Postęp w zakresie psychofarmakoterapii nakłada na lekarzy obowiązek stałego aktualizowania wiedzy oraz weryfikacji obowiązujących zasad postępowania medycznego.
Wraz ze zwiększaniem się zapadalności na miażdżycową chorobę wieńcową i częstości jej występowania na całym świecie coraz więcej osób przyjmuje leki przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy (ASA) i/lub klopidogrel.
Nowe, wybiórcze inhibitory aktywowanego czynnika X i trombiny – w porównaniu z enoksaparyną, będącą obecnie lekiem standardowym – są skuteczne w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u chorych obciążonych dużym ryzykiem.
Jednym z głównych celów leczenia astmy jest zapobieganie zaostrzeniom, ale pomimo wyraźnego zmniejszenia częstości zaostrzeń dzięki stosowaniu glikokortykosteroidów (GKS) wziewnych nie udaje się ich całkowicie wyeliminować, nawet u chorych z astmą klinicznie dobrze kontrolowaną.
Nie trzeba przekonywać nikogo, kto leczył pacjentów z zaburzeniem osobowości z pogranicza (borderline personality disorder – BPD), że jest to zadanie trudne, a podawanie leków nie dostarcza łatwych i trwałych rozwiązań.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest jedną z głównych przyczyn chorobowości i umieralności na świecie.
W przedstawionym artykule autorzy dokonali przeglądu antybiotyków stosowanych u chorych na oddziałach urologicznych.
Artykuł A. Üçoka i W. Gaebela podsumowuje pewien wycinek wiedzy na temat działań niepożądanych terapii lekami przeciwpsychotycznymi II generacji ze zwróceniem uwagi na mniej dostrzegane przez polskich psychiatrów objawy, a mianowicie na zapalenie mięśnia sercowego, które może wystąpić w wyniku przyjmowania klozapiny.
W artykule zwięźle przedstawiono zastosowania terapeutyczne β-blokerów oraz różnice w efektach farmakologicznych, ze szczególnych uwzględnieniem nowych leków z tej grupy.
Artykuł Haddada i Dursuna wyczerpująco podsumowuje dane o występowaniu neurologicznych działań niepożądanych i powikłań związanych ze stosowaniem leków psychotropowych (przeciwpsychotycznych i SSRI).
Lekarze, którzy pracowali na oddziale intensywnej terapii przed 25 laty, pamiętają, że u chorych w stanie wstrząsu septycznego stosowano wówczas glikokortykosteroidy (GKS) dożylnie w dużych dawkach – niekiedy przekraczających 2 g metyloprednizolonu dziennie.
W artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat roli aldosteronu w nadciśnieniu tętniczym, stosowania antagonistów receptora aldosteronowego w leczeniu przeciwnadciśniowym oraz skutków ubocznych tych leków.
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest skutecznym sposobem leczenia całego spektrum zaburzeń depresyjnych, począwszy od zaburzeń dystymicznych i ostrych epizodów dużego zaburzenia depresyjnego, a skończywszy na bardziej klasycznych epizodach melancholii.
W artykule omówiono bieżące dane na temat zagrożeń i korzyści w odniesieniu do raka piersi związanych ze stosowaniem hormonalnej terapii zastępczej (HTZ). Preparaty estrogenowo-progestagenowe znamiennie zwiększają ryzyko zachorowania na raka piersi, ale ryzyko to zmniejsza się wkrótce po zaprzestaniu leczenia.
Autorzy artykułu w ciekawy i przystępny sposób omawiają wybrane podejścia psychoterapeutyczne, wykorzystywane w jakże problematycznym leczeniu pacjentów z zaburzeniami osobowości.
Technologia rekombinacji genetycznej umożliwiła wytwarzanie wielu białek o zastosowaniu leczniczym. W ostatnich latach wygasła albo aktualnie kończy się ochrona patentowa wielu preparatów biologicznych (np. czynników stymulujących powstawanie kolonii granulocytów, erytropoetyny, interferonów). Z tego powodu opracowano alternatywne wersje dostępnych dotychczas preparatów biologicznych. Te nowe wersje określa się jako biofarmaceutyki naśladowcze (podobne biologiczne produkty lecznicze czyli leki biopodobne [biosimilars, follow-on biologics]). Biofarmaceutyki naśladowcze są nowymi preparatami biologicznymi, "podobnymi" do pierwotnego produktu biotechnologicznego (leku innowacyjnego). Nie są one identyczne z preparatem referencyjnym. Odróżnia je to od chemicznych leków odtwórczych (generycznych), w których substancja czynna jest identyczna z produktem referencyjnym. Ta cecha pociąga za sobą ważne następstwa w odniesieniu do procesu rejestracji biofarmaceutyków naśladowczych oraz prowadzenia leczenia.