Techniki zabiegów. Technika leczenia tlenem

10.05.2010
dr med. Konstanty Szułdrzyński, dr med. Miłosz Jankowski
dr med. Konstanty Szułdrzyński, dr med. Miłosz Jankowski
II Katedra Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Uwaga: niniejszy artykuł został oparty m.in. na tekstach rozdziałów: "Leczenie tlenem" (D. Górecka, K. Szułdrzyński, M. Jankowski), "Pulsoksymetria" (M. Jankowski) i "Pobieranie krwi do gazometrii" (K. Szułdrzyński, M. Jankowski) z kompendium "Choroby wewnętrzne" pod red. A. Szczeklika i P. Gajewskiego.

Skróty: FiO2 – zawartość tlenu w mieszaninie oddechowej, PaO2 – ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej, PaCO2 – ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla we krwi tętniczej, POChP – przewlekła obturacyjna choroba płuc, SaO2 – wysycenie hemoglobiny krwi tętniczej tlenem, SpO2 – SaO2 mierzone metodą pulsoksymetryczną, SvO2 – wysycenie hemoglobiny krwi żylnej tlenem, Ø – średnica wewnętrzna

Wskazania

Tlenoterapię stosuje się w ostrej i przewlekłej niewydolności oddechowej. Bezwzględnym wskazaniem w stanach ostrych jest wysycenie tlenem hemoglobiny krwi tętniczej (SaO2) <94%; wyjątek stanowi rozpoznana lub podejrzewana hiperkapniczna niewydolność oddechowa – p. niżej.
Domowe leczenie tlenem (DLT) prowadzi się w zaawansowanej przewlekłej niewydolności oddechowej (spowodowanej najczęściej przewlekłą obturacyjną chorobą płuc [POChP]; rzadziej rozstrzeniami oskrzeli, samoistnym włóknieniem płuc lub mukowiscydozą); niekiedy też u chorych z przewlekłą niewydolnością serca lub zaawansowaną chorobą nowotworową.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Badanie zdolności dyfuzji gazów w płucach (DLCO, TLCO)
  • Przewlekła niewydolność oddechowa
  • Niewydolność oddechowa
  • Pulsoksymetria i pulsoksymetr - najważniejsze informacje
  • Ostra niewydolność oddechowa
Zdjęcie tygodnia

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.