W artykule omówiono epidemiologię, patofizjologię oraz trudności diagnostyczne i odrębności leczenia wynikające ze współistnienia niewydolności serca i nadczynności tarczycy.
W artykule omówiono epidemiologię, patofizjologię oraz trudności diagnostyczne i odrębności leczenia wynikające ze współistnienia niewydolności serca i niedoczynności tarczycy.
Oznaczenie TSH pozostaje podstawowym badaniem przesiewowym, które jest powszechne dostępne również w poradniach podstawowej opieki zdrowotnej. Ważny jest stan kliniczny pacjenta oraz dynamika i powtarzalność wyników laboratoryjnych, co uzasadnia skierowanie dziecka do poradni specjalistycznych.
Autorzy przedstawiają aktualny stan wiedzy na temat wybranych aspektów fizjologicznych, patogenetycznych i leczniczych gospodarki sodowej i potasowej oraz podają wskazówki co do optymalnego spożycia sodu i potasu.
Postępowanie terapeutyczne w przypadku nowotworów neuroendokrynnych (NEN) przewodu pokarmowego zależy od ustalonego rozpoznania histopatologicznego, ale przy wyborze metody leczenia ogromne znaczenie ma umiejscowienie guza, które często warunkuje przebieg kliniczny choroby, oraz stopień zaawansowania procesu nowotworowego.
Otyłość u dzieci przybrała charakter epidemii – w ciągu ostatnich 30 lat liczba otyłych dzieci zwiększyła się trzykrotnie, dlatego bardzo ważne stało się opracowanie skutecznej strategii zapobiegania i leczenia otyłości.
Niedoczynność tarczycy ze względu na to, że może przebiegać bezobjawowo lub być maskowana zaburzeniami psychicznymi nadal bywa przyczyną błędów diagnostycznych.
Artykuł Lynnnette K. Nieman dotyczy bardzo ważnego problemu. Dzięki coraz większej dostępności i jakości badań obrazowych częstość przypadkowego wykrywania nieprawidłowych zmian w nadnerczach wzrasta, zwłaszcza u osób starszych.
W komentowanym artykule Bogazzi i wsp. omówili postępowanie w poamiodaronowej nadczynności tarczycy na podstawie analizy przypadku klinicznego.
Autorzy zwięźle przedstawiają wpływ aldosteronu na układ sercowo-naczyniowy, farmakologię kliniczną spironolaktonu i eplerenonu oraz zastosowania tych leków.
Artykuł Murraya i Nicholsona stanowi przegląd współczesnej wiedzy na temat guzów germinalnych wieku rozwojowego.
Autorzy komentowanego artykułu poruszają podstawowe problemy występujące u dzieci z zespołem Pradera i Willego (PWS), skupiając się na głównych objawach klinicznych, współistniejących zaburzeniach endokrynologicznych i zaburzeniach zachowania.
W komentowanym artykule omówiono ważny problem, przypominając, że niewydolność nadnerczy może wystąpić u dzieci w każdym wieku. Często pozostaje ona nierozpoznana, a jej pierwsze objawy mogą sprawiać lekarzowi trudności.
W niniejszym przeglądzie osobno omówiono noworodki i niemowlęta, ponieważ przyczyny i objawy kliniczne hiperkalcemii mogą być w tych grupach wiekowych inne niż u starszych dzieci i młodzieży. Jednak niezależnie od grupy wiekowej początkowe leczenie ciężkiej lub objawowej hiperkalcemii polega na zwiększeniu wydalania wapnia z moczem.
Guzy neuroendokrynne to nowotwory, które mogą produkować różne peptydy i aminy biogenne, występują rzadko, rosną powoli, niemniej jednak wszystkie są potencjalnie złośliwe.
Niniejszy artykuł dotyczy w szczególności guzów neuroendokrynnych o małym lub pośrednim stopniu złośliwości, które określa się odpowiednio jako typowe i atypowe rakowiaki. W tekście omówiono aktualne nazewnictwo tych guzów, ich cechy charakterystyczne i zasady klasyfikacji, a także aktualne możliwości leczenia.
W artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat roli aldosteronu w nadciśnieniu tętniczym, stosowania antagonistów receptora aldosteronowego w leczeniu przeciwnadciśniowym oraz skutków ubocznych tych leków.
Dziecko, którego matka cierpi na chorobę tarczycy, także może być zagrożone wystąpieniem zaburzeń funkcji tarczycy. Mogą one mieć charakter przemijający lub trwały. Do czynników wpływających na płód i noworodka zalicza się: niedobór jodu, niedoczynność lub nadczynność tarczycy u matki oraz stosowane leki.
Druga część artykułu dotyczy zmian guzowatych w obrębie sutka, które budzą największy niepokój u chorych i ich rodzin. Zmiany te najczęściej mają charakter niezłośliwy, często nie wymagają specjalistycznej diagnostyki, a znajomość ich charakterystyki klinicznej pozwala na ustalenie rozpoznania z dużym prawdopodobieństwem bez wykonywania specjalistycznych badań. Czy wiesz, jaki jest najczęstszy nowotwór sutka w okresie pokwitania? Czy celowe jest wykonywanie mammografii u dorastającej dziewczynki? Jakie są czynniki ryzyka rozwoju raka sutka? Czy nowotwór sutka zawsze wymaga usunięcia? Odpowiedź na te i inne pytania można znaleźć w artykule.