medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W leczeniu nieswoistych zapaleń jelit stosuje się m.in. leki immunosupresyjne, które zwiększają ryzyko zakażenia. Jednym ze sposobów zapobiegania zakażeniom są odpowiednio zaplanowane i podawane we właściwym czasie szczepienia ochronne.
Zaparcia są tradycyjnie definiowane jako trzy lub mniej wypróżnień w ciągu tygodnia. Czynniki ryzyka zaparć obejmują: płeć żeńską, starszy wiek, brak aktywności fizycznej, spożywanie małej liczby kalorii, dietę niskobłonnikową, niski dochód, niski poziom edukacji oraz przyjmowanie dużej liczby leków. Przewlekłe zaparcia klasyfikuje się jako czynnościowe (pierwotne) lub wtórne.
Zespół drażliwego jelita (irritable bowel syndrome, IBS) definiuje się jako dyskomfort lub ból w obrębie jamy brzusznej z towarzyszącą zmianą rytmu wypróżnień, utrzymujący się przez co najmniej trzy dni w miesiącu w poprzedzających rozpoznanie 3 miesiącach przy braku choroby organicznej.
Zgodnie z wytycznymi Barcelona Clinic Liver Cancer (BCLC) zaawansowanie HCC klasyfikuje się w stopniach 0–D. Bardzo wczesny HCC (BCLC 0) jest pojedynczym guzem do 2 cm średnicy.
Rak jelita grubego (RJG) jest trzecim nowotworem złośliwym w populacji USA zarówno pod względem częstości występowania, jak i zgonów u obu płci. W Europie Środkowej i Wschodniej zajmuje drugie miejsce, po raku płuc u mężczyzn i raku sutka u kobiet.
Co należy zrobić i jakie są na to dowody?
W artykule omówiono trudności diagnostyczne i odrębności leczenia wynikające ze współistnienia niewydolności serca i choroby wątroby.
O ile problematyka zaparć jest materiałem na opasłą książkę, o tyle występująca u niektórych pacjentów „twarda konsekwencja” zaburzeń oddawania stolca (fecal impaction) jest tematem tyleż prostym co niewdzięcznym.
Niniejsza publikacja zawiera syntetyczne podsumowanie aktualnego stanu wiedzy na temat terapii raka żołądka miejscowo zaawansowanego, które zostało dokonane przez autorów pochodzących z jednego z najlepszych ośrodków onkologicznych na świecie z Anderson Cancer Center w Houston w Teksasie.
Wydaje się celowe ciągłe szkolenie ginekologów przynajmniej w zakresie podstawowych zaburzeń proktologicznych wobec częstości ich występowania, tym bardziej że to właśnie lekarz ginekolog stale opiekuje się ciężarną i położnicą i może wcześnie zauważyć objawy.
Wprawdzie nastąpił znaczny postęp w metodach profilaktyki i leczenia krwawień z żylaków przełyku, jednak nadal jest to stan zagrażający życiu, obarczony dużym odsetkiem zgonów. Ponadto - w obliczu rosnącej częstości występowania chorób związanych z nadciśnieniem wrotnym - konieczna wydaje się nie tylko znajomość zasad profilaktyki krwawienia z żylaków przełyku, jak również postępowania w aktywnym krwawieniu z uwzględnieniem profilaktyki wtórnej. Wszystkie te aspekty w przystępny sposób zostały przedstawione w opracowaniu dr. Marka Sierżęgi.
Autor formułuje na podstawie dostępnych danych naukowych wskazówki, jak stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne w leczeniu bólu przewlekłego.
Podstawowym celem leczenia pacjentów z dużego stopnia NS powinna być poprawa jakości życia, codziennej egzystencji, z możliwością prowadzenia aktywności i korzystania z życia towarzyskiego w stopniu zaspokajającym ich potrzeby psychosocjalne.
W przeważającej większości przypadków (nawet do 90%) choroba dotyczy obwodowej części okrężnicy, w tym głównie esicy, jedynie w około 15% zmiany są zlokalizowane w prawej połowie okrężnicy.
Zaburzenia dna miednicy pod postacią wypadania, wgłobienia bądź uchyłków stanowią znaczny problem dla pacjenta cierpiącego z powodu dolegliwości bólowych, nietrzymania stolca czy trudności z defekacją. Sytuacja jest jeszcze gorsza, jako że obecnie nie ma jednej uniwersalnej metody mogącej przynieść im ulgę w dolegliwościach, które nierzadko oznaczają codzienne wykonywanie złożonych rytuałów związanych z czynnością – wydawałoby się – tak prostą jak wypróżnienie.
Zakażenie Hp jest powszechne – ponad 50% ludności świata jest zakażona tym drobnoustrojem. Bakterie przenoszą się z człowieka na człowieka na drodze ustno-pokarmowej i kałowo-pokarmowej.
Najnowsza klasyfikacja ostrego zapalenia trzustki, w tym kryteria rozpoznania i fazy choroby, zasady oceny ciężkości oraz definicje niewydolności narządowej, powikłań miejscowych i ogólnoustrojowych.
W artykule omówiono najczęstsze scenariusze kliniczne i problemy kliniczne u chorych z objawami ze strony przewodu pokarmowego po leczeniu onkologicznym. Nie jest to systematyczny wykład, uwzględniono jedynie niektóre istotne aspekty patofizjologii, diagnostyki i leczenia.
Niniejszym opracowaniem rozpoczynamy cykl artykułów poświęcony przeglądowi wytycznych dotyczących poszczególnych jednostek chorobowych u chorych chirurgicznych.
