Jaka była skuteczność szczepień przeciwko ospie wietrznej?

16.03.2016
Impact of the Maturing Varicella Vaccination Program on Varicella and Related Outcomes in the United States: 1994–2012
Leung J. i wsp.
J. Pediatric. Infect. Dis. Soc., 2015 (doi: 10.1093/jpids/piv044)

Opracowały: lek. Iwona Rywczak, mgr Małgorzata Ściubisz

W amerykańskim badaniu kohortowym z retrospektywnym zbieraniem danych oceniono długoletni wpływ programu szczepień przeciwko ospie wietrznej na liczbę wizyt lekarskich i hospitalizacji z powodu tej choroby. Populację badania stawiły wszystkie osoby w wieku 0–49 lat, które w latach 1994–2012 w ramach posiadanego ubezpieczenia zdrowotnego zostały włączone do oficjalnej dużej bazy danych medycznych – Truven Health MarketScan Commercial and Medicare Databases. Na podstawie dostępnych danych porównano wartości wskaźników przed wprowadzeniem programu (1994–1995) i po jego wprowadzeniu (schemat 1-dawkowy [1996–2005] oraz schemat 2-dawkowy [2006–2012]).

Wskaźnik wizyt lekarskich z powodu ospy wietrznej w 2012 roku, w porównaniu z latami 1994–1995, zmniejszył się o 84% (z 215 do 33/100 000 mieszkańców), z których 78% przypadło na okres stosowania schematu 1-dawkowego, a pozostałych 22% miało miejsce w okresie stosowania 2 dawek szczepionki. Na przestrzeni tych 16 lat zmniejszenie wskaźnika wizyt lekarskich z powodu ospy wietrznej nastąpiło w różnych grupach wiekowych, zarówno u niemowląt, jak i osób w wieku 1–49 lat, odpowiednio o 95% i 75–89%. W końcowym okresie stosowania programu 1-dawkowego (2002–2006) wskaźnik wizyt lekarskich z powodu ospy wietrznej utrzymywał się na stałym poziomie – 73–89/100 000 mieszkańców. W okresie stosowania 2 dawek szczepionki, w porównaniu z 1-dawkowym schematem, wskaźnik wizyt lekarskich z powodu ospy wietrznej zmniejszył się o 60%, a w poszczególnych grupach wiekowych, tj. 1. rok życia, 1–9 lat, 10–19 lat oraz 20–49 lat, odpowiednio o 35, 66, 65 i 37%.

W 2012 roku, w porównaniu z latami 1994–1995, stwierdzono również zmniejszenie liczby hospitalizacji z powodu ospy wietrznej – o 93% (z 2,35 do 0,16/100 000 mieszkańców), z których 89% przypadło na okres stosowania schematu 1-dawkowego, a pozostałych 11% nastąpiło w okresie stosowania 2 dawek szczepionki. Redukcję wskaźnika hospitalizacji odnotowano zarówno w populacji dzieci do 1. roku życia, jak i osób w wieku 1–49 lat, odpowiednio o 99% i 86–96%. W okresie stosowania 2-dawkowego schematu szczepienia odsetek hospitalizacji z powodu ospy wietrznej zmniejszył się o 38%, a w poszczególnych grupach wiekowych, tj. 1. rok życia, 1–9 lat, 10–19 lat oraz 20–49 lat, odpowiednio o 46, 47, 56 oraz 10%. Nie odnotowano natomiast zmniejszenia wskaźnika hospitalizacji z powodu udaru mózgu związanego z przechorowaniem ospy wietrznej u dzieci w wieku 0–17 lat.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że w ciągu kilkunastu lat realizacji programu szczepień przeciwko ospie wietrznej wskaźniki wizyt lekarskich i hospitalizacji z powodu tej choroby istotnie się zmniejszyły, na co miało również wpływ zastąpienie 1-dawkowego schematu szczepienia schematem 2-dawkowym. Korzystne zmiany w epidemiologii ospy wietrznej odnotowano we wszystkich grupach wiekowych, co sugeruje wpływ odporności zbiorowiskowej. Autorzy zwracają również uwagę na konieczność dalszego monitorowania efektywności programu szczepień oraz ustalenia, czy u osób już zaszczepionych może zanikać odporność poszczepienna.

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań