Opracowały: lek. Iwona Rywczak, mgr Małgorzata Ściubisz
W badaniu populacyjnym opartym na aktywnym systemie nadzoru nad inwazyjną chorobą meningokokową (IChM) oceniono wpływ programu szczepień skoniugowaną szczepionką przeciwko meningokokom grupy C (MCV-C) na zapadalność na IChM w Kanadzie. Program szczepień wprowadzano w poszczególnych prowincjach w latach 2001–2005. Każda prowincja ustalała własny schemat szczepienia, m.in. w zależności od lokalnej epidemiologii choroby. Dane zebrano prospektywnie ze 150 szpitali z 8 prowincji.
W analizowanym okresie od 1 stycznia 2002 roku do 31 grudnia 2012 roku zarejestrowano 807 przypadków IChM, w tym 157 wywołanych przez meningokoki grupy C (MenC). W latach 2002–2005 ogólna zapadalność na IChM wywołaną przez MenC wyniosła 0,14/100 000 osobolat, a na IChM wywołaną przez inne grupy serologiczne – 0,33/100 000 osobolat. Pomiędzy 2009 a 2012 rokiem, tj. w okresie realizacji programu w całej Kanadzie, zapadalność na IChM o etiologii MenC zmniejszyła się o 77%, do 0,03/100 000 osobolat. Nie zaobserwowano zmian w epidemiologii zakażeń inwazyjnych innymi grupami serologicznymi. Ogółem, w ciągu 8 lat od wprowadzenia szczepień MCV-C zapadalność na IChM wywołaną przez MenC zmniejszała się o 14% rocznie. Mimo stosowania różnych schematów szczepień, istotne zmniejszenie zapadalności stwierdzono we wszystkich prowincjach. W każdej prowincji szczepionkę podawano dzieciom w wieku 12 miesięcy, a w 7 z 8 badanych prowincji stosowano ją również u nastolatków.
Znamienne zmniejszenie zapadalności zaobserwowano we wszystkich grupach wiekowych, przy czym największą redukcję (83%) stwierdzono u osób w wieku 15–24 lat. W populacji nieobjętej programem szczepień zapadalność zmniejszyła się w ciągu 10 lat o 46%, co wskazuje na pośredni efekt ochronny szczepienia.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że realizacja programu szczepień przeciwko MenC według różnych schematów skutkowała znacznym zmniejszeniem zapadalności na IChM wywołaną przez tę grupę serologiczną, zarówno dzięki bezpośredniej ochronie, jak i poprzez wytworzenie odporności zbiorowiskowej. Podanie szczepionki w 12. miesiącu życia i w wieku młodzieńczym wydaje się mieć kluczowe znaczenie w kontroli choroby.
