We wrześniu 2015 roku Global Commission for the Certification of Poliomyelitis Eradication ogłosiła eradykację „dzikiego” wirusa polio 2 (wild poliovirus – WPV) typu 2. Typ 3 wirusa (WPV3) ostatni raz zidentyfikowano w 2012 roku. Natomiast zakażenia wirusem typu 1 (WPV1) stwierdza się obecnie wyłącznie w Afganistanie i Pakistanie.
Większość wykrytych przypadków zakażeń wirusem polio pochodzenia szczepionkowego (vaccine-derived poliovirus – VDPV), które odnotowano na świecie od 2006 roku, dotyczyło wirusa typu 2, dlatego Światowa Organizacja Zdrowia zaleciła wycofanie 3-walentnej żywej szczepionki zawierającej typy 1, 2 i 3 wirusa (tOPV) do kwietnia 2016 roku i zastąpienie jej szczepionką 2-walentną (bOPV) zawierającą typ 1 i 3 (p. Światowa rewolucja w powszechnych szczepieniach przeciwko poliomyelitis?). VDPV może wywołać porażenie wiotkie i może być przyczyną wybuchu ognisk epidemicznych w populacjach o małym wskaźniku wyszczepialności przeciwko poliomyelitis.
Według aktualnego raportu w okresie od stycznia 2015 roku do maja 2016 roku liczba państw, w których wykrywano krążące VDPV (cVDPV) zwiększyła się z 4 do 7. W ogniskach epidemicznych w Sudanie Południowym (cVDPV2) i Afganistanie (cVDPV2) prawdopodobnie przerwano już transmisję wirusa, a w ogniskach epidemicznych w Pakistanie i Nigerii zapadalność zmniejszyła się do bardzo małych wartości. Nowe ogniska epidemiczne zanotowano na Ukrainie (cVDPV1, 2 przypadki – p. Dwa przypadki poliomyelitis na zachodzie Ukrainy), w Mjanmie (cVDPV2, 2 przypadki), Gwinei (cVDPV2, 7 przypadków), Laosie (cVDPV1, 11 przypadków) i na Madagaskarze (cVDPV1, 10 przypadków). Spośród 721 przypadków zakażeń cVDPV wykrytych od stycznia 2006 roku do maja 2016 roku, 681 (94%) było wywołanych przez typ 2 wirusa pochodzącego z OPV (cVDPV2), a 31 (4%) przez cVDPV1, jednak biorąc pod uwagę 35 przypadków wychwyconych od stycznia 2015 roku do maja 2016 roku, 23 (66%) przypadki były związane z cVDPV1.
Dzięki wzmożonemu nadzorowi epidemiologicznemu w analizowanym okresie stwierdzono 21 nowych przypadków zakażeń VDPV u osób z niedoborami odporności. U osób z pierwotnym niedoborem odporności może dojść do przetrwałego wydalania wirusa pochodzenia szczepionkowego (immunodeficiency-associated VDPV – iVDPV) i rozwoju porażenia wiotkiego. U 19 osób wykryto iVDPV2, za pozostałe 2 przypadki odpowiadał typ 3 wirusa.
W podsumowaniu autorzy napisali, że nowe ogniska epidemiczne wywołane przez cVDPV podkreślają znaczenie uodpornienia jak największego odsetka populacji na wszystkie typy wirusa polio, a także konieczność prowadzenia efektywnego nadzoru epidemiologicznego nad porażeniem wiotkim. Usprawnienie kampanii szczepień wychwytujących pozwoliło na wyciszenie ogniska epidemicznego w Sudanie Południowym i w Afganistanie oraz na zmniejszenie transmisji cVDPV w Nigerii i Pakistanie. Ważnym celem strategii eliminacji poliomyelitis jest całkowite zaprzestanie stosowania szczepionek OPV, co pozwoli na usunięcie ryzyka wystąpienia zakażeń cVDPV i nowych zakażeń iVDPV.
