Jak w praktyce rozpoznać wtórną niedoczynność nadnerczy i jak ją leczyć, jak dawkować L-tyroksynę we wtórnej niedoczynności tarczycy oraz jak w praktyce prowadzić leczenie moczówki prostej desmopresyną?
Gorące tematy z zakresu endokrynologii dziecięcej ubiegłego roku to zmiany ogniskowe tarczycy oraz zaburzenia różnicowania płci. W oryginalnych pracach opublikowanych w 2016 roku oceniono bezpieczeństwo leczenia rhGH i wykonywania zabiegów bariatrycznych u dzieci z otyłością olbrzymią.
Autor przedstawia wybrane publikacje z 2016 roku i początku 2017, dotyczące chorób przysadki, tarczycy, gruczołów przytarczycznych i nadnerczy, nowotworów neuroendokrynnych oraz otyłości.
Autor przedstawia wybrane publikacje z 2015 i początku 2016 roku dotyczące chorób przysadki, tarczycy, przytarczyc, nadnerczy i jajników oraz inne ciekawe doniesienia.
Autor przedstawia wybrane doniesienia dotyczące chorób przysadki, tarczycy, przytarczyc i nadnerczy.
Autorzy przedstawiają wybrane publikacje i doniesienia z 2014 r. dotyczące chirurgii tarczycy, przytarczyc i nadnerczy.
W niniejszym artykule opisano wybrane zagadnienia i doniesienia opublikowane w zakresie endokrynologii dziecięcej w 2013 roku, w tym aktualne informacje dotyczące problematyki niedoczynności tarczycy, otyłości, zaburzeń gospodarki lipidowej, niedoboru wzrostu u dzieci, leczenia hormonem wzrostu u dzieci z zespołem Pradera i Williego oraz zaburzeń miesiączkowania u dziewcząt.
We współczesnej chirurgii tarczycy coraz powszechniej stosuje się techniki małoinwazyjne, endoskopowe oraz operacje przy użyciu robotów.
Leczenie operacyjne guzów nadnerczy stało się w ostatnim czasie jednym z najprężniej rozwijających się kierunków w chirurgii gruczołów dokrewnych, a technika laparoskopowa jest obecnie uważana za złoty standard w chirurgii nadnerczy.
Obecnie coraz dynamiczniej w chirurgii przytarczyc rozwijają się metody małoinwazyjne. Wprowadzenie nowoczesnych i coraz dokładniejszych metod diagnostycznych, USG szyi, śródoperacyjna USG czy śródoperacyjne oznaczenie stężenia parathormonu) umożliwia przeprowadzenie coraz mniej rozległych operacji jako alternatywy dla obustronnej eksploracji szyi, zwłaszcza w przypadku pojedynczych gruczolaków przytarczyc.
Autor przedstawia wybrane doniesienia z 2013 roku i początku 2014 roku dotyczące: chorób przysadki, chorób tarczycy, gospodarki wapniowo-fosforanowej i chorób przytarczyc, chorób nadnerczy, menopauzy, zespołów wielogruczołowych, otyłości i cukrzycy.
Celem niniejszego opracowania jest zwięzłe przedstawienie tych spośród najważniejszych osiągnięć z 2012 roku w zakresie chirurgii tarczycy, przytarczyc, trzustki i nadnerczy, które naszym zdaniem mają zasadniczy wpływ na rozwój chirurgii endokrynologicznej.
Autor przedstawia wybrane publikacje z 2012 roku dotyczące chorób przysadki i podwzgórza, tarczycy, przytarczyc (w tym zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i osteoporozy), nadnerczy oraz kilku innych zagadnień.
Pacjenci z chorobami nowotworowymi wymagają regularnych kontroli endokrynologicznych. Tarczyca i gonady to narządy o największym ryzyku uszkodzenia w trakcie chemio- i radioterapii.
Opracowanie obejmuje zagadnienia dotyczące: hormonu wzrostu, nadczynności tarczycy, zmian ogniskowych w gruczole tarczowym, raka tarczycy, kory nadnerczy, guzów neuroendokrynnych, otyłości.
Tradycyjnie przedstawiam zbiór artykułów i doniesień z 2011 roku, w których opisano obserwacje i opublikowano wyniki stanowiące – w moim przekonaniu – postęp w dziedzinie endokrynologii.
Od pewnego czasu w endokrynologii dziecięcej wiele kontrowersji budzi stosowanie hormonu wzrostu w leczeniu wszystkich chorób, w przebiegu których obserwuje się niski wzrost.
W artykule przedstawiam przegląd istotnych pozycji piśmiennictwa endokrynologicznego w roku 2010. Niektóre prace opublikowane on-line w 2010 roku ukazały się ostatecznie drukiem w 2011 roku.
Chirurgia metaboliczna jest w tej chwili jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się dziedzin chirurgii. Nie powinno więc dziwić, że rokrocznie przybywa artykułów i doniesień traktujących o dokonującym się postępie, publikowanych w czasopismach naukowych.
Rok 2010 przyniósł dalszy rozwój technik małoinwazyjnych, stąd liczne doniesienia z kolejnych ośrodków chirurgicznych. Pojawiają się również publikacje poświęcone operacjom małoinwazyjnym z użyciem robotów. Zespół chirurgiczny z amerykańskiego Anderson Cancer Center w Houston przedstawił technikę operacji przez pachę z użyciem robota (robotic assisted transaxillary surgery – RATS), wprowadzoną wcześniej przez Chunga i wsp., którą wykonano 14 operacji tarczycy i przytarczyc.