medycyna praktyczna dla pacjentów
Nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka to przewlekła autoimmunologiczna choroba pęcherzowa zbliżona do pemfigoidu. Zmiany skórne umiejscawiają się w okolicach narażonych na urazy mechaniczne.
Naczyniak wątroby to najczęstszy niezłośliwy nowotwór wątroby, który występuje dość często. Naczyniak wątroby zazwyczaj nie powoduje żadnych objawów i jest wykrywany przypadkowo podczas USG brzucha. Zdecydowana większość osób z naczyniakiem wątroby nie wymaga leczenia. Kontrola polega na regularnym wykonywaniu badania USG brzucha
Naczyniak włośniczkowy to łagodny guz zbudowany z komórek śródbłonka z wąskimi kanałami naczyniowymi wypełnionymi krwią. W 30% przypadków stwierdza się go przy urodzeniu, w pozostałych – do 6. miesiąca życia. Dziewczynki chorują znacznie częściej niż chłopcy.
Większość naczyniaków nie wymaga leczenia, a jedynie obserwacji i w przypadku naczyniaków narządów wewnętrznych okresowej kontroli w badaniach obrazowych, najczęściej USG. Duża część naczyniaków powierzchownych ulega samoistnemu zanikowi.
Naczyniaki mają w przeważającej większości charakter łagodnych nowotworów tkanek miękkich, często traktowane są także jako zaburzenia rozwojowe. Są to zmiany związane z nieprawidłowościami układu naczyniowego.
Naczyniakowłókniak młodzieńczy to guz nosogardła występujący prawie wyłącznie u chłopców i młodych mężczyzn w okolicach okresu dojrzewania.
Nadciśnienie płucne nie jest jedną prostą jednostką chorobową, ale w jego skład wchodzi wiele różnych chorób, dla których wspólną cechą jest wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej, a nieleczone prowadzą do przeciążenia i niewydolności prawej komory serca.
Nadciśnienie przewlekłe dotyczy ok. 1% kobiet w ciąży. W większości przypadku (ok. 95%) jest to nadciśnienie pierwotne (samoistne), w pozostałych przypadkach związane jest najczęściej z chorobami nerek, naczyń lub zaburzeniami endokrynologicznymi.
Nadciśnienie tętnicze to trwałe podniesienie ciśnienia tętniczego, którego wartość wynosi wówczas 140/90 mm Hg lub więcej. Nadciśnienie tętnicze zwykle przez wiele lat nie powoduje objawów i jeśli wartość ciśnienia tętniczego nie jest regularnie kontrolowana, zostaje wykryte w momencie pojawienia się powikłań dotyczących różnych narządów (np. serca, nerek, mózgu). Leczenie polega na modyfikacji stylu życia – odpowiedniej aktywności fizycznej i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała, a także przyjmowaniu leków obniżających ciśnienie.
Nadciśnienie ciążowe to zwiększone ciśnienie krwi ≥140/90 stwierdzane po raz pierwszy po 20 tygodniu ciąży bez towarzyszącego białkomoczu i powracające do wartości prawidłowych w ciągu 12 tygodni po porodzie.
Nadciśnienie u pacjentów z chorobami nerek (inaczej: nadciśnienie miąższowonerkowe) to nadciśnienie tętnicze, które jest spowodowane chorobą nerek. Nadciśnienie tętnicze rozwija się u ponad 90% pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Leczenie polega na ograniczeniu podaży soli do 5–6 g/dobę, a także przyjmowaniu leków obniżających ciśnienie.
Czasami spotykamy się z sytuacją przeciwną do "nadciśnienia białego fartucha" - pomiary gabinetowe wskazują na prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego, a pomiary domowe lub ABPM świadczą o nadciśnieniu. Sytuację taką określamy jako nadciśnienie ukryte.
O nadciśnieniu wtórnym mówimy w tych stosunkowo rzadkich przypadkach, gdy udaje się wykryć konkretną, pojedynczą, zwykle możliwą do usunięcia przyczynę nadciśnienia tętniczego.
Nadczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych chorób endokrynologicznych; dotyczy ok. 1–2% dorosłych w Polsce. Chorują głównie kobiety w wieku 20–40 lat, natomiast rzadko zdarza się u dzieci.
Nadczynność tarczycy to zespół objawów klinicznych, zależnych od działania na receptory tkanek docelowych nadmiaru hormonów tarczycowych.
Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy u kobiet w ciąży jest choroba Gravesa i Basedowa.
Nadkrzepliwość (trombofilia), to skłonność do występowania zmian zakrzepowych w układzie krążenia.
Nadmierne wydzielanie potu może występować w obrębie wybranych okolic ciała (głównie dłonie, pachy, stopy), ale może również być uogólnione (dotyczy wtedy całej skóry).Najczęściej zależy od osobniczej skłonności i wykazuje związek ze stresem, lękiem czy innymi emocjami.
Dziecko z nadmiernym wzrostem jest istotnie wyższe od swoich rówieśników, zwracając tym uwagę rodziców i otoczenia. Nadmierny wzrost jest na ogół uwarunkowany rodzinnie i ujawnia się zwykle przed okresem pokwitania, przy zachowanych prawidłowych proporcjach budowy.
Nadpłytkowość samoistna jest chorobą nowotworową szpiku kostnego, charakteryzuje ją znacznie zwiększone wytwarzanie płytek krwi, które dodatkowo mogą nieprawidłowo funkcjonować.
Nadwrażliwość na pokarmy to nadmierna, patologiczna i nieadekwatna do sytuacji reakcja organizmu na jakąś substancję, której spożycie może wywołać objawy ze strony różnych narządów i układów. Do reakcji nadwrażliwości mogą się przyczynić składniki pokarmowe i dodatki do żywności.
Nadwrażliwość to ostry i najczęściej silny ból związany z piciem lub jedzeniem zimnych, a czasami ciepłych, kwaśnych lub słodkich napojów i pokarmów. Może być wyzwalany przez dotyk – szczotkowanie, jedzenie lub zabieg stomatologiczny.
Nefropatią zaporową nazywamy nieprawidłowości w budowie oraz czynności nerek, których przyczyną jest utrudnienie odpływu moczu na skutek częściowej lub całkowitej niedrożności dróg moczowych.
Nerkowe kwasice cewkowe to grupa zaburzeń prowadzących do rozwoju kwasicy, czyli zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Nerkowa kwasica cewkowa może być chorobą wrodzoną, ale częściej jest nabyta i związana z innymi chorobami. Objawy zależą od rodzaju choroby, w postaciach wrodzonych mogą być ciężkie, a u dorosłych nerkowa kwasica cewkowa może mieć przebieg bezobjawowy.
Przyczyną neuropatii cukrzycowej jest duże stężenie glukozy we krwi, w wyniku którego tworzą się tzw. końcowe produkty glikacji wywołujące zmiany w nerwach, takie jak zanik osłonek nerwów (demielinizacja) czy zmiany w samych włóknach nerwowych.
Neuropatia toksyczna nerwu wzrokowego to rzadka choroba nerwu wzrokowego, spowodowana niedoborami żywieniowymi lub toksycznym działaniem na włókna nerwu wzrokowego niektórych leków i toksyn oraz alkoholu w połączeniu z paleniem tytoniu.
Neuropatia nerwu wzrokowego w przebiegu oftalmopatii tarczycowej (wytrzeszcz) to uszkodzenie włókien nerwu wzrokowego na skutek ich ucisku przez powiększone mięśnie poruszające gałką oczną (mięśnie gałkoruchowe).
Neuropatie uciskowe nerwu pośrodkowego to grupa chorób, w których upośledzenie funkcjonowania nerwu pośrodkowego jest wywołane jego uciskiem. Do uszkodzenia nerwu pośrodkowego dochodzi najczęściej w wyniku zadziałania czynników miejscowych, takich jak uraz lub ucisk.
Niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD) to stłuszczenie wątroby niezwiązane ze spożywaniem alkoholu, przyjmowaniem leków lub chorobami genetycznymi. To najczęstsza przewlekła choroba wątroby. NAFLD najczęściej wiąże się z zespołem metabolicznym i powoduje zwiększenie ryzyka przedwczesnej miażdżycy i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych
Nieceliakalna nadwrażliwość na gluten jest postacią nietolerancji glutenu, w której organizm nieprawidłowo reaguje na białka znajdujące się w niektórych zbożach, jak pszenica (i jej wszystkich odmianach), żyto, jęczmień. Gluten zawiera wiele powtarzalnych sekwencji aminokwasów bogatych w glutaminę i prolinę, co powoduje, że jest on trudniej trawiony przez nasz przewód pokarmowy. Konsekwencją niekompletnie strawionego glutenu jest jego zdolność do aktywacji układu odpornościowego.
Nawracające, trudno leczące się infekcje mogą być objawem niedoboru odporności. Jest to niejednorodna grupa chorób o zróżnicowanym przebiegu i rokowaniu. W populacji najczęściej obserwuje się wtórne niedobory odporności - związane np. z zakażeniem HIV, niedożywieniem, chorobami hematologicznymi czy stosowanym leczeniem immunosupresyjnym. Pierwotne zaburzenia odporności rozpoznaje się zwykle u dzieci, wynikają one z uwarunkowań genetycznych. Potwierdzenie rozpoznania wymaga wykonania dodatkowych badań funkcjonowania układu odpornościowego, zależnie od podejrzewanej przyczyny.
Niedoczynność kory nadnerczy to zespół objawów wynikających z niedoboru hormonów produkowanych przez korę nadnerczy, głównie kortyzolu. Przyczyną niedoczynności kory nadnerczy może być albo uszkodzenie nadnerczy, albo uszkodzenie/nieprawidłowa funkcja przysadki.
Niedoczynność przysadki to schorzenie związane z brakiem lub niedostatecznym wydzielaniem jednego lub kilku hormonów przysadki - gruczołu wydzielania wewnętrznego położonego w środkowym dole czaszkowym.
Niedoczynność tarczycy jest zaburzeniem, w którym tarczyca produkuje za mało hormonów w stosunku do potrzeb organizmu. Jakie są przyczyny, objawy i leczenie niedoczynności tarczycy. Kiedy i jak diagnozuje się niedoczynność tarczycy? Co to jest TSH, FT3 i FT4?
Niedoczynność tarczycy to zespół objawów wynikających z niedoboru hormonów tarczycy lub defektu ich receptora.
Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy u kobiet w ciąży jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne (limfocytowe) zapalenie tarczycy.
Niedokrwistość pokrwotoczna to niedokrwistość związana z utratą krwi. Ostre przyczyny niedokrwistości to najczęściej krwotoki związane z urazem, krwawienia z przewodu pokarmowego, z układu moczowego lub dróg rodnych. Osoba dorosła może utracić do 20% objętości krwi bez objawów niedokrwistości. Objawy zależą od szybkości utraty i objętości utraconej krwi oraz od wieku chorego.
Niedokrwistość (anemia) to zmniejszenie stężenia hemoglobiny w organizmie. Może temu towarzyszyć zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub inne nieprawidłowości dotyczące krwinek czerwonych (zbyt mała lub zbyt duża objętość, nieprawidłowe stężenie hemoglobiny w krwinkach). Anemia może mieć być skutkiem nieprawidłowego wytwarzania krwinek czerwonych lub utraty krwinek czerwonych. Leczenie niedokrwistości jest zależne od jej przyczyny.
Niedokrwistość chorób przewlekłych występuje stosunkowo często. Jest drugą po niedokrwistości z niedoboru żelaza najczęściej spotykaną anemią. Częstość jej występowania zwiększa się z wiekiem, gdy zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia przewlekłej choroby.
