Nawadnianie enteralne stosowane u dzieci do 15. roku życia chorych na nieżyt żołądkowo-jelitowy o ostrym przebiegu jest co najmniej tak samo skuteczne jak nawadnianie dożylne, skraca czas hospitalizacji i zmniejsza ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych.
Stosowanie podczas napadu astmy oskrzelowej u dorosłych i dzieci wziewnych b-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą jest co najmniej tak samo skuteczne i bezpieczne jak stosowanie w nebulizacji. U dzieci podawanie b-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą w porównaniu z nebulizacją skraca czas pobytu w ambulatorium pomocy doraźnej i powoduje mniejsze zwiększenie częstotliwości rytmu serca.
Lizynopryl jest całkowicie pozbawiony tej cechy (lek hydrofilny), a jednak skutecznie normalizuje zaburzenia struktury mięśnia sercowego. Wspominany wcześniej peryndopryl, również zmniejszający zawartość kolagenu w mięśniu sercowym, jest lekiem wysoce lipofilnym, czyli głęboko penetrującym tkankę mięśniową. Wynika z tego, że ta cecha nie może być przesłanką do oczekiwania nadzwyczajnych korzyści ze stosowania tzw. tkankowych inhibitorów ACE.
Stosowanie wyciągu z jeżówki purpurowej w porównaniu z placebo nie skracało czasu utrzymywania się objawów ZGDO ani nie zmniejszało ich nasilenia u dzieci w wieku 2-11 lat, zwiększało natomiast ryzyko wystąpienia osutki.
U chorych na świeżo rozpoznaną astmę przewlekłą lekką, niewymagających według lekarza prowadzącego stosowania GKS wziewnych, wcześnie rozpoczęte i kontynuowane przez 3 lata stosowanie budezonidu w małej dawce zmniejszyło ryzyko zaostrzeń choroby i nieznacznie poprawiło czynność płuc.
Żywienie dzieci z kolką niemowlęcą hydrolizatem białek serwatkowych o znacznym stopniu hydrolizy skutecznie łagodziło dolegliwości i skracało czas płaczu.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć