medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Pooperacyjny drenaż jamy brzusznej jest jednym z chirurgicznych kanonów postępowania znanym od dziesięcioleci. Wymieniane przez jego zwolenników zalety mają obejmować między innymi: możliwość ewakuacji płynu gromadzącego się w otrzewnej, zapobieganie powikłaniom infekcyjnym czy ułatwienie zachowawczego leczenia nieszczelności zespoleń.
O ile problematyka zaparć jest materiałem na opasłą książkę, o tyle występująca u niektórych pacjentów „twarda konsekwencja” zaburzeń oddawania stolca (fecal impaction) jest tematem tyleż prostym co niewdzięcznym.
Wydaje się celowe ciągłe szkolenie ginekologów przynajmniej w zakresie podstawowych zaburzeń proktologicznych wobec częstości ich występowania, tym bardziej że to właśnie lekarz ginekolog stale opiekuje się ciężarną i położnicą i może wcześnie zauważyć objawy.
Wprawdzie nastąpił znaczny postęp w metodach profilaktyki i leczenia krwawień z żylaków przełyku, jednak nadal jest to stan zagrażający życiu, obarczony dużym odsetkiem zgonów. Ponadto - w obliczu rosnącej częstości występowania chorób związanych z nadciśnieniem wrotnym - konieczna wydaje się nie tylko znajomość zasad profilaktyki krwawienia z żylaków przełyku, jak również postępowania w aktywnym krwawieniu z uwzględnieniem profilaktyki wtórnej. Wszystkie te aspekty w przystępny sposób zostały przedstawione w opracowaniu dr. Marka Sierżęgi.
Trudno oszacować rzeczywistą częstość występowania zwężeń dróg żółciowych z uwagi na ich różnorodną etiologię, niemniej jednak u niemal 40% dorosłych chorych z objawami żółtaczki przyczyną dolegliwości jest upośledzenie drożności odcinka zewnątrzwątrobowego.
Z anatomicznego i dydaktycznego punktu widzenia zamieszczony artykuł przeglądowy wydaje się istotny, osobiście jednak uważam za bardzo naiwny pogląd, by jakikolwiek ośrodek naukowy na świecie był w stanie narzucić swoją opinię innym ośrodkom, biorąc szczególnie pod uwagę nikły wpływ anatomów na nomenklaturę używaną w języku (slangu) klinicznym.
Pod pojęciami takimi jak torbiel pilonidalna, zatoka włosowa, torbiel krzyżowa, cysta pilonidalna czy krzyżowo-guziczna torbiel włosowa kryje się nieduża przetoka formująca się w miejscu, gdzie plecy kończą swą szlachetną nazwę.
Artykuł nie tylko dotyczy ogólnie znanych i akceptowanych, wręcz podstawowych aspektów operacji w obrębie jelita grubego, ale – opierając się na doświadczeniach jednego z czołowych ośrodków w Niemczech – obfituje w wiele praktycznych wskazówek przydatnych zarówno dla doświadczonych operatorów jak i kształcących się przyszłych adeptów chirurgii.
Diagnostyka musi uwzględniać czynniki przyczynowe i inne wpływające na przebieg gojenia się rany przewlekłej (RP). Prawidłowe ustalenie etiologii RP stanowi podstawę dalszego postępowania.
W artykule przedstawiono główne zasady postępowania w okresie okołooperacyjnym u dorosłych pacjentów chorych na cukrzycę. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) omówiono postępowanie dotyczące zabiegów planowych i pilnych, ujęto zagadnienia dotyczące chirurgii jednego dnia oraz wyszczególniono „mały” zabieg chirurgiczny.
Podstawowym celem leczenia pacjentów z dużego stopnia NS powinna być poprawa jakości życia, codziennej egzystencji, z możliwością prowadzenia aktywności i korzystania z życia towarzyskiego w stopniu zaspokajającym ich potrzeby psychosocjalne.
Rana przewlekła to ubytek skóry spowodowany procesem chorobowym lub urazem, niepoddający się leczeniu.
Doświadczenia ostatnich lat pokazują, że amputacja brzuszno-kroczowa zachowała stałe miejsce w chirurgii odbytnicy.
W Polsce nieprawidłowości naczyniowe rozpoznaje się rocznie u około 40 tysięcy dzieci. Poważne zaburzenia występują u około 4000–6000 z nich.
W przeważającej większości przypadków (nawet do 90%) choroba dotyczy obwodowej części okrężnicy, w tym głównie esicy, jedynie w około 15% zmiany są zlokalizowane w prawej połowie okrężnicy.
Wprowadzenie i rozpowszechnienie badań obrazowych jamy brzusznej (ultrasonografii, tomografii komputerowej i obrazowania techniką rezonansu magnetycznego) – wykonywanych z powodu objawów niecharakterystycznych lub związanych z inną chorobą – sprawiło, że coraz częściej przypadkowo wykrywa się małe guzy nerek.
Zaburzenia dna miednicy pod postacią wypadania, wgłobienia bądź uchyłków stanowią znaczny problem dla pacjenta cierpiącego z powodu dolegliwości bólowych, nietrzymania stolca czy trudności z defekacją. Sytuacja jest jeszcze gorsza, jako że obecnie nie ma jednej uniwersalnej metody mogącej przynieść im ulgę w dolegliwościach, które nierzadko oznaczają codzienne wykonywanie złożonych rytuałów związanych z czynnością – wydawałoby się – tak prostą jak wypróżnienie.
Świąd odbytu jest trudnym problemem dla chorego, gdyż znacznie upośledza jakość życia. Wyzwala mechanizmy obronne z trudnymi do odwrócenia reakcjami somatycznymi i psychicznymi. Świąd odbytu może być objawem poważnych chorób ogólnoustrojowych, także nowotworów. Jak zawsze w medycynie, wczesne rozpoznanie i ukierunkowane leczenie pozwala na eliminację przyczyny, ustąpienie objawów czy wdrożenie leczenia onkologicznego w razie rozpoznania nowotworu.
Nieszczelność zespolenia pozostaje jednym z najbardziej istotnych powikłań chirurgii przewodu pokarmowego, dlatego prezentowany w artykule przegląd stosowanych/zalecanych w takim przypadku metod diagnostyki obrazowej może być bardzo przydatny w codziennej praktyce chirurgicznej.
Najnowsza klasyfikacja ostrego zapalenia trzustki, w tym kryteria rozpoznania i fazy choroby, zasady oceny ciężkości oraz definicje niewydolności narządowej, powikłań miejscowych i ogólnoustrojowych.
