Czy kontakt dziecka z kotem lub psem, u którego stwierdzono glistę kocią lub psią, stanowi wskazanie do diagnostyki i leczenia, nawet jeśli dziecko nie ma żadnych objawów?

Nie, taki kontakt nie stwarza zagrożenia. Glisty są geohelmintami. Oznacza to, że jaja glisty, aby stały się zdolne do zarażania, wymagają dojrzewania w glebie. Źródłem choroby są larwy, które rozwijają się w jajach. Proces ten zajmuje w optymalnej, ciepłej temperaturze otoczenia, minimum 2 tygodnie. Kontakt ze świeżymi jajami glisty nie prowadzi zatem do zarażenia. Natomiast możliwe jest zarażenie poprzez kontakt z dojrzałymi jajami glisty, które znajdowały się w sierści zwierzęcia. Jednak ponieważ objawy zarażenia zależą od jego masywności, najczęściej są to inwazje bezobjawowe lub skąpo objawowe. Zjedzenie pojedynczych jaj jest niegroźne i nie powoduje żadnych objawów, w przeciwieństwie do masywnych inwazji, które przebiegają ciężko ze złym samopoczuciem, zmniejszeniem masy ciała, eozynofilią we krwi obwodowej, czasem gorączką i sporadycznie, drgawkami czy zaburzeniami widzenia. Jeżeli u dziecka nie obserwuje się żadnych objawów, nie ma uzasadnienia, aby je diagnozować czy leczyć. Są dwie możliwości: albo nie uległo zarażeniu albo spożyło pojedyncze jaja, co nie ma znaczenia klinicznego. W obydwu przypadkach dziecko nie wymaga leczenia, gdyż toksokaroza jest chorobą o samoograniczającym się charakterze, która ustępuje w ciągu maksymalnie 6 miesięcy. Podstawowymi sposobami zapobiegania toksokarozie są: regularne odrobaczanie zwierząt (zwłaszcza młodych psów), utrzymywanie sierści w czystości oraz przestrzeganie podstawowych zasad higieny, w tym mycie rąk przed posiłkiem.

Piśmiennictwo

1. Kucik C.J., Martin G.L., Sortor B.V.: Common intestinal parasites. Am. Fam. Physician, 2004; 69 (5): 1161–1169
2. Rabinowitz P.M., Zimra G., Lynda O.: Pet-Related Infections. Am. Fam. Physician, 2007; 76 (9): 1314–1322
3. Schantz P.M.: Of worms, dogs, and human hosts: Continuing challenges for veterinarians in prevention of human disease. J. Am. Vet. Med. Assoc., 1994; 204 (7): 1023–1028
4. Despommier D.: Toxocariasis: clinical aspects, epidemiology, medical ecology, and molecular aspects. Clin. Microbiol. Rev., 2003; 16 (2): 265–272
5. Medline Plus Visceral larva migrans. www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000633.htm
6. Association of State Public Health Veterinarians: Compendium of Measures to Prevent Disease Associated with Animals in Public Settings. MMWR, 2007; 56: 1–28 www.cdc.gov/mmwr/PDF/rr/rr5605.pdf
7. Toxocariasis. http://kidshealth.org/parent/infections/parasitic/toxocariasis.html
8. Toksokaroza. www.zoonozy.pl/choroby-odzwierzece/6-toksokaroza
9. Zapobieganie toksokarozie. www.zoonozy.pl/dobre-rady/11-zapobieganie-toksokarozie