W artykule podano najważniejsze z praktycznego punktu widzenia informacje dotyczące rozpoznawania i leczenia choroby refluksowej przełyku, postępowania w postaciach pozaprzełykowych i opornych na leczenie inhibitorem pompy protonowej oraz powikłań.
Wytyczne obejmują następujące zagadnienia: wskazania do eradykacji Helicobacter pylori, rozpoznawanie i leczenie zakażenia, zakażenie H. pylori a rak żołądka, kontrola skuteczności leczenia eradykacyjnego, zakażenie H. pylori u dzieci.
CZPP z manifestacją bólową są powszechną dolegliwością w populacji dziecięcej. Celem niniejszego artykułu jest omówienie postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w świetle najnowszych doniesień dotyczących CZPP.
Aktualne (2013) wytyczne Infectious Diseases Society of America.
Zespół Lyncha jest chorobą genetyczną obarczoną zwiększonym ryzykiem rozwoju nowotworów złośliwych w młodym wieku. Ryzyko to szczególnie dotyczy raka jelita grubego, ale również wielu innych nowotworów złośliwych, między innymi raka trzonu macicy i jajników. Wczesne rozpoznanie choroby umożliwia objęcie pacjentów ścisłym nadzorem onkologicznym. Najnowsza aktualizacja dotycząca postępowania w zespole Lyncha uwzględnia zarówno zakres badań profilaktycznych oraz częstość ich wykonywania, jak i określa rolę działań prewencyjnych, takich jak całkowite lub częściowe wycięcie jelita grubego, usunięcie macicy z przydatkami, czy też równie istotnej modyfikacji stylu życia.
Niniejsze opracowanie najnowszej aktualizacji (2012 r.) zaleceń opublikowanych przez British Society of Gastroenterology w 2002 roku w sposób przejrzysty porządkuje najnowszą wiedzę dotyczącą rozpoznawania i leczenia raka dróg żółciowych, która - w obliczu rosnącej zachorowalności na ten nowotwór obserwowanej na przestrzeni ostatnich dekad - powinna być przyswojona przez wszystkich lekarzy praktyków.
Artykuł zawiera zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia zaparcia oraz wybrane informacje z wytycznych mające znaczenie dla codziennej praktyki.
W artykule przedstawiono zalecenia oraz wybrane praktyczne informacje dotyczące: rozpoznawania ostrego zapalenia trzustki, ustalenia przyczyny, wstępnej oceny i stratyfikacji ryzyka, postępowania wstępnego oraz dalszego leczenia zachowawczego i inwazyjnego.
W artykule przedstawiono wybrane praktyczne informacje oraz zalecenia dotyczące: postaci, patogenezy i rozpoznawania alkoholowej choroby wątroby oraz postępowania w alkoholowym stłuszczeniowym zapaleniu wątroby, alkoholowej marskości wątroby i alkoholowym zespole abstynencyjnym.
W artykule podano definicje stanów stłuszczenia wątroby, wybrane informacje na temat epidemiologii i przebiegu naturalnego niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby oraz zalecenia dotyczące jej rozpoznawania i leczenia.
Artykuł stanowi tabelaryczne podsumowanie aktualizacji wytycznych opublikowanych poprzednio w 2005 roku i ponownie w