W jakim schemacie podawać skoniugowane szczepionki przeciwko pneumokokom dzieciom z upośledzeniem odporności?

W jakim schemacie podawać skoniugowane szczepionki przeciwko pneumokokom dzieciom z upośledzeniem odporności? Czy konieczne jest podanie dodatkowych dawek?

Skróty: IChP – inwazyjna choroba pneumokokowa, PCV – skoniugowana szczepionka przeciwko pneumokokom, PCV-13 – 13-walentna skoniugowana szczepionka przeciwko pneumokokom, PPSV-23 – 23-walentna polisacharydowa szczepionka przeciwko pneumokokom

Szczepienie przeciwko pneumokokom pacjentów z niedoborem odporności różni się od szczepienia pacjentów zdrowych przede wszystkich wykorzystaniem zarówno szczepionki skoniugowanej (PCV, jak w zdrowej populacji), jak i szczepionki polisacharydowej (PPSV-23), której nie stosuje się rutynowo u zdrowych dzieci. Choć skuteczność PPSV-23 nie jest optymalna u tych pacjentów, w krajach, gdzie jest ona dostępna, stosuje się ją jako uzupełnienie szczepienia PCV (p. pyt. Do jakiego wieku należy zalecać szczepienie przeciwko pneumokokom? – przyp. red.). Jednak ze względu na brak dostępu do PPSV-23 w Polsce, zalecenie to jest w naszym kraju aktualnie trudne do zrealizowania (p. pyt. Czy u dzieci >2. roku życia można stosować szczepionki polisacharydowe przeciwko pneumokokom? – przyp. red.).

Ze względu na możliwość stosowania u pacjentów w każdym wieku oraz dążenie do maksymalnego z możliwych zakresu uodpornienia w tej szczególnie zagrożonej IChP grupie chorych, uważam, że rodzicom należy zaproponować w takim przypadku PCV-13. Schemat dawkowania zależy od wieku pacjenta.

U większości pacjentów z niedoborem odporności (pierwotne niedobory odporności, nosiciele HIV, biorcy przeszczepów narządowych, pacjenci z chorobami przewlekłymi wymagającymi przewlekłej immunosupresji, pacjenci bez śledziony lub z hiposplenizmem czynnościowym) należy postępować zgodnie z następującymi zaleceniami:

• dzieci w wieku 2–24 miesięcy – szczepienie PCV-13 zgodnie z ogólnymi zaleceniami dla wieku (w pierwszym półroczu schemat 3+1)
• dzieci w wieku 2–5 lat, którym:
  – podano 3 dawki PCV przed ukończeniem 24. miesiąca życia, powinny otrzymać 1 dawkę PCV-13, a następnie po upływie co najmniej 8 tygodni 1 dawkę PPSV-23
  – nie podano co najmniej 3 dawek PCV przed ukończeniem 24. miesiąca życia, powinny otrzymać 2 dawki PCV-13 w odstępie co najmniej 8 tygodni, a po upływie co najmniej 8 tygodni 1 dawkę PPSV-23
• osobom w wieku >5 lat należy podać 1 dawkę szczepionki PCV-13, a ≥8 tygodni później dawkę PPSV-23.

Nieco inne zasady obowiązują u pacjentów po leczeniu przeciwnowotworowym oraz u pacjentów po przeszczepieniu szpiku (HSCT [p. pyt. Chemioterapia a szczepienie przeciwko pneumokokom – przyp. red.]).