W 2009 r. Zweifel i wsp. odkryli w badaniu OCT nową strukturę: tubulacje w zewnętrznych warstwach siatkówki. Ich obecność wydaje się powiązana z wolniejszym wzrostem powierzchni zaniku geograficznego w przebiegu AMD.
Pod względem klinicznym niejednokrotnie trudno jest odróżnić PCV od ukrytej neowaskularyzacji naczyniówkowej występującej w przebiegu AMD. W diagnostyce różnicowej niezwykle pomocna jest angiografia indocyjaninowa. Rozróżnienie PCV i AMD jest konieczne, ponieważ odpowiedź na leczenie w obu tych przypadkach jest odmienna.
Konsensus powstał w odpowiedzi na potrzebę ustalenia wytycznych dotyczących stożka rogówki oraz innych chorób związanych z jej ektazją.
Leczenie farmakologiczne jest podstawowym narzędziem postępowania lekarskiego zwłaszcza w terapii jaskry pierwotnej otwartego kąta przesączania. Istnieje 5 grup leków obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Prowadzone obecnie badania sugerują, iż SHRM można uznać za jakościowe kryterium przy ocenie wskazań do kontynuacji leczenia wysiękowego AMD.
W związku ze znacznym w ostatnich latach wzrostem liczby iniekcji doszklistkowych panel ekspertów dokonał weryfikacji dotyczących tej procedury wytycznych z 2004 r.
Na jaskrę choruje obecnie na świecie 60,5 miliona osób, spośród których u 74% występuje JOK. Wykazano, że poza zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, istnieją inne czynniki ryzyka rozwoju neuropatii jaskrowej, jak np. zmniejszony przepływ wewnątrzgałkowy, niskie ciśnienie tętnicze czy krótkowzroczność.
Fotopsje polegają na subiektywnym postrzeganiu błysków światła. Objawy te najczęściej towarzyszą patologiom siatkówki lub ośrodkowego układu nerwowego.
Nagła utrata widzenia, przejściowe zaniewidzenie, błyski w oku, światłowstręt, podwójne widzenie czy zaburzenia czynności źrenic, czy też charakterystyczne ubytki w polu widzenia to często spotykane objawy, z którymi pacjenci zwracają się o pomoc do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, jak i do specjalisty.
Ból oka jest jednym z częstych objawów, z którymi pacjenci zgłaszają się po pomoc. Lekarz pierwszego kontaktu może prowadzić postępowanie samodzielnie w niektórych przypadkach.
Podsumowanie wcześniejszych i nowych hipotez dotyczących rozwoju ROP, a także przedstawienie najnowszej teorii dotyczącej znaczenia współczulnego układu nerwowego i receptorów beta-adrenergicznych (ß-ARs).
Kompendium wiedzy dla nieokulistów na temat patogenezy, objawów i leczenia zaczerwienienia oka
Zespół suchego oka (ZSO) jest chorobą o wieloczynnikowej etiologii. Dosyć często objawy podmiotowe ZSO nie korelują z objawami przedmiotowymi. Z tego powodu nie ma „złotego standardu” pozwalającego oceniać stopień jego nasilenia.
Pełzakowe zapalenie rogówki po raz pierwszy opisano w latach 70. XX w. Częstość jego występowania wzrastała wraz z upowszechnianiem się stosowania soczewek kontaktowych. Dotychczas nie sformułowano wytycznych dotyczących leczenia tej choroby.
Niedrożność żył siatkówki (RVO) jest częstą przyczyną utraty wzroku. Istnieje kilka opcji w jej leczeniu. Jedną z nich jest stosowanie ranibizumabu, leku hamującego czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF), który jest główną przyczyną obrzęku plamki w RVO.
Spazm akomodacyjny to przewlekła dysfunkcja mechanizmu akomodacji spowodowana zaburzeniami pracy soczewki wskutek nadmiernego kurczenia się mięśnia rzęskowego. Jego rozpoznanie nastręcza wiele trudności, a proces leczenia może być długotrwały.
Najnowsze doniesienia na temat patogenezy, diagnostyki i leczenia przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (n. II), niezwiązanej z zapaleniem tętnic, która jest najczęściej występującą ostrą neuropatią n. II u pacjentów po 50. rż. oraz drugą po jaskrze przyczyną trwałej utraty widzenia związanej z chorobami n. II u dorosłych.
Wciąż jeszcze nie ma odpowiedzi na pytanie, czy polipoidalna waskulopatia naczyniówkowa jest podtypem zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, czy też odrębną jednostką kliniczną.
Doniesienie na temat pierwszego zastosowania u człowieka mikropompy, bezpieczeństwa jej wszczepienia do ludzkiego oka i programowania potrzebnej dawki leku.