W niniejszym artykule omówiono kilka najczęstszych form wykwitów trądzikopodobnych, takie jak trądzik niemowlęcy, krostkowicę głowy, okołoustne zapalenie skóry, naczyniakowłókniaki twarzy, jatrogenne, polekowe wykwity trądzikopodobne oraz dziecięcy trądzik różowaty.
Pokrzywka występuje powszechnie i może dotyczyć wszystkich grup wiekowych. Pokrzywka charakteryzuje się występowaniem przemijających bąbli, które składają się z obrzękniętej, wypukłej części centralnej, często otoczonej rumieniem.
Ginekolog może i powinien dokonać wstępnej oceny łysienia; może również samodzielnie leczyć kobiety, u których występuje łysienie androgenowe typu kobiecego oraz telogenowe wypadanie włosów – zaznacza prof. Piotr Skałba.
Autorzy niniejszego artykułu przeanalizowali dostępne dane dotyczące związku diety z atopowym zapaleniem skóry, a także wpływu diet eliminacyjnych i suplementacji diety na leczenie tej choroby.
Większość z tych chorób rozpoznają ginekolodzy, dermatolodzy i pediatrzy, ale wiedzę dotyczącą ich diagnostyki powinien posiadać każdy lekarz, który ma kontakt z dziećmi – podkreśla dr hab. n. med. Wojciech Baran.
Praca zawiera cenne wskazówki diagnostyczno-terapeutyczne, które będą pomocne dla lekarzy sprawujących opiekę nad kobietami w ciąży – podkreśla dr hab. n. med. Adam Reich, prof. UM.
Nadmierna potliwość jest częstą, ale zbyt rzadko rozpoznawaną chorobą u dzieci, istotnie wpływającą na jakość życia. Leczenie powinno być zindywidualizowane w zależności od celu, potrzeb chorego i charakterystyki klinicznej.
W niniejszym artykule opisano epidemiologię, czynniki ryzyka, badania laboratoryjne oraz leczenie zakażeń C. trachomatis, Neisseria gonorrhoeae i Treponema pallidum.
Trądzik pospolity to zapalna choroba jednostek włosowo-łojowych (mieszków włosowych). Występuje bardzo często, dotyczy 90% nastolatków, aczkolwiek u większości ma przebieg łagodny.
Grzybica paznokci jest grzybiczym zakażeniem paznokci rąk lub stóp, co jest przyczyną ich przebarwień, pogrubienia oraz oddzielenia od łoża paznokcia. Choroba występuje u 10% osób w populacji ogólnej, ale jest częstsza u osób starszych; jej częstość występowania wynosi 20% u osób > 60. r.ż. oraz 50% u osób > 70. r.ż.
Acanthosis nigricans to zlokalizowane symetrycznie, ciemnobrązowe przebarwienie skóry, z towarzyszącym nadmiernym rogowaceniem (hiperkeratozą) i rozrostem brodawek, związane z zespołami chorobowymi, np. z insulinoopornością.
Autorzy artykułu omówili ogólnie metody leczenia łuszczycy u dzieci, nie precyzując wskazań do zastosowania poszczególnych terapii.
Coraz lepsza znajomość biologii nowotworów umożliwia opracowywanie nowych leków o innowacyjnych mechanizmach działania. Nieprawidłowości skutkujące transformacją komórek i ich niepohamowaną proliferacją wynikają zwykle z utraty kontroli nad prawidłowym przebiegiem szlaków sygnałowych, które regulują procesy różnicowania i/lub proliferacji.
Łysienie u dzieci jest problemem złożonym, wymagającym holistycznego podejścia do pacjenta oraz współpracy specjalistów różnych dziedzin medycznych.
Autorzy komentowanego artykułu – Shah i Rubin – w przystępny sposób przedstawili charakterystykę zmian paznokciowych, które mogą towarzyszyć chorobom ogólnoustrojowym u dzieci i jednocześnie sygnalizować ich występowanie.
Istnieje bardzo szerokie spektrum kliniczne i histologiczne nowotworów łagodnych i innych zmian ogniskowych powłok skórnych u dzieci. W tej grupie dominują znamiona barwnikowe i naczyniaki krwionośne.
Pierwsze objawy AZS wystepują w 3. miesiącu życia. Wywiad rodzinny w kierunku chorób atopowych często jest dodatni. W rozwoju i zaostrzeniach choroby uczestniczy Malassezia furfur, gronkowce, paciorkowce lub mieszana flora bakteryjna. Charakterystyczny jest silny świąd, dziecko jest niespokojne i płaczliwe.
Artykuł zawiera omówienie zasad rozpoznawania, leczenia i profilaktyki jatrogennych uszkodzeń skóry w populacji pediatrycznej.
W artykule pochodzącym z wydania specjalnego "Annals of Oncology", opublikowanego z okazji 11th International Conference on Malignant Lymphoma, która odbyła się 15-18 czerwca 2011 roku w Lugano w Szwajcarii, omówiono najczęstsze typy pierwotnych chłoniaków skórnych (m.in. ziarniniak grzybiasty, zespół Sézary'ego, pierwotne skórne choroby limfoproliferacyjne z komórek T CD30+, chłoniak z komórek T typu zapalenia tkanki podskórnej, pierwotny chłoniak skórny z obwodowych komórek T [odmiany rzadkie] oraz skórny chłoniak z komórek B). Przedstawiono także szczegółowe rekomendacje odnośnie do diagnostyki i optymalnego postępowania leczniczego w przypadku tych chorób.