Niedokrwistość chorób przewlekłych towarzyszy chorobom przewlekłym, takim jak zakażenia bakteryjne, pasożytnicze, grzybicze, nowotwory złośliwe, choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, układowe zapalenia naczyń), nieswoiste zapalenia jelit, niewydolność serca, niewydolność nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), otyłość. Niedokrwistość chorób przewlekłych zwykle ujawnia się kilka miesięcy po wystąpieniu choroby podstawowej. Jej nasilenie koreluje z ciężkością choroby podstawowej.
Niedokrwistości hemolityczne to choroby o różnej przyczynie, w których dochodzi do nieprawidłowego rozpadu erytrocytów (krwinek czerwonych), czyli hemolizy. Do hemolizy może dochodzić wewnątrz naczyń krwionośnych, w wątrobie i w śledzionie. Niedokrwistość hemolityczna może być wrodzona (np. anemia sierpowatokrwinkowa) lub nabyta. Objawy są takie, jak w przypadku innych niedokrwistości, ponadto może wystąpić żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu. Leczenie zależy od przyczyny niedokrwistości hemolitycznej.
Niedokrwistość megaloblastyczna charakteryzuje się obecnością we krwi nieprawidłowych, dużych krwinek czerwonych (erytrocytów). Jest spowodowana niedoborem witaminy B12 (kobalaminy) lub/i kwasu foliowego. Najczęstszą postacią jest choroba Addisona i Biermera (niedokrwistość złośliwa), w której przyczyną niedoboru witaminy B12 są zaburzenia jej wchłaniania spowodowane obecnością autoprzeciwciał przeciwko tzw. czynnikowi wewnętrznemu Castle’a. Leczenie polega na wyeliminowaniu przyczyny niedoboru witaminy B12 oraz kwasu foliowego i odpowiedniej suplementacji.
Niedokrwistości syderoblastyczne to grupa wrodzonych i nabytych niedokrwistości, które występują rzadko. W przypadku niedokrwistości syderoblastycznej erytrocyty (krwinki czerwone) krążące we krwi zawierają za mało hemoglobiny, a w szpiku kostnym obecne są tzw. syderoblasty pierścieniowate. Niedokrwistość syderoblastyczna może być wrodzona lub nabyta, a jej leczenie jest uzależnione od przyczyny.
Niedokrwistość (anemia) to zbyt mała liczba erytrocytów (czerwonych krwinek) oraz hemoglobiny (czerwonego barwnika przenoszącego tlen) we krwi.
Niedokrwistość z niedoboru żelaza to niedokrwistość, w której wskutek zbyt małej ilości żelaza w organizmie doszło do upośledzenia syntezy hemu i powstawania czerwonych krwinek mniejszych niż prawidłowe i zawierających mniej hemoglobiny. Jest to najczęstsza postać niedokrwistości. Leczenie polega na stosowaniu preparatów żelaza oraz leczeniu ewentualnej przyczyny niedokrwistości.
Najczęstszą przyczyną anemii u dzieci jest niedobór żelaza. Pierwiastek ten stanowi podstawowy element składowy hemoglobiny, zapewniający prawidłową budowę i działanie krwinki czerwonej.
Niedowidzenie to znaczne zmniejszenie ostrości wzroku bez organicznej przyczyny (tzn. bez choroby oczodołu, oka, nerwu wzrokowego czy ośrodkowego układu nerwowego). Oko niedowidzące widzi gorzej od zdrowego co najmniej o 2 rzędy na tablicach do badania ostrości wzroku.
U chorych na POChP problemem może być zarówno otyłość, jak i niedożywienie. Niedożywienie występuje znacznie częściej u chorych na zaawansowaną POChP, występuje u 30–60% hospitalizowanych pacjentów z POChP. Najbardziej rozpowszechnioną formą niedożywienia wśród chorych jest niedożywienie białkowo-energetyczne, które charakteryzuje się zbyt małym spożyciem produktów bogatych w białko i energię. Badania wskazują na gorszą czynność układu oddechowego u chorych z niedożywieniem niż chorych otyłych.
