100-lecie Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego w Lublinie

03.03.2017
LUW

Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe w Lublinie obchodzi setną rocznicę powstania. Z tej okazji odbyły się uroczystości, które rozpoczęły się mszą w lubelskiej archikatedrze i były kontynuowane w filharmonii w Lublinie. Ich uczestnikiem był m.in. wojewoda lubelski Przemysław Czarnek.

Jubileusz był okazją do podziękowań i wyróżnień dla wszystkich zaangażowanych w pracę na rzecz lubelskiego pogotowia ratunkowego. – Chcę podziękować Państwu za te sto lat niesienia pomocy każdemu, kto jest w potrzebie, bez względu na narodowość, płeć, wyznanie czy przynależność partyjną – powiedział Czarnek. – Człowiek na co dzień nie zastanawia się nad tym, ile Państwu zawdzięcza, a wszyscy zawdzięczamy poczucie bezpieczeństwa. Czy będąc w domu, czy w pracy, czy jadąc samochodem mamy świadomość tego, że jeśli cokolwiek by się stało to czas Państwa reakcji na to zdarzenie i czas, w którym przyniesiecie nam pomoc jest z roku na rok coraz krótszy. To wszystko dzięki Państwa postawie, zaangażowaniu.

Wojewoda po swoim wystąpieniu wręczył dyrektorowi Zdzisławowi Kuleszy dyplom z medalem dla Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego SP ZOZ a także, w imieniu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy, Złote i Srebrne Krzyże Zasługi oraz Złote i Srebrne Medale za Długoletnią Służbę dla pracowników pogotowia.

Gratulacje i podziękowania dla lubelskiego pogotowia ratunkowego przekazał listownie również minister zdrowia Konstanty Radziwiłł. Jubileusz zakończył koncert Lubelskiej Federacji Bardów.

***

18 grudnia 1916 r. w gmachu Magistratu Miasta Lublin odbyło się zebranie informacyjne dla lubelskich lekarzy i społeczników. Zebraniu przewodniczył dr n. med. Adam Brzeziński. W jego trakcie zaprezentowano i zatwierdzono projekt statutu Towarzystwa „Pogotowie Ratunkowe” w Lublinie. Statut został zatwierdzony przez władze okupacyjne 14 stycznia 1917 r., a już nazajutrz zwołano zebranie organizacyjne w trakcie którego wyłoniono Komisję Organizacyjną, której zadaniem było zorganizowanie wyposażenia nowej stacji, dbanie o jej materialne potrzeby a także przeprowadzenie szeroko zakrojonej akcji propagandowej. W jej skład wchodzili przedstawiciele różnych środowisk: Kościoła Katolickiego, bankowcy, strażacy, a później także społecznicy, przedstawiciele władz miasta oraz lekarze. Pod koniec miesiąca stycznia, Komisja zwróciła się z odezwą do mieszkańców Lublina z prośba o wsparcie tej szczytnej idei. 16 marca 1917 r. nastąpiło uroczyste otwarcie stacji pogotowia ratunkowego w Lublinie.