Leczenie lenwatynibem w porównaniu z placebo u chorych na opornego na leczenie jodem radioaktywnym raka tarczycy wiązało się z wydłużeniem czasu przeżycia, ale też ze zwiększeniem ryzyka objawów niepożądanych.
Porównanie wyników leczenia chorych na opornego na leczenie radiojodem raka tarczycy lenwatynibem i placebo
2375 chorych (śr. wiek 45 lat; mężczyźni 10%), u których dokonano wycięcia gruczołu tarczowego z różnych wskazań (m.in. pierwotne nowotwory złośliwe tarczycy 97%).
Umiarkowane zmniejszenie spożycia soli u 3230 dorosłych osób bez chorób towarzyszących z wyjątkiem NT (31%), mediana wieku 50 lat.
Czy mniejsze spożycie sodu wiąże się z obniżeniem ciśnienia tętniczego, zmniejszeniem ryzyka udaru mózgu i zgonu z przyczyn wieńcowych lub zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Czy stosowanie hormonu wzrostu u dzieci z idiopatyczną niskorosłością wpływa korzystnie na ostateczną wysokość ciała w wieku dorosłym?
U umiarkowanie otyłych chorych na cukrzycę typu 2 laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe (mini-gastric bypass) w porównaniu z laparoskopową rękawową resekcją żołądka w okresie 12 miesięcy obserwacji wiązało się z większym prawdopodobieństwem ustąpienia cukrzycy.
Wprowadzenie przez rodziców specjalnej diety oraz zwiększenie aktywności fizycznej dziecka pozwoliło na zmniejszenie nadmiernej masy ciała dzieci w okresie przedpokwitaniowym.
U chorych na PChN wzrost stężenia fosforu w surowicy wiąże się z większym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych, wzrost stężenia PTH – z podobnym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych, a wzrost stężenia wapnia – z podobnym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, ale większym ryzykiem zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
U chorych w ciężkim stanie klinicznym z ostrą niewydolnością nerek intensywna strategia leczenia nerkozastępczego, w porównaniu ze strategią mniej intensywną wiązała się z podobnym ryzykiem zgonu w ciągu 60 dni i z podobnym odsetkiem chorych, u których powróciła czynność nerek, przy większym ryzyku hipotensji, hipokaliemii i hipofosfatemii.
Stosowanie drenażu ssącego w porównaniu z zaniechaniem takiego postępowania u chorych operowanych z powodu niezłośliwych i złośliwych chorób tarczycy wiązało się z podobnym ryzykiem powstania krwiaka lub zbiornika płynu surowiczego w loży po gruczole tarczowym. Ponadto u chorych, u których rutynowo stosowano drenaż ssący, czas pobytu w szpitalu był dłuższy o około 1,5 dnia.
U chorych z cukrzycą typu 1 stosowanie insulinoterapii intensywnej, w porównaniu z insulinoterapią konwencjonalną, nie wiązało się z pogorszeniem funkcji poznawczych w okresie 18 lat, pomimo częstszego występowania epizodów ciężkiej hipoglikemii. Gorszy stopień kontroli glikemii (wyrażony większym odsetkiem HbA1c) był związany z mniejszą sprawnością psychomotoryczną i mniejszą szybkością ruchów.
U chorych na cukrzycę typu 2 stosowanie niezależnie od wysokości ciśnienia tętniczego preparatu złożonego peryndoprylu i indapamidu przez średnio 4,3 roku zmniejszyło ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, ryzyko wszystkich zdarzeń wieńcowych, wszystkich zdarzeń nerkowych (w tym także ryzyko wystąpienia mikroalbuminurii) oraz rozpatrywanych łącznie powikłań makro- i mikroangiopatycznych, natomiast nie miało statystycznie istotnego wpływu na częstość rozpatrywanych oddzielnie powikłań makro- i mikroangiopatycznych, poważnych zdarzeń wieńcowych oraz poważnych zdarzeń naczyniowomózgowych.
U chorych z ostrą niewydolnością nerek w przebiegu zespołu niewydolności wielonarządowej ciągłe leczenie nerkozastępcze techniką ciągłej hemodiafiltracji żylno-żylnej, w porównaniu z hemodializą przerywaną, nie zwiększyło przeżywalności i wiązało się z podobnym ryzykiem zdarzeń niepożądanych.
Zarówno ACEI, jak ARA zmniejszają ryzyko progresji nefropatii cukrzycowej.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć