Opracowała lek. Iwona Rywczak
W amerykańskim badaniu populacyjnym oceniono wpływ powszechnych szczepień dzieci przeciwko pneumokokom (PCV-13) na epidemiologię IChP w całej populacji. W badaniu wykorzystano dane z aktywnego systemu nadzoru Active Bacterial Core Surveillance utworzonego przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Zastosowano metodę porównania faktycznej zapadalności na IChP z oczekiwaną zapadalnością w przypadku braku szczepionki PCV-13. Zapadalność oczekiwaną obliczono na podstawie danych z lat 2004–2009, kiedy stosowano PCV-7, a nie PCV-13, natomiast okres obserwacji, w którym prowadzono szczepienie PCV-13, obejmował lata 2010–2013.
W latach 2004–2013 zarejestrowano 33 688 potwierdzonych zachorowań na IChP, w większości przypadków (30 014) wiedziano, jaki typ pneumokoka wywołał chorobę. Odsetek dzieci do 12. miesiąca życia zaszczepionych ≥3 dawkami PCV-13 wyniósł 76%, pełny schemat podstawowy do 18. miesiąca życia otrzymało 65% dzieci objętych programem. Wśród dzieci w wieku 14–59 miesięcy, które otrzymały wszystkie dawki szczepienia PCV-7, dodatkową dawkę PCV-13 otrzymało 63% z nich.
W okresie stosowania PCV-7 we wszystkich grupach wiekowych odnotowano stałe zwiększanie się zapadalności na IChP spowodowaną przez typy pneumokoka uwzględnione w PCV-13, lecz nie w PCV-7 (PCV-13 –PCV-7). Po wprowadzeniu PCV-13 obserwowano stopniowe zmniejszanie zapadalności na IChP spowodowaną przez typy PCV-13 –PCV-7. W odniesieniu do zapadalności na IChP oczekiwanej w przypadku niestosowania PCV-13, największą redukcję zapadalności odnotowano w latach 2012–2013 u dzieci do 5. roku życia – o 64% niezależnie od typu pneumokoka i 93% w przypadku typów PCV-13 –PCV-7. Zmniejszenie zapadalności na IChP stwierdzono również w różnych grupach wiekowych wśród dorosłych – o 12–32% niezależnie od typu pneumokoka i o 58–72% w odniesieniu do typów PCV-13 –PCV-7.
Najmniejsza redukcja zapadalności dotyczyła osób >65. roku życia. Realizacja powszechnych szczepień PCV-13 na ogół nie wiązała się ze zwiększeniem zapadalności na IChP wywołaną przez typy nieuwzględnione w PCV-13. Tylko w grupie wiekowej 50–64 lat stwierdzono zwiększenie zapadalności w latach 2012–2013 o 26%, jednak ogólna zapadalność na IChP niezależnie od typu pneumokoka zmniejszyła się o 18%. Oszacowano również, że w ciągu pierwszych 3 lat prowadzenia szczepień PCV-13 udało się zapobiec około 10 000 zachorowaniom na IChP u dzieci i 20 000 u dorosłych oraz około 3000 zgonów (z czego prawie 97% dotyczyłoby dorosłych). W analizie oceniającej wpływ szczepień PCV-7 i PCV-13 oszacowano, że w okresie 12 lat dzięki obu szczepieniom udało się zapobiec prawie 400 000 zachorowań na IChP i prawie 30 000 zgonom, z czego odpowiednio prawie 50 i 90% dotyczyło osób >5. roku życia.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że powszechne szczepienie dzieci PCV-13 znamiennie zmniejszyło zapadalność na IChP w całej populacji. Podobnie jak w przypadku PCV-7, szczepienie dzieci preparatem zawierającym antygeny większej liczby typów pneumokoka zapobiegło rozprzestrzenianiu się zakażenia w populacji nieobjętej programem szczepień.
