybka odpowiedź na kolchicynę. Również charakterystyczne wyniki określonych badań obrazowych mogą wspierać rozpoznanie. Stwierdzenie samej hiperurykemii nie wystarcza do rozpoznania dny. Istotną zmianą w leczeniu jest ograniczenie maksymalnej dobowej dawki kolchicyny do 2 mg (równie skutecznej jak dawki większe, a zapewniającej lepszy profil bezpieczeństwa). Obok kolchicyny w ostrym napadzie dny można stosować NSLPZ i/lub GKS, w zależności od chorób współistniejących i ryzyka skutków niepożądanych. W leczeniu zmniejszającym stężenie kwasu moczowego allopurynol powinien być lekiem pierwszego rzutu, przy czym jego podawanie należy rozpoczynać od małej dawki i stopniowo zwiększać do osiągnięcia docelowego stężenia kwasu moczowego w surowicy (pod kontrolą m.in. czynności nerek). Szczegółowe zalecenia dotyczące pożądanych wartości urykemii w zależności od obrazu klinicznego oraz alternatywne metody farmakoterapii zgodne z najnowszymi zaleceniami można znaleźć w uaktualnionej wersji Interny Szczeklika (zob. rozdział
Dna moczanowa).
