Zastosowanie acetaminofenu z ibuprofenem u chorych poddawanych operacjom naprawczym przepukliny pachwinowej, niewielkich przepuklin w bliźnie lub laparoskopowej cholecystektomii (w trybie jednodniowym), w porównaniu z użyciem acetaminofenu z kofeiną i kodeiną wiąże się z mniejszym średnim nasileniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych, mniejszym ryzykiem działań niepożądanych i większym zadowoleniem chorych.
Zastosowanie alteplazy w ciągu 3–4,5 h od wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu poprawia rokowanie poprzez zwiększenie prawdopodobieństwa uzyskania korzystnego stopnia sprawności chorego, przy zwiększonym ryzyku krwotoku śródczaszkowego.
Riwaroksaban skuteczniej niż enoksaparyna zapobiegał powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u chorych po całkowitej aloplastyce stawu kolanowego, przy podobnej częstości powikłań krwotocznych. Efekt ten zależał głównie od zmniejszenia częstości bezobjawowej ZŻG wykrytej podczas obligatoryjnej flebografii.
Przedłużona (śr. 34 dni) profilaktyka ŻChZZ za pomocą riwaroksabanu była skuteczniejsza niż krótkoterminowe (śr. 12 dni) podawanie eno ksaparyny chorym po całkowitej aloplastyce stawu biodrowego przy podobnej częstości powikłań krwotocznych. Efekt ten zależał głównie od zmniejszenia częstości bezobjawowej ZŻG wykrytej podczas obligatoryjnej flebografii.
U chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) w stadium II–IV (wg GOLD), spośród których blisko 2/3 otrzymywało przewlekle glikokortykosteroidy i długo działające beta2-mimetyki wziewne, przewlekłe stosowanie tiotropium, w porównaniu z placebo, nie miało istotnego wpływu na tempo rocznego spadku średniej wartości FEV1, wiązało się natomiast z poprawą czynności płuc, poprawą jakości życia oraz wydłużeniem czasu do pierwszego zaostrzenia i zmniejszeniem częstości zaostrzeń POChP. Ryzyko poważnych zdarzeń niepożądanych zakończonych zgonem było mniejsze u chorych otrzymujących tiotropium.
Tak u osób zdrowych, jak i u chorych na różne choroby suplementacja witaminy A, witaminy E lub beta-karotenu zwiększa ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, a stosowanie witaminy C i selenu nie wpływa na umieralność.
Suplementacja wapnia u osób zdrowych zmniejsza ryzyko złamań potwierdzonych na podstawie badania radiologicznego lub rozpoznania lekarskiego.
U chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP regularne przyjmowanie salmeterolu z flutikazonem lub samego flutikazonu, lub samego salmeterolu zmniejszyło tempo pogarszania się czynności płuc.
ASA w połączeniu z dipirydamolem ER zapobiegały powtórnemu udarowi mózgu z podobną skutecznością jak klopidogrel.
Stosowanie neuroleptyków – tak atypowych, jak i klasycznych – u osób w wieku >=66 lat z otępieniem wiąże się ze zwiększeniem ryzyka zgonu lub innych poważnych zdarzeń niepożądanych wymagających leczenia szpitalnego w ciągu 30 dni od podjęcia decyzji o rozpoczęciu leczenia neuroleptykiem.
Metoprolol w postaci preparatu o przedłużonym uwalnianiu stosowany w okresie okołooperacyjnym i przez 30 dni po operacji u chorych poddawanych operacjom niekardiochirurgicznym zwiększa umieralność ogólną, chociaż zmniejsza łączne ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca niezakończonego zgonem lub zatrzymania krążenia niezakończonego zgonem.
Po roku obserwacji 1/3 chorych po ostrym zwichnięciu bocznym stawu skokowego odczuwa ból, w ciągu 3 lat u 1/3 dochodzi do ponownego zwichnięcia, 1/3 zgłasza niestabilność stawu, a u ?1/3 (aż do 85%) dolegliwości całkowicie ustępują. Ustąpienie objawów lub nawroty nie były jednoznacznie związane z ciężkością urazu.
U chorych na chorobę wieńcową potwierdzoną w koronarografii szczepienie przeciwko grypie w porównaniu z podaniem placebo zmniejszyło w ciągu 12 miesięcy ryzyko analizowanych łącznie epizodów niedokrwienia mięśnia sercowego wymagających hospitalizacji. Badanie nie wykazało wpływu szczepienia na ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i znamiennego wpływu na ryzyko poważnych zdarzeń sercowych.
U chorych z niewydolnością serca i migotaniem przedsionków terapia mająca na celu utrzymanie rytmu zatokowego nie zmniejsza ryzyka zgonu, udaru mózgu i pogorszenia niewydolności krążenia, w porównaniu z leczeniem kontrolującym częstotliwości rytmu komór.
U chorych z zawałem serca z uniesieniem ST hospitalizowanych w ciągu 12 h od wystąpienia objawów, u których planowano pierwotną PCI, zastosowanie biwalirudyny, w porównaniu z heparyną niefrakcjonowaną i inhibitorem GP IIb/IIIa, wiązało się z mniejszym ryzykiem wystąpienia poważnego krwawienia i niekorzystnych zdarzeń klinicznych w okresie 30 dni.
U chorych z zawałem serca z uniesieniem ST PCI ułatwiona podaniem reteplazy z abciksymabem lub samego abciksymabu nie wiązała się ze znacząco lepszymi wynikami leczenia niż pierwotna PCI z podaniem abciksymabu w czasie zabiegu.
Stosowanie kwasu foliowego i witamin z grupy B nie wpłynęło na ryzyko incydentów sercowonaczyniowych i ryzyko zgonu w grupie kobiet obciążonych zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych, chociaż spowodowało istotne zmniejszenie stężenia homocysteiny w osoczu.
U osób w wieku >=50 lat z przewlekłym bólem stawu kolanowego związanym z chorobą zwyrodnieniową zalecenie przyjmowania miejscowo niesteroidowych leków przeciwzapalnych (najlepiej ibuprofenu) wiązało się z podobnym wpływem na natężenie bólu i niesprawność w ocenie po 12 miesiącach oraz z rzadszym występowaniem działań niepożądanych ze strony układu oddechowego.
U osób w wieku >=50 lat suplementacja wapnia, samego lub z witaminą D, w porównaniu z placebo zmniejsza ryzyko złamania kości oraz utratę BMD bliższego odcinka kości udowej i lędźwiowego odcinka kręgosłupa.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć