Zaburzenia rytmu serca. 54-letni mężczyzna z niewydolnością serca po zawale i z komorowymi zaburzeniami rytmu

29.09.2011

dr med. Jacek Bednarek, lek. Marcin Kuniewicz, dr hab. med. Jacek Lelakowski, Klinika Elektrokardiologii Instytutu Kardiologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Krakowski Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II

Skróty: AF – migotanie przedsionków, CRT – terapia resynchronizacyjna, CRT-D – terapia resynchronizacyjna z funkcją defibrylatora, ICD – wszczepialny kardiowerter-defibrylator, LVEF – frakcja wyrzutowa lewej komory, PEA – czynność elektryczna bez tętna, SCD – nagła śmierć sercowa, sVT – trwały częstoskurcz komorowy, VT – częstoskurcz komorowy

Opis przypadku

W maju 2004 roku 54-letni chory został przyjęty na oddział kardiologiczny szpitala rejonowego z powodu bólu w klatce piersiowej, nasilenia duszności i zawrotów głowy.
Chory od 30. roku życia jest leczony z powodu nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii i choroby wieńcowej; w wieku 37 lat przebył zawał ściany przedniej serca, a 8 lat później zawał ściany dolnej serca (w obu przypadkach leczenie zachowawcze). W wykonanym wtedy EKG stwierdzono cechy przebytego zawału serca w postaci patologicznego załamka Q w odprowadzeniach II, III, aVF, V₂–V₄ (ryc. 1). Pomimo optymalnej farmakoterapii prowadzonej od pierwszego zawału serca (kwas acetylosalicylowy, β-bloker, inhibitor konwertazy angiotensyny, statyna, antagonista aldosteronu) po ok. 8 latach ujawniła się niewydolność serca (II/III klasa NYHA) ze znaczną rozstrzenią lewej komory i frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) 22% (ryc. 2).

Wybrane treści dla pacjenta

Arytmie komorowe W przypadku występowania arytmii prawidłowa praca serca jest zaburzona z powodu nieprawidłowego rozchodzenia się pobudzenia elektrycznego. Komorowe zaburzenia rytmu mogą wywoływać lub nasilać zarówno czynniki pochodzenia sercowego, jak i stany chorobowe niezwiązane z sercem.
Częstoskurcz nadkomorowy Częstoskurcz nadkomorowy jest rodzajem arytmii, czyli zaburzeń rytmu serca. Częstoskurcz nadkomorowy to szybki, nieprawidłowy rytm pracy serca, którego częstotliwość wynosi powyżej 100 uderzeń/min, a miejsce powstawania pobudzeń znajduje się powyżej tzw. pęczka Hisa, czyli w uproszczeniu – „nad” komorami.
Zespół preekscytacji Zespół preekscytacji jest wrodzoną nieprawidłowością układu przewodzącego serca odpowiedzialnego za jego czynność elektryczną.
Zaburzenia rytmu serca (arytmia) u dzieci Zaburzenia rytmu serca wpływają na efektywność jego pracy. Ilość krwi pompowanej przez serce pracujące nieregularnie, zbyt szybko lub zbyt wolno, może być znacznie mniejsza od prawidłowej. Objawy zmniejszonej ilości krwi pompowanej przez serce do ciała, a szczególnie do mózgu są zwykle dominującymi objawami groźnych zaburzeń rytmu serca. Należą do nich: zawroty głowy, osłabienie, męczliwość, duszność i omdlenia.
Stymulacja przezprzełykowa serca Stymulacja przezprzełykowa serca polega na zarejestrowaniu zapisu elekrtokardiograficznego (EKG) w bezpośrednim sąsiedztwie serca oraz na wygenerowaniu pod kontrolą EKG arytmii, które mogą być dzięki temu dokładnie poznane i opisane.
Migotanie przedsionków Migotanie przedsionków jest najczęściej występującym zaburzeniem rytmu serca (arytmią). Charakteryzuje się szybkim, niemiarowym biciem serca, często powodującym uczucie kołatania w klatce piersiowej.