medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Wirusy z rodziny Herpesviridae występują u ludzi powszechnie. Zakażenia są tak częste, że zdecydowana większość dorosłych (>90%) na świecie jest zakażona wirusami opryszczki wargowej (HSV-1), EBV i CMV. Wirusy te cechują się zdolnością do zakażania człowieka przez całe życie (tzn. latencja) – z okresową reaktywacją i wydalaniem w płynach ustrojowych, np. ślinie czy wydzielinie dróg oddechowych. Z wymienionych względów izolowanie osób zakażonych od niezakażonych jest niemożliwe i niepraktyczne. Po przechorowaniu mononukleozy zakaźnej ozdrowieniec jest najbardziej zaraźliwy przez okres od kilku do kilkunastu miesięcy, po czym do końca życia okresowo wydala EBV w ślinie. Zaraźliwi są też pacjenci w bezobjawowym okresie wylęgania. Izolacja ozdrowieńca nie jest więc zalecaną metodą zapobiegania zakażeniom. Najważniejsze jest przestrzeganie podstawowych standardów higienicznych: należy często myć ręce i unikać wspólnego korzystania z wszystkich przedmiotów, które mają styczność ze śliną – np. dzielenia się napojami czy używania wspólnych naczyń i sztućców.
Jeżeli chodzi o udział w zawodach sportowych, to z przeprowadzonego systematycznego przeglądu piśmiennictwa wynika, że żaden pojedynczy parametr nie pozwala określić, kiedy możliwy jest bezpieczny powrót do uprawiania sportu. Zgodnie z wypracowanym obecnie konsensusem sportowiec może powrócić do treningów, gdy jest już bezobjawowy (tj. nie ma gorączki i dobrze się czuje), w badaniu nie stwierdza się wyczuwalnej wątroby lub śledziony, a od rozpoznania upłynęło co najmniej 3–4 tygodnie. Do treningów należy powracać stopniowo – początkowe obciążenia treningowe powinny odpowiadać połowie obciążeń sprzed choroby. Ponadto trzeba unikać urazów brzucha, intensywnych wysiłków i wzmożonej pracy tłoczni brzusznej. Ostrzejsze kryteria dotyczą sportów kontaktowych lub chorych z powikłanym przebiegiem choroby, u których ryzyko pęknięcia śledziony jest większe. Posiłkowanie się w ocenie badaniami obrazowymi (USG brzucha) jest kontrowersyjne.
W opisanym przypadku proponuję odczekać jeszcze co najmniej tydzień i skierować chłopca do lekarza sportowego, gdyż zgodnie z polskimi przepisami badania kontrolne sportowców wykonuje się w ramach poradnictwa sportowo-lekarskiego. (2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej