W przypadku podejrzenia ostrej neuroinfekcji u pacjentów z krótkim wywiadem chorobowym, typowymi objawami ZOMR i brakiem klinicznych cech zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego nie ma potrzeby wykonywania badania okulistycznego ani obrazowego w celu wykluczenia obrzęku mózgu. Tętniące ciemię i brak innych objawów zwiększonego ciśnienia nie stanowi przeciwwskazania do wykonania nakłucia lędźwiowego. Zarośnięcie ciemienia nie ma znaczenia przy podejmowaniu decyzji. Badania obrazowe (MR lub TK) wymagają czasu i często dodatkowego transportu, co może istotnie opóźnić leczenie i pogorszyć rokowanie. Jeśli pacjent jest w bardzo ciężkim stanie, to lepiej odłożyć wykonanie nakłucia (o 24–48 h) do czasu poprawy jego stanu ogólnego i podać mu deksametazon oraz antybiotyki.
Natomiast u pacjentów z podejrzeniem neuroinfekcji (np. sztywność karku, dodatnie objawy oponowe, ból głowy, wymioty), ale bez wysokiej gorączki, objawów toksemii i wstrząsu, a także z wywiadem obejmującym ponad 3 dni wykonanie nakłucia lędźwiowego powinno się poprzedzić badaniem okulistycznym lub obrazowym. Trzeba pamiętać, że u dzieci stosunkowo często występują nowotwory OUN przebiegające pod maską neuroinfekcji. Ze względu na ryzyko ropnia mózgu wykonanie badań obrazowych przed nakłuciem lędźwiowym może być również uzasadnione u pacjentów z wtórnym neurozakażeniem uszno- lub zatokopochodnym (większość z tych chorych była wcześniej leczona antybiotykiem). (kwiecień 2014 nowe)
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej