Bezsenność znacząco wpływa na dobrostan pacjenta, upośledzając codziennie funkcjonowanie i powodując pogorszenie ogólnej jakości życia. Wyniki badań sugerują, że może się wiązać z częstszym występowaniem zaburzeń depresyjnych, uzależnień lub chorób sercowo-naczyniowych.
Zaburzenia oddychania w czasie snu stanowią ważną grupę zaburzeń snu, ponieważ mają istotny negatywny wpływ nie tylko na samopoczucie w ciągu dnia, ale również na ogólny stan zdrowia. Jeśli nie są leczone, w ciągu kilku–kilkunastu lat mogą prowadzić do poważnych chorób układu krążenia z zawałem serca i udarem mózgu włącznie.
Zaburzenia snu są niejednorodną grupą często występujących problemów zdrowotnych będących przedmiotem zainteresowania lekarzy różnych specjalności. Bezsenności doświadcza 6–15% osób, a zaburzenie to większa ryzyko rozwoju depresji i zachowań samobójczych, a także chorób sercowo-naczyniowych – w tym cukrzycy typu 2.
Parasomnie to grupa wielu różnorodnych zaburzeń snu, które polegają na występowaniu niechcianych, mimowolnych zaburzeń ruchowych i innych odczuwanych subiektywnie zjawisk podczas przejścia między czuwaniem i snem, w czasie wybudzeń ze snu NREM oraz w trakcie snu REM.
Na rozpoznanie bezsenności wskazują następujące objawy: trudności w zasypianiu i utrzymaniu snu, zbyt wczesne budzenie się lub sen złej jakości, który nie daje wypoczynku. Te objawy uważa się za nieprawidłowe, jeśli zaburzenia snu wpływają na złe samopoczucie lub zaburzają funkcjonowanie w ciągu dnia.
Wbrew powszechnemu przekonaniu sen nie jest stanem biernym, w którym mózg się wyłącza i wypoczywa. W czasie snu dochodzi co prawda do przyjęcia charakterystycznej postawy spoczynku, zaprzestania aktywności ruchowej, utraty świadomego kontaktu z otoczeniem i zmniejszonej reaktywności na bodźce zewnętrzne, ale aktywność układu nerwowego jest zachowana i podlega stałym cyklicznym zmianom.
Zespół niespokojnych nóg to zaburzenie ruchowe związane ze snem, dla którego typowe są następujące objawy: potrzeba poruszania nogami, zwykle połączona z nieprzyjemnymi doznaniami czuciowymi w ich obrębie, niepokój ruchowy, nasilanie się objawów lub ich występowanie wyłącznie podczas spoczynku, przynajmniej częściowa poprawa objawów podczas aktywności, poruszania się, nasilanie się objawów wieczorem i w nocy.
Objawy bezsenności mogą pojawić się w dowolnym momencie życia, przy czym pierwszy epizod występuje najczęściej w okresie wczesnej dorosłości. Rzadziej bezsenność ma swój początek w dzieciństwie lub okresie dojrzewania, choć trudności ze snem obecne są również wśród dzieci i młodzieży.
Bezsenność to jedna z najczęstszych dolegliwości, z jakimi zgłaszają się pacjenci do gabinetu lekarza POZ. Według statystyk prowadzonych w państwach europejskich na objawy bezsenności skarży się 25–51% populacji.
W krajach rozwiniętych odsetek osób, które spełniają kryteria rozpoznania bezsenności, sięga 10–15%. Z pacjentami zgłaszającymi objawy zaburzeń snu lekarze pierwszego kontaktu będą spotykać się zapewne coraz częściej.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.