Trądzik odwrócony często uznawany jest za rzadką i nieuleczalną chorobę, ale jej wczesne postaci kliniczne niejednokrotnie obserwuje się w POZ, dzięki czemu można podjąć działania w celu opanowania stanu zapalnego, zapobiegania bliznowaceniu oraz złagodzenia bólu u pacjenta.
W związku z pandemią COVID-19 personel medyczny znacznie częściej niż zazwyczaj stosuje środki ochrony indywidualnej (PPE) oraz myje i dezynfekuje ręce.
Niniejsze zalecenia stanowią aktualizację dokumentu Canadian Paediatric Society z 2008 roku, który dodatkowo uzupełniono informacjami dotyczącymi nowszych produktów leczniczych. W artykule opisano także aktualne dane dotyczące niepowodzeń leczniczych.
Jakie zmiany wprowadzono w aktualnej klasyfikacji TNM czerniaka i które z nich wływają na postępowanie kliniczne? Jakie informacje muszą zostać podane w raporcie z badania histologicznego?
Rozpoznanie i leczenie zmian skórnych na prąciu może być trudne z uwagi na brak znajomości tej tematyki przez lekarzy oraz skrępowanie pacjenta.
Z dotychczasowych badań wiadomo, że obecność mutacji BRAF V600E/K jest podstawowym czynnikiem różnicującym chorych potencjalnie opornych i podatnych na leczenie ukierunkowane molekularnie. Christian Blank zwrócił uwagę na to, że nie wiadomo, czy chorzy z mutacją genu BRAF innego typu będą odpowiadać na leczenie, czy też nie.
Na przełomie września i października 2019 roku odbył się w Barcelonie kongres European Society for Medical Oncology (ESMO). Omawiano na nim między innymi zagadnienia dotyczące toksyczności immunoterapii. Jakie dane na temat leczena chorych na czerniaka przyniosły przedstawione doniesienia?
Już w XX wieku podejmowano w grupie chorych w III stopniu zaawansowania liczne próby leczenia uzupełniającego, uzyskując jednak jedynie niewielką korzyść, przy znacznej tokstyczności leczenia. Komentowane badanie potwierdziło po raz pierwszy wyraźną korzyść z terapii uzupełniającej (ipilimumabem) w tej grupie chorych, a jego wyniki stały się punktem odniesienia dla najnowszych badań.
Artykuł koncentruje się na przyczynach i postępowaniu w przypadku uogólnionego świądu bez osutki, który stanowi temat wytycznych opublikowanych przez British Association of Dermatologists.
Autorzy niniejszego artykułu omówili objawy przedmiotowe i podmiotowe kontaktowego zapalenia skóry, jego przyczyny i powikłania, a także badania diagnostyczne, leczenie i sposoby zapobiegania.
Głównymi przyczynami PChN są cukrzyca, nadciśnienie tętnicze oraz kłębuszkowe zapalenie nerek. Zmiany skórne stwierdza się u większości chorych na PChN, w tym u niemal każdego ze schyłkową niewydolnością nerek (stadium 5 PChN).
Autorzy przedstawiają etiologię oraz zasady diagnostyki i leczenia łysienia androgenowego.
Lekarz rodzinny często ma do czynienia z chorobami skóry. W jednym z retrospektywnych przeglądów skierowań do dermatologów, przeprowadzonym w uniwersyteckiej poradni medycyny ogólnej, stwierdzono, że około 1/3 pacjentów ze zmianami skórnymi kierowano do specjalisty już podczas ich pierwszej wizyty w podstawowej opiece zdrowotnej.
W niniejszym artykule omówiono najczęstsze czynniki etiologiczne pieluszkowego zapalenia skóry i kontaktowego zapalenia skóry z podrażnienia, zwracając szczególną uwagę na choroby, które mogą się wiązać z kontaktowym zapaleniem skóry lub przebiegać z podobnymi objawami klinicznymi.
Zarówno przebieg, jak i epidemiologia czerniaka u dzieci istotnie różni się od jego charakterystyki w populacji dorosłych. W artykule wymieniono i w skrócie omówiono te różnice.
W niniejszym artykule dokonano przeglądu najnowszego piśmiennictwa oraz danych dotyczących epidemiologii, etiologii, obrazów klinicznych, rozpoznawania i leczenia grzybicy paznokci u dzieci, a także jej różnych manifestacji u dorosłych.
Zmiany skórne na twarzy są bardzo częstym i istotnym problemem klinicznym. Lekarz dentysta powinien traktować ocenę skóry twarzy jak część rutynowego badania klinicznego. W niektórych chorobach przebiegających ze zmianami w obrębie skóry twarzy mogą współistnieć zmiany błony śluzowej jamy ustnej, w innych przypadkach stosowane leczenie dermatologiczne może wpływać na stan jamy ustnej i przebieg leczenia stomatologicznego.
Łojotokowe zapalenie skóry jest częstą chorobą skóry występującą u niemowląt, nastolatków i dorosłych. Charakterystyczne objawy – łuszczenie się skóry, rumień oraz świąd – pojawiają się najczęściej na skórze owłosionej głowy, twarzy, klatce piersiowej, w dołach pachowych i w pachwinach.
W niniejszym artykule dokonano przeglądu najnowszego piśmiennictwa dotyczącego HFMD ze zwróceniem szczególnej uwagi na nietypowe postaci skórne choroby, rozpoznanie choroby o ciężkim przebiegu z objawami zagrażającymi życiu, jak również nowe kierunki w zapobieganiu i leczeniu tego zakażenia.