Dlaczego trzeba się zaprzyjaźnić ze spirometrią chcąc rozpoznać astmę?
Interpretacja wyniku spirometrii musi być poprzedzona analizą jakości badania. Badania niedostatecznej jakości można interpretować tylko wtedy, gdy nie ma możliwości uzyskania wyniku dobrej jakości.
Jednym ze sposobów oceny wydolności procesu wymiany gazów w płucach jest badanie transferu gazu znacznikowego – tlenku węgla (CO). W piśmiennictwie przez wiele lat określano je jako badanie „zdolności (ew. pojemności) dyfuzyjnej płuc dla tlenku węgla” (DLCO). Obecnie zaleca się używanie nazwy „współczynnik transferu płucnego dla tlenku węgla” (TLCO).
Spirometria umożliwia ocenę drożności dróg oddechowych, natomiast daje tylko powierzchowny wgląd we wskaźniki objętościowe układu oddechowego.
Próba rozkurczowa to 2 badania spirometryczne, drugie badanie poprzedzone jest podaniem adekwatnej dawki leku rozkurczającego oskrzela. Celem tego testu jest ocena zmian wartości wybranych wskaźników czynności układu oddechowego pod wpływem ponadstandardowej dawki leków rozkurczających oskrzela.
Prof. Piotr Boros omawia kryteria oceny jakości badania spirometrycznego.
Kierując pacjenta na badanie spirometryczne, należy przekazać mu kilka istotnych informacji, które mogą mieć wpływ na wynik tego badania.
Lista wskazań do badania spirometrycznego jest długa, ale z praktycznego punktu widzenia podstawowym i najczęstszym wskazaniem jest podejrzenie przewlekłej choroby układu oddechowego wysunięte na podstawie objawów podmiotowych i przedmiotowych i/lub wyników badań pomocniczych.
Na każdym wyniku spirometrii powinny znaleźć się dwa wykresy (V-T i F-V) oraz podstawowe parametry mierzone i wyliczane (FVC, FEV1 i FEV1/FVC). Dobrze, jeśli jakość badania można potwierdzić za pomocą parametrów „technicznych” (BEV, FET, EOTV oraz dFVC i dFEV1).
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.