Czy stosować czopki glicerynowe u dziecka z zaparciem? W jakich sytuacjach?

Pytanie nadesłane do redakcji

Jaka jest rola czopków glicerynowych stosowanych w celu prowokowania wypróżnienia u dziecka z zaparciem czynnościowym? Czy ich zbyt częste podawanie zaburza naturalny proces regulacji wypróżnień?

Odpowiedź

Czopków glicerynowych z reguły nie zaleca się w leczeniu zaparcia czynnościowego u dzieci ze względu na ich małą skuteczność i uciążliwość stosowania.

We wstępnej fazie leczenia w celu odblokowania jelita zaleca się makrogole (preferowana opcja) w odpowiedniej, większej dawce (1–1,5 g/kg mc./24 h) lub – jako alternatywę – wlewkę doodbytniczą (p. Jak leczyć zaparcie czynnościowe u dzieci?).

Wyjątkowo czopki glicerynowe można wykorzystać doraźnie u dzieci <6. miesiąca życia. W pierwszej kolejności należy jednak wykluczyć inne zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego (np. dyschezję i kolkę niemowlęcą), które u niemowląt są często mylone z zaparciem czynnościowym, a z reguły nie wymagają żadnego postępowania diagnostycznego i leczenia – poza szczegółowym wyjaśnieniem rodzicom istoty problemu. Po rozpoznaniu u niemowlęcia zaparcia czynnościowego w celu ewakuacji zalegających w jelicie grubym mas kałowych można zastosować czopek lub wlewkę doodbytniczą. Zawsze jednak jest to działanie doraźne, które należy wzmocnić, wprowadzając do leczenia przewlekłego leki osmotyczne (laktuloza lub makrogole), w zależności od wieku dziecka.

Piśmiennictwo

1. Tabbers M.M., DiLorenzo C., Berger M.Y., Faure C., Langendam M.W., Nurko S., Staiano A., Vandenplas Y., Benninga M.A.; European Society for Pediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition; North American Society for Pediatric Gastroenterology: Evaluation and treatment of functional constipation in infants and children: evidence-based recommendations from ESPGHAN and NASPGHAN. J. Pediatr. Gastroenterol. Nutr., 2014; 58: 258–274