Układowe zapalenia naczyń
22.02.2017
prof. Jacek Musiał
Cykl konferencji Jesień Internistyczna 2016
Strona przeznaczona dla lekarzy
Strona dostępna jest dla lekarzy posiadających konto użytkownika w portalu mp.pl.
Jeżeli jesteś zalogowany, ale nie masz dostępu, skontaktuj się z infolinią
800 888 000 (bezpłatnie)
12 293 40 80 (wg taryfy operatora)
Wybrane treści dla pacjenta
-
Pokrzywkowe zapalenie naczyń z hipokomplementemią
Zapalenie naczyń z hipokomplementemią jest stwierdzane według różnych źródeł u od 2 do 20% pacjentów z przewlekłą pokrzywką. Najczęściej chorują kobiety po 50. rż.
-
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, nazywane niegdyś ze względu na lokalizację zapaleniem tętnicy skroniowej, jest najczęstszą chorobą zapalną naczyń. Proces zapalenia dotyczy średnich i dużych naczyń, zwykle tętnic odchodzących od łuku aorty (np. tętnic szyjnych i ich zewnątrzczaszkowych odgałęzień).
-
Plamica Schönleina-Henocha (zapalenie naczyń związane z IgA)
Plamica Schönleina-Henocha to choroba, w której dochodzi do zapalenia małych naczyń krwionośnych: tętniczek i żyłek. Zapalenie naczyń polega na gromadzeniu się w ich ścianach komórek układu odpornościowego, co może prowadzić do martwicy.
-
Zapalenie naczyń związane z krioglobulinemią
Z powodu bezpośredniego związku zapalenia naczyń związanego z krioglobulinemią z zakażeniem WZW C, u większości chorych występują różnego stopnia zaburzenia czynności wątroby, najczęściej nieprawidłowe wartości testów laboratoryjnych, rzadziej świądu skóry, żółtaczki.
-
Choroba Kawasakiego u dzieci
Choroba Kawasakiego przebiega podobnie jak ostra infekcja. Początek jest nagły, w postaci gorączki niejasnego pochodzenia trwającej przynajmniej 5 dni, niereagującej na leki przeciwgorączkowe i stosowaną antybiotykoterapię. Objawy kliniczne pozwalają wyróżnić trzy fazy choroby Kawasakiego: ostrą, podostrą, i okres zdrowienia.
-
Choroba Kawasakiego
Choroba Kawasakiego to zapalenie tętnic, głównie małych i średnich. Choroba Kawasakiego występuje głównie u dzieci poniżej 5. roku życia. W większości przypadków ustępuje bez długoterminowych powikłań.
-
Choroba Behçeta
Nazwa choroby pochodzi od nazwiska tureckiego dermatologa H. Behçeta, który opisał jej objawy w pierwszej połowie XX wieku. Choroba Behçeta objawia się zmianami w obrębie błon śluzowych i skóry, w narządzie wzroku, płucach, sercu, stawach, w przewodzie pokarmowym, narządach płciowych i w układzie nerwowym.
