Omówienie postępów w koloproktologii w 2011 roku zdecydowałem się ograniczyć do jednego wąskiego i kontrowersyjnego w ostatnich kilku latach tematu. Są nim małoinwazyjne zabiegi wideoskopowe w leczeniu raka odbytnicy, które pozostają przedmiotem intensywnych badań oraz tematem publikacji i wystąpień zjazdowych z zakresu koloproktologii.
Leczenie chirurgiczne raka sutka (RS) od wielu lat ewoluuje od bardzo rozległych zabiegów operacyjnych (operacje sposobem Halsteda czy Urbana) do coraz mniej okaleczających. Stało się to możliwe dzięki wprowadzeniu na szeroką skalę badań mammograficznych, przez co znaczna liczba raków wykrywana jest w stadium subklinicznym.
Opublikowano długo oczekiwane wyniki pierwszego wieloośrodkowego prospektywnego badania z randomizacją, w którym oceniono skuteczność diagnostycznego pobrania (sampling) węzłów chłonnych (mediastinal lymph node sampling – MLNS) i limfadenektomii śródpiersia (mediastinal lymph node dissection – MLND) u chorych na miejscowo zaawansowanego NDRP (N0 lub pozawnękowe N1, T1, T2).
Na stan zdrowia osób w podeszłym wieku wpływają zmiany czynnościowe narządów oraz częstość i rodzaj chorób. Gorsza sprawność starzejącego się człowieka wynika właśnie z pogorszenia czynności wielu narządów, jak również z ograniczonych możliwości umysłowych i aparatu ruchu, mniejszego uwodnienia ustroju i niedożywienia oraz współistniejących chorób.
W XXI wieku rak sutka (RS) pozostaje najczęstszym nowotworem złośliwym u kobiet na świecie, a zachorowalność na niego stale rośnie. To właśnie w zakresie diagnostyki i leczenia chorych na RS w ostatnich dwóch dekadach nastąpił największy postęp.
Rak dróg żółciowych – rozwijający się z komórek nabłonka przewodów żółciowych – jest drugim co do częstości występowania pierwotnym nowotworem złośliwym wątroby i stanowi około 3% wszystkich nowotworów przewodu pokarmowego.
Ciężka postać ostrego zapalenia trzustki (OZT) dotyczy 10–20% przypadków i wiąże się z odsetkiem śmiertelności szacowanym na 14–25%. W badaniu patomorfologicznym zwykle towarzyszą jej zmiany martwicze miąższu trzustki.
Urolodzy ze Stanford University opisali pierwsze doświadczenia z użyciem miniaturowego fluorescencyjnego mikroskopu konfokalnego o budowie światłowodowej wprowadzanego do pęcherza przez jeden z kanałów cystoskopu.
Badania i zabiegi endoskopowe mają podstawowe znaczenie w diagnostyce i terapii chorób przewodu pokarmowego. Niestety wiążą się one z dyskomfortem, który zniechęca pacjentów do poddawania się tym procedurom.
W nowoczesnym leczeniu skojarzonym raka sutka (RS) chirurgia nie przestała odgrywać najistotniejszej roli.
W roku 2008 w piśmiennictwie światowym, dotyczącym chirurgii żołądka, dominowała tematyka związana z leczeniem chorych na raka żołądka, zarówno wczesnego, jak i zaawansowanego. Już tradycyjnie ośrodki naukowe z Japonii i Korei dostarczyły nowych bardzo interesujących wyników obserwacji prowadzonych w dużych grupach pacjentów leczonych technikami: klasycznymi, laparoskopowymi i endoskopowymi.
W 2008 roku ukazało się kilka interesujących publikacji i wartościowych opracowań zbiorczych. Główne tematy, którym poświęciliśmy niniejszy przegląd, to: częste choroby proktologiczne, takie jak choroba guzków krwawniczych czy szczelina odbytu; zagadnienia związane z nowoczesną chirurgią jelita grubego, a szczególnie z zabiegami minimalnie inwazyjnymi; problemy rehabilitacji pooperacyjnej chorych oraz zagadnienia z najdynamiczniej chyba rozwijającej się aktualnie dziedziny, czyli z zakresu geno- i proteomiki.
Leczenie oszczędzające sutek (breast conserving therapy – BCT) jest obecnie standardowym postępowaniem z chorymi na raka sutka (RS) o niskim stopniu zaawansowania. W wyższych stadiach zaawansowania standardem pozostaje radykalna amputacja sutka (operacja Maddena) wykonywana pierwotnie lub poprzedzona leczeniem systemowym.
Najczęstszą formą leczenia skojarzonego jest chemioterapia uzupełniająca (lub hormonoterapia w przypadku nowotworów hormonozależnych) po radykalnym zabiegu operacyjnym w celu zniszczenia potencjalnych mikroprzerzutów. W przypadku wielu nowotworów wykazano, że jej wdrożenie wydłuża czas wolny od nawrotu choroby, a także może wydłużać czas całkowitego przeżycia.
W końcu roku 2005 i w 2006 roku ukazało się wiele publikacji na temat raka odbytnicy, które – tworząc nowe standardy – powinny wpłynąć na rutynową praktykę. Dotyczą one chirurgii, radioterapii, chemioterapii, patologii i zasad przeprowadzania badań kontrolnych chorych po leczeniu.
Podobnie jak w latach ubiegłych, także w 2006 roku, tematykę piśmiennictwa z zakresu torakochirurgii zdominowała diagnostyka inwazyjna oraz leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP)
Przedoperacyjne rozpoznanie łagodnych i złośliwych guzów tarczycy nadal jest tematem szerokiego zainteresowania. Wynika to z trudności w różnicowaniu guzów pęcherzykowych i ich szczególnych rodzajów, jak np. guzy Hürtla.
Jak co roku, w przeglądzie tym uwzględniliśmy najważniejsze zagadnienia chirurgii koloproktologicznej. Zgodnie z przyjętymi standardami, przygotowując to omówienie, autorzy kierowali się przede wszystkim oceną, jak duży wpływ miała lub potencjalnie ma dana publikacja na praktykę lekarską i rozwój wiedzy medycznej. Przegląd piśmiennictwa został oparty na renomowanych czasopismach medycznych oraz streszczeniach badań przedstawionych na międzynarodowych zjazdach tematycznych.
Przerzuty raka jelita grubego w wątrobie pozostają najczęstszym i budzącym najmniej kontrowersji wskazaniem do resekcji wątroby z powodu nowotworu. Odległe wyniki takiego leczenia wyrażone odległym przeżyciem chorych są ponadto najlepsze. Podawany w zestawieniach odsetek przeżyć 5-letnich sięga nawet 50%. W tym ostatnim aspekcie obserwuje się stałą poprawę na przestrzeni ostatnich lat.