Zastosowanie glikokortykosteroidów i leczenia operacyjnego w przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok u dzieci
23.04.2014
prof. dr hab. n. med. Elżbieta Hassman-Poznańska
Klinika Otolaryngologii Dziecięcej Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku
Wybrane treści dla pacjenta
-
Autoimmunologiczne zapalenie wątroby
Przyczyna choroby jest nieznana. Uważa się, że u jej podłoża leżą predyspozycje genetyczne osoby chorej do tak zwanej reakcji z autoagresji, czyli do ataku komórek układu odpornościowego na własne białka, zlokalizowane w tym przypadku na komórkach wątrobowych.
-
Alergiczny nieżyt nosa
Alergiczny nieżyt nosa jest chorobą dzieci i osób młodych, zwykle poniżej 20. roku życia, choć zapadają na niego także osoby starsze. Ocenia się, że choruje na niego około 10—25% osób na świecie.
-
Zespół Cushinga
Zespół Cushinga to zespół różnorodnych objawów klinicznych związanych z podwyższonym stężeniem glikokortykosteroidów (GKS) we krwi. GKS to hormony wytwarzane przez nadnercza, wewnątrzwydzielnicze gruczoły obwodowe położone obustronnie powyżej górnych biegunów nerek.
-
Zapalenie zatok przynosowych
Zapalenie zatok przynosowych to choroba zatok, której objawami są: niedrożność nosa, wydzielina z nosa (katar lub spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła), ból lub uczucie rozpierania twarzy, upośledzenie lub utrata węchu. Ostre zapalenie zatok przynosowych jest częstą chorobą, zwykle jest spowodowane zakażeniem wirusowym (przeziębienie) i ustępuje samoistnie w ciągu 7–10 dni. W leczeniu stosuje się płukanie nosa 0,9% roztworem NaCl oraz leki objawowe – paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa.
