Szczepienia nie zwiększyły ryzyka wystąpienia zapalenia nerwu wzrokowego

28.12.2016
Case centered analysis of optic neuritis following vaccines
Baxter R. i wsp.
Clin. Infect. Dis., 2016; pii: ciw224

Opracowały: lek. Iwona Rywczak, mgr Małgorzata Ściubisz

W badaniu obserwacyjnym oceniono wpływ szczepień na ryzyko wystąpienia zapalenia nerwu wzrokowego. Badanie przeprowadzono metodą case-centered, która analizuje, czy ekspozycji na określony czynnik w okresie ryzyka poddano większą niż oczekiwano liczbę osób, u których wystąpił dany punkt końcowy. Badaniem objęto około 3,5 miliona osób korzystających ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez Kaiser Permanente Northern California (KPNC). W okresie obserwacji (lata 2007–2012) podano ponad 20 milionów dawek różnych szczepionek i odnotowano 1033 przypadki zapalenia nerwu wzrokowego. Po wykluczeniu chorych na stwardnienie rozsiane do analizy zakwalifikowano 179 przypadków, które rozpoznano w ciągu 9 miesięcy po podaniu jakiejkolwiek szczepionki. Jako okres ekspozycji w okresie tych 9 miesięcy określono 2–42 dni po szczepieniu. Ryzyko zapalenia nerwu wzrokowego (wyrażone jako iloraz szans [OR]) oszacowano, porównując odsetek osób zaszczepionych w okresie ekspozycji z odsetkiem członków KPNC zaszczepionych w tym samym okresie.

W przeprowadzonych analizach nie wykazano, aby jakakolwiek szczepionka zwiększała ryzyko zachorowania na zapalenie nerwu wzrokowego w ciągu 2–42 dni po szczepieniu – OR: 1,1 (95% CI: 0,5–2,0). Dla inaktywowanej szczepionki przeciwko grypie (IIV) OR wyniósł 0,6 (95% CI: 0,1–2,6), a dla szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby (WZW) typu B – 0 (95% CI: 0,0–6,5). W przypadku szczepionek: skoniugowanej 4-walentnej przeciwko meningokokom, przeciwko ospie wietrznej, polisacharydowej przeciwko pneumokokom (PPSV-23) i 4-walentnej przeciwko ludzkiemu wirusowi brodawczaka wartości OR przekroczyły 2, jednak wyniki nie osiągnęły istotności statystycznej. Wyniki nie były również znamienne w ocenie szczepionek przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi (Td lub dTpa), WZW typu A i MMR. Obliczono, że jeśli podanie jakiejkolwiek szczepionki mogłoby być związane przyczynowo z zachorowaniem na zapalenie nerwu wzrokowego, ryzyko to byłoby mniejsze niż 1 przypadek na milion dawek (0,92/milion dawek IIV oraz 3,47/milion dawek szczepionki przeciwko WZW typu B).

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że szczepienia nie zwiększają ryzyka wystąpienia zapalenia nerwu wzrokowego w ciągu 6 tygodni po ich wykonaniu.

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań