Opracowali: mgr Karolina Moćko, dr n. med. Rafał Jaeschke
Jak cytować: Amos T., Stein D.J., Ipser J.C.: Skuteczność różnych metod leczenia farmakologicznego w zapobieganiu rozwojowi zaburzenia stresowego pourazowego – przegląd systematyczny. Med. Prakt. Psychiatria, 2015; 3: 55–57
Skróty: CAPS – Clinician-Administered PTSD Scale, CI (confidence interval) – przedział ufności, NNT – number needed to treat, PTSD (posttraumatic stress disorder) – zaburzenie stresowe pourazowe, PTSS-10 – Posttraumatic Stress Symptom 10 Questionnaire Inventory, RCT (randomized controlled trial) – badanie z randomizacją, RR (relative risk) – ryzyko względne, RRR (relative risk reduction) – względne zmniejszenie ryzyka
* Kryteria wyboru badań, opis procesu kwalifikacji oraz słownik podstawowych pojęć używanych w opisie badań klinicznych znajdują się na stronie internetowej Medycyny Praktycznej w zakładce Artykuły.
Wprowadzenie
Zaburzenie stresowe pourazowe rozwija się u osób,
które doświadczyły stresu traumatycznego, związanego
np. z doświadczeniem wojny, innych aktów
przemocy lub klęski żywiołowej (por.: Omówienie
uaktualnionych wytycznych British Association for Psychopharmacology [BAP] dotyczących farmakoterapii
osób z zaburzeniami lękowymi – przyp. red.). Na obraz
kliniczny PTSD składają się następujące objawy:
- ponowne przeżywanie doświadczenia traumatycznego,
- unikanie bodźców lub sytuacji związanych z traumą,
- odrętwienie emocjonalne (numbing),
- nadmierne pobudzenie (hyperarousal).
W opublikowanych dotąd przeglądach systematycznych
wykazano skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej w zapobieganiu rozwojowi
omawianego zaburzenia. Autorzy przedstawionego przeglądu – jako pierwsi – podjęli próbę podsumowania aktualnych danych na temat skuteczności różnych metod farmakoterapii w zapobieganiu PTSD.