Niedrożność dróg żółciowych jest postępującym uszkodzeniem przewodów żółciowych. Choroba rozwija się u dzieci w pierwszych tygodniach po urodzeniu i najczęściej prowadzi do marskości wątroby.
Niedrożność przewodu pokarmowego to stan, w którym następuje zatrzymanie procesu przemieszczania się trawionych resztek pokarmu przez przewód pokarmowy.
Niepłodność jest zaburzeniem, które w obecnych czasach spotyka coraz większą liczbę par. Ze względu na globalny rozmiar problemu Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zalicza obecnie niepłodność do chorób cywilizacyjnych. W przeciwieństwie do bezpłodności, jest ona odwracalnym stanem.
Nieprawidłowości dotyczące rzęs odnoszą się do ich budowy (długość, grubość), liczby oraz umiejscowienia. Mogą mieć charakter wrodzony i nabyty.
Zaburzenia rozwojowe ciała szklistego polegają najczęściej na tym, że w oku pozostaje płodowe unaczynienie ciała szklistego. Określa się je mianem przetrwałego hiperplastycznego pierwotnego ciała szklistego. Zaburzenie to jest wrodzoną, niedziedziczną, zwykle jednooczną zmianą niezwiązaną z chorobami układowymi.
Zmniejszenie przejrzystości rogówki występuje w licznych chorobach tej części oka. Przyczyną mogą być zmiany wrodzone, choroby metaboliczne, urazy, stany zapalne, dystrofie i zwyrodnienia rogówki.
Nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej jest chorobą weneryczną wywołaną w 35–70% przez Chlamydia trachomatis, aczkolwiek jego przyczyną mogą być inne patogeny.
Niespecyficzne śródmiąższowe zapalenie płuc jest rodzajem śródmiąższowego zapalenia płuc, drugim co do częstości po śródmiąższowym zapaleniu płuc.
Przyczyna nieswoistych zapaleń jelit nie jest ostatecznie poznana – wiadomo jedynie, że o zachorowaniu decydują czynniki genetyczne oraz środowiskowe (zewnętrzne) z udziałem układu odpornościowego (immunologicznego) osoby chorej.
Nietrzymanie moczu to mimowolny, niezależne od świadomej decyzji, wypływ moczu. Jest zawsze nieprawidłowym objawem i wymaga oceny przez lekarza, najczęściej urologa, a w przypadku kobiety również ginekologa.
Nietrzymanie stolca to stan, kiedy wbrew woli pacjenta stolec wydostaje się z odbytu. Nietrzymanie stolca to objaw wynikły z niewydolności mechanizmu zaporowego końcowego odcinka jelita grubego, jakim jest kompleks zwieraczy odbytu.
Niewydolność oddechowa to stan zagrożenia życia, w którym w płucach dochodzi do zaburzenia wymiany gazowej, czyli wymiany tlenu i dwutlenku węgla, powodując niedotlenienie tkanek organizmu.
Niewydolność serca zwykle ma charakter postępujący i w sposób nieunikniony prowadzi do pogarszania się czynności mięśnia sercowego.
Najskuteczniejszym sposobem leczenia niezłośliwych nowotworów ślinianek jest wycięcie guza. W zależności od rozległości, rozmiarów i charakteru guza, usuwa się sam guz lub całą śliniankę.
Większość niezłośliwych nowotworów krtani (95%) stanowią brodawczaki. Mogą występować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Najczęściej występuje jako zmiana pojedyncza zlokalizowana na fałdach głosowych.
Nieżyt nosa to stan zapalny błony śluzowej nosa. Nieżyt nosa można podzielić na ostry prosty (infekcyjny) nieżyt nosa oraz nieżyty przewlekłe, wśród których możemy wyróżnić alergiczny nieżyt nosa oraz niealergiczny, idiopatyczny nieżyt nosa (czasem nazywany naczynioruchowym).
