Pytanie nadesłane do Redakcji
Czy coraz bardziej popularne pobyty w grotach solnych rzeczywiście mają tak dobroczynny wpływ na drogi oddechowe, jak się o tym przekonuje potencjalnych klientów? Czy istnieją badania dowodzące, że tego typu „kuracje” istotnie zmniejszają ryzyko infekcji dróg oddechowych?
Odpowiedź
Piśmiennictwo medyczne na temat „grot solnych” – coraz bardziej rozpowszechnionych i zgodnie z zapewnieniami z materiałów reklamowych wywierających leczniczy i profilaktyczny wpływ na szereg schorzeń – jest zadziwiająco skąpe. W 2. połowie XX wieku pojawiły się doniesienia wskazujące na korzystne działanie speleoterapii/subterraneoterapii w naturalnych jaskiniach i podziemnych kopalniach soli (w tym w uzdrowisku Wieliczka) u pacjentów z chorobami układu oddechowego, zwłaszcza astmą oskrzelową i alergicznym nieżytem nosa.
Popularność sztucznych grot solnych (haloterapii) zaczęła się od pracy opublikowanej w 1999 roku przez Czerwinską i Zilber, którą cytują praktycznie wszystkie późniejsze publikacje. Autorki obserwowały 124 pacjentów z przewlekłymi chorobami dolnych dróg oddechowych w okresie zaostrzenia (astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli/przewlekła obturacyjna choroba płuc, rozstrzenie oskrzeli, mukowiscydoza), poddanych cyklowi zabiegów haloterapii (1 h dziennie przez 12–25 dni). U większości z nich stwierdziły one poprawę samopoczucia, złagodzenie kaszlu, ułatwienie odkrztuszania wydzieliny i poprawę niektórych wskaźników spirometrycznych oraz brak kolejnych zaostrzeń przez okres 3–12 miesięcy. Należy jednak podkreślić, że grupa kontrolna nie była przydzielona losowo i obejmowała w tym badaniu jedynie 15 osób, zatem dane dotyczące skuteczności tej metody charakteryzują się bardzo niską jakością.
W późniejszych badaniach podobne wyniki u pacjentów dorosłych uzyskali autorzy fińscy, u dzieci – izraelscy (oba badania z randomizacją, metodą podwójnie ślepej próby, mała grupa), podkreślali jednak, że stwierdzone po haloterapii zmniejszenie nadreaktywności oskrzeli nie koreluje ze zmniejszeniem wartości parametrów zapalenia alergicznego (eozynofilii w plwocinie lub FeNO).
Z kolei autorzy włoscy (badanie z randomizacją, metodą podwójnie ślepej próby, mała grupa) sugerują przydatność haloterapii stosowanej wspomagająco u dzieci z przerostem migdałków podniebiennych i migdałka gardłowego; odnotowali oni wyraźną poprawę w zakresie większości badanych parametrów laryngologicznych, choć z wyjątkiem wyników tympanometrii i audiometrii poprawa ta nie była istotna statystycznie.
Jedyna dostępna praca sugerująca wpływ pobytu w grocie solnej na układ odpornościowy to doniesienie Lazarescu i wsp., którzy stwierdzili po 10–15 dniach haloterapii poprawę wyników takich parametrów, jak liczba fagocytujących neutrofilów i test NBT. Jednak i to badanie prowadzono na wyjątkowo małej grupie pacjentów (15 osób, w tym 2 dzieci w grupie badanej, 4 w grupie kontrolnej). Należy ponadto zauważyć, że jego wyniki dotyczą tylko zastępczych punktów końcowych, natomiast nie podano efektu klinicznego istotnego dla pacjenta.
Reasumując: niskiej jakości dane naukowe mogą sugerować korzystny wpływ (choć wyrażony tylko w postaci zastępczych punktów końcowych) cyklicznego pobytu w grocie solnej na przebieg przewlekłych chorób górnych i dolnych dróg oddechowych. Dotychczas nie udowodniono, by takie pobyty zapobiegały nawracającym infekcjom układu oddechowego.
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej