OD REDAKCJI: poniższy artykuł zawiera tłumaczenie zaleceń oraz wybrane komentarze. Przy poszczególnych zaleceniach podano w nawiasach kwadratowych ich siłę według klasyfikacji zawartej w tabeli 1. Antybiotyki stosowane w zakażeniach MRSA zebrano w tabeli 2. Pełne wytyczne ukazały się w przekładzie na język polski jako wydanie specjalne nr 4/2006 "Medycyny Praktycznej".
Tabela 1. Stopniowanie siły zaleceńa
Stopień | Interpretacja |
IA | Wdrożenie mocno zalecane. Zalecenie jednoznacznie poparte wynikami dobrze zaplanowanych badań doświadczalnych, klinicznych lub epidemiologicznych. |
IB | Wdrożenie mocno zalecane. Zalecenie poparte wynikami niektórych badań doświadczalnych, klinicznych lub epidemiologicznych oraz mocnym uzasadnieniem teoretycznym. |
IC | Wymaga wdrożenia z uwagi na lokalne lub krajowe przepisy (standardy), lub reprezentujące uznany standard jakiegoś towarzystwa. |
II | Wdrożenie sugerowane. Zalecenie poparte zachęcającymi wynikami wstępnych badań klinicznych lub epidemiologicznych albo przesłanką teoretyczną. |
brak zalecenia | Zagadnienie nierozstrzygnięte: brak jednomyślności ekspertów lub dane niewystarczające do oceny skuteczności. |
a na podstawie Healthcare Infection Control Practices Advisory Committee, Center for Disease Control and Prevention
Zalecenia ogólne
Zalecenia
1. Trwają dyskusje, przy jakim odsetku występowania opornych gronkowców w danym środowisku flukloksacylina lub inne penicyliny oporne
na penicylinazy (izoksazolowe) przestają być lekami z wyboru. W zakażeniach bakteriami Gram-ujemnymi zalecano unikać empirycznego stosowania gentamycyny, jeżeli oporność stwierdzano u ponad 10% izolatów. Zalecamy taki sam próg przy rozważaniu podania penicylin izoksazolowych lub cefalosporyn w empirycznym leczeniu zakażeń gronkowcowych. Próg ten można zmieniać zależnie od ciężkości zakażenia [II].
2. Zalecamy zmianę glikopeptydów lub linezolidu na flukloksacylinę lub kloksacylinę (tzw. leczenie deeskalacyjne), jeżeli pozwalają na to wyniki badania lekowrażliwości izolatu S. aureus [II].