O niskorosłości, czyli niedoborze wzrostu mówi się, jeśli wzrost dziecka mieści się poniżej 3. centyla (najniższej linii na siatce) określonego dla wieku i płci.
Nokardioza częściej występuje u osób w 4. dekadzie życia i starszych, osób otrzymujących leczenie immunosupresyjne, z chorobami przewlekłymi, po przeszczepieniu narządów, z chorobami nowotworowymi, u alkoholików, osób z marskością wątroby lub niewydolnością nerek.
Do przeniesienia zakażenia od zwierzęcia dochodzi w momencie dostania się bakterii na uszkodzoną skórę lub błonę śluzową, gdzie rozwija się miejscowy odczyn zapalny z powstaniem guzka i towarzyszącym zapaleniem naczyń chłonnych. Często stwierdza się powiększenie okolicznych węzłów chłonnych.
5–35% kobiet ciężarnych jest nosicielkami paciorkowca z grupy B, którym podczas porodu może się zakazić nowo urodzone dziecko. Doprowadza to niekiedy u noworodka do poważnych powikłań, takich jak zapalenie płuc czy sepsa. W celu uniknięcia zakażenia stosuje się profilaktykę antybiotykową u matki. Noworodkowe zakażenie paciorkowcem z grupy B jest stanem zagrożenia życia i zawsze wymaga leczenia szpitalnego.
Nowotwory grasicy rozwijają się w obrębie grasicy, która jest narządem o nieregularnym kształcie, znajdującym się w śródpiersiu, czyli przestrzeni w klatce piersiowej, ograniczonej przez mostek (od przodu), kręgosłup (od tyłu) oraz prawe i lewe płuco (po bokach).
Na czym polega leczenie i jak długo trwa? Jakie są zagrożenia związane z leczeniem i jakie korzyści? Dlaczego warto się leczyć?
Nowotwory złośliwe jelita cienkiego są rzadkie i zwykle rozpoznawane na zaawansowanym etapie choroby. Zwykle początkowo objawy są niecharakterystyczne – należy do nich przede wszystkim ból brzucha, który jest częsty i może być objawem wielu różnych chorób. Leczenie zależy od rodzaju nowotworu, zwykle obejmuje wycięcie guza.
Do nowotworów tkanek miękkich należą wszystkie guzy, które rozwijają się z mięśni szkieletowych (np. widocznych na ramieniu) i gładkich (np. odpowiadających za pracę mechaniczną jelita), tkanki tłuszczowej, tkanki łącznej naczyń krwionośnych i limfatycznych naczyń chłonnych. Tradycyjnie w obrębie grupy nowotworów tkanek miękkich omawia się także guzy obwodowego układu nerwowego.
Nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego to złośliwe guzy rozwijające się w przewodzie pokarmowym z tzw. tkanek zrębu, czyli podścieliska tego narządu. Mogą rozwinąć się w każdym wieku, ale najczęściej pojawiają się po 50. roku życia.
Na każdym etapie powstawania i dojrzewania krwinek może dojść do błędu. Na skutek zaburzeń w obrębie komórki przechodzi ona przemianę - staje się komórką nowotworową, niszcząc zdrowe tkanki, które ją otaczają, a po pewnym czasie wędrują po całym organizmie. Najczęściej występującymi nowotworami wywodzącymi się z układu krwiotwórczego i chłonnego są białaczki i chłoniaki.
Zmiany nowotworowe w uchu środkowym w porównaniu z innymi guzami głowy i szyi występują bardzo rzadko. Wzrost częstości zachorowania występuje wraz z wiekiem.
Nowotwory ucha wewnętrznego i piramidy kości skroniowej to m.in.: guz woreczka endolimfatycznego, perlak wrodzony piramidy i nerwiak nerwu VIII.
Jeśli odpowiednio wcześniej rozpozna się zmianę nowotworową i wdroży właściwe leczenie, możliwe jest całkowite wyleczenie. Nie można więc zwlekać z pójściem do lekarza w razie wystąpienia objawów mogących sugerować proces nowotworowy.
