Zespół brazylijskich badaczy, korzystając z danych zebranych w badaniu INI-ELSA-BRASIL odpowiada na pytanie o miejsce HIV wśród innych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Wyniki zostały opublikowane w majowym numerze JAIDS.
U osób zakażonych HIV jest większe ryzyko wystąpienia zawału serca oraz niewydolności serca między innymi w związku ze zwiększoną ogólnoustrojową aktywacją immunologiczną. Sama terapia ARV zwykle nie eliminuje całkowicie aktywacji immunologicznej, dodanie do terapii statyn zmniejsza ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych w tej populacji.
W kwietniowym numerze Journal of AIDS opublikowano wyniki wieloośrodkowego badania HPTN 052, w którym oceniono częstość występowania lekooporności HIV u osób z niepowodzeniem terapii w zależności od czasu rozpoczęcia leczenia antyretrowirusowego.
W grudniowym numerze PNAS zespół farmakologów, biochemików i biologów z Uniwersytetu w Yale przedstawił proces powstawania nowego leku z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy. Opisano szczegóły projektowania in silico, wyboru aktywnego centrum oraz odpowiedniej cząsteczki.
W badaniu oceniano ryzyko rozwoju lekooporności HIV w ciągu 7 lat, w zależności od rozpoczęcia leczenia ARV. Grupę pacjentów leczonych zgodnie z obowiązującymi standardami (bez względu na liczbę limfocytów CD4) porównano z grupą pacjentów, u których moment rozpoczęcia leczenia antyretrowirusowego był determinowany liczbą limfocytów CD4.
Uszkodzenie funkcji nerek jest jednym z najpowszechniejszych problemów osób zakażonych HIV. W przedstawionym badaniu porównano stopień upośledzenia funkcji nerek między osobami zakażonymi i niezakażonymi HIV.
W październikowym numerze miesięcznika AIDS ukazał się artykuł naukowców z Uniwersytetu Harvarda opisujący eksperyment mający na celu ocenę wrażliwości poszczególnych populacji limfocytów CD4 na szczepy X4-tropowe wirusa HIV-1.
Zespół badaczy weryfikował tezę o wpływie neuroinfekcji spowodowanej przez T. pallidum na później występujące zaburzenia poznawcze.
Raltegrawir i dolutegrawir są obecnie najczęściej stosowanymi inhibitorami integrazy. Rekomendowane są przez większość wytycznych do stosowania w podstawowych schematach terapeutycznych zakażenia HIV.
W rekomendacjach towarzystw naukowych zaleca się leczenie pacjentów z koinfekcją HIV/HCV, ale nie przeprowadzono badań prospektywnych porównujących skuteczność terapii w zależności od obecności HIV. Ocena taka jest szczególnie istotna wobec wcześniejszych doświadczeń leczenia interferonem WZW C u pacjentów HIV(+), kiedy to osiągano zdecydowanie gorszą skuteczność terapii.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.