medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Niektóre dzieci temperamentalnie cechują się bardziej lękliwym usposobieniem i jeśli nie powoduje to ich cierpienia i nie utrudnia w znaczący sposób funkcjonowania, nie wymagają leczenia. Szczególnym wyzwaniem jest ocena pod kątem zaburzeń lękowych niemowląt i dzieci młodszych. Kontakt werbalny w tych początkowych latach życia jest ograniczony, więc podstawą lekarskiej oceny w tym przypadku są w dużej mierze przekazy niewerbalne.
W ostatnim czasie w związku z pandemią związaną z zakażeniami SARS-CoV-2 obserwuje się wzrost liczby osób doświadczających silnego stresu i rozwijających jako rezultat takiego narażenia różnorodne objawy lękowe. Takie zaburzenia są bardzo częste i może być nimi dotknięte około 1/4 społeczeństwa narażonego na zakażenie.
Zgwałconą kobietę, która ma zasoby, stać na prywatnego psychologa, na adwokata. Natomiast do państwowego systemu pomocy trafiają osoby ubogie, z wielodzietnych, biednych rodzin, ludzie z niepełnosprawnościami, często ofiary z wtórną, wielokrotną traumą.
Czy palenie e-papierosów jest bezpieczne? Jaki wpływ na stan zdrowia ma używanie przez młodzież e-papierosów? Czy e-papierosy są mniej szkodliwe od tradycyjnego palenia tytoniu?
Objawy bezsenności mogą pojawić się w dowolnym momencie życia, przy czym pierwszy epizod występuje najczęściej w okresie wczesnej dorosłości. Rzadziej bezsenność ma swój początek w dzieciństwie lub okresie dojrzewania, choć trudności ze snem obecne są również wśród dzieci i młodzieży.
Bezsenność to jedna z najczęstszych dolegliwości, z jakimi zgłaszają się pacjenci do gabinetu lekarza POZ. Według statystyk prowadzonych w państwach europejskich na objawy bezsenności skarży się 25–51% populacji.
W krajach rozwiniętych odsetek osób, które spełniają kryteria rozpoznania bezsenności, sięga 10–15%. Z pacjentami zgłaszającymi objawy zaburzeń snu lekarze pierwszego kontaktu będą spotykać się zapewne coraz częściej.
W artykule przedstawiono psychologiczne następstwa kwarantanny w czasie epidemii, ze szczególnym uwzględnieniem pracowników ochrony zdrowia, oraz możliwości przeciwdziałania jej negatywnym efektom.
W ostatnich latach sposób ujmowania problemu bezsenności ulega zmianie. W przeszłości dążono do kategoryzacji problemów ze snem w zależności od ich podłoża. Stan obecnej wiedzy co do związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy zmianami na poziomie biologicznymi i psychicznym nie jest jednak satysfakcjonujący.
Jakie analgetyki i koanalgetyki warto ze sobą łączyć, a jakich połączeń należy unikać?
Niedostateczna realizacja potrzeby snu już po kilku dniach prowadzi do złego samopoczucia i pogorszenia funkcji poznawczych. Jeśli problem jest przewlekły, prowadzi do szeregu niekorzystnych następstw zdrowotnych.
W artykule podjęto próbę zwrócenia uwagi na praktyczny, a przede wszystkim ludzki wymiar problemów związanych z diagnostyką okołoporodowych zaburzeń psychicznych – odchodząc tym samym od „proceduralnego” dyskursu dominującego w debatach na temat nowego standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej.
Wortioksetyna jest lekiem przeciwdepresyjnym. Zdaniem autorów aktualnych wytycznych postępowania klinicznego można ją traktować jako jeden z leków pierwszego wyboru u chorych na dużą depresję lub jako użyteczną opcję terapeutyczną u osób, których wcześniejsze próby leczenia przeciwdepresyjnego nie przyniosły zadowalających efektów.
Zaledwie u <30% chorych na dużą depresję udaje się uzyskać remisję w toku pierwszej próby terapii z użyciem leku przeciwdepresyjnego. Jak można poprawić ten stan rzeczy?
Rozpoznanie autyzmu może być trudne ze względu na różnorodny obraz tej grupy zaburzeń. Można je zdiagnozować we wczesnym dzieciństwie lub – częściej – w późniejszym dzieciństwie albo w okresie dojrzewania lub nawet w okresie dorosłości (a do tego czasu pacjent może zgromadzić mnóstwo negatywnych doświadczeń, prowadzących do pogorszenia stanu psychicznego).
W niniejszym artykule przedstawiono uzasadnienie odstępowania od leczenia bezsenności z użyciem leków z tej grupy, a także podsumowano zalecenia i najważniejsze informacje dla lekarzy płynące z nowych wytycznych postępowania klinicznego wraz z przeglądem wspierających je danych naukowych.
Artykuł dostarcza wskazówek umożliwiających podjęcie rozmowy na temat dysfunkcji seksualnych, ustalenie rozpoznania klinicznego na podstawie objawów, a także przeprowadzenie leczenia zaburzeń seksualnych u kobiet w wieku około- i pomenopauzalnym.
Uchodźcy i osoby ubiegające się o nadanie takiego statusu, docierając do państw „docelowych”, mają za sobą doświadczenie głębokiej traumy, związanej z konfliktem zbrojnym, utratą bliskich osób, torturami, bezprawnym uwięzieniem, wykorzystaniem seksualnym lub inną formą przemocy.
Motywowanie pacjentów do realizacji zaleceń medycznych jest równie istotnym elementem, jak odpowiednio postawiona diagnoza i dobór farmakoterapii.
Najogólniej mówiąc, medycyna psychosomatyczna zajmuje się zależnościami pomiędzy sferą psychiczną człowieka, czynnikami społecznymi i biologicznymi a rozwojem i przebiegiem danej jednostki chorobowej. Cechuje ją holistyczne podejście do diagnostyki i leczenia.