Drogi żółciowe to przewody odprowadzające żółć od miejsca jej produkcji, czyli wątroby, do przewodu pokarmowego (do jelita).
Rak gardła powstaje na skutek niekontrolowanego przez organizm wzrostu nieprawidłowych komórek w obrębie jednej z trzech części anatomicznych gardła: nosogardła, gardła środkowego lub gardła dolnego.
Do głównych czynników ryzyka zachorowania na raka krtani należy palenie tytoniu, zwłaszcza połączone z nadużywaniem alkoholu.
Nowotwory złośliwe nadnerczy to guzy rozwijające się w obrębie nadnerczy, czyli małych narządów wewnątrzwydzielniczych umiejscowionych nad nerkami. Ogólnie, guzy te dzieli się na nowotwory kory nadnerczy oraz nowotwory rdzenia nadnerczy.
Nowotwory złośliwe oka to nowotwory rosnące w obrębie gałki ocznej, oczodołu i sąsiednich struktur. W obrębie każdej części oka mogą się rozwinąć zarówno nowotwory pierwotne, czyli rosnące od początku w obrębie oka, jak i nowotwory wtórne, czyli przerzuty pochodzące od nowotworów złośliwych rozwijających się pierwotnie w innych narządach.
Zwiększone ryzyko zachorowania na raka pęcherza moczowego występuje u mężczyzn oraz u osób palących nałogowo tytoń.
Nowotwór pęcherzyka żółciowego jest najczęściej występującym nowotworem dróg żółciowych. Niestety zazwyczaj rozpoznawany jest późno, gdyż na początkowym etapie nie daje żadnych objawów.
Raki skóry (nowotwory złośliwe skóry) są dość częstymi nowotworami, mogą występować w każdym wieku. Najczęściej występuje rak podstawnokomórkowy skóry, który lokalizuje się głównie na twarzy i ma postać powoli rosnącego perełkowatego guzka. Bardzo rzadko daje przerzuty odlegle, ale może się rozrastać i niszczyć okoliczne tkanki, dlatego ważne jest jak najszybsze usunięcie go. Większość raków skóry leczy się przede wszystkim operacyjnie.
Rak tarczycy jest najczęściej występującym nowotworem układu dokrewnego (inaczej wewnątrzwydzielniczego lub hormonalnego). W Polsce obserwuje się każdego roku około 2500 nowych zachorowań na raka tarczycy. Kobiety chorują 3–5 razy częściej niż mężczyźni. Zdecydowana większość nowotworów to jednak zmiany niezłośliwe.
Większe ryzyko zachorowania na nowotwory zatok dotyczy osób pracujących przy produkcji mebli, stolarzy, szewców i producentów obuwia, osób zajmujących się obróbką metalu, piekarzy i młynarzy. Narażeni na zachorowanie są też palacze tytoniu.
Najczęściej występującym nowotworem złośliwym żołądka jest rak gruczołowy żołądka. Zwykle na początku nie powoduje objawów i jest wykrywany, kiedy choroba jest już zaawansowana, a leczenie trudne. Inne nowotwory żołądka występują rzadziej, należą do nich m.in. nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST), nowotwory neuroendykrynne i chłoniaki żołądka. Leczenie i rokowanie zależą od rodzaju nowotworu i zaawansowania choroby
Nowotwór to nieprawidłowa tkanka. Nowotwory mogą był łagodne lub złośliwe. Łagodne nowotwory są częste, nie powodują powstania przerzutów i w większości są nieszkodliwe, choć mogą np. uciskać sąsiednie tkanki. Nowotwory złośliwe (np. raki) mogą powodować przerzuty i prowadzić do śmierci.
Wystąpienie nowotworu złośliwego w okresie ciąży tworzy bardzo skomplikowaną sytuację kliniczną, bowiem z jednej strony konieczne jest agresywne, obarczone poważnymi działaniami niepożądanymi leczenie przeciwnowotworowe, z drugiej zaś należy zabezpieczyć prawidłowy rozwój płodu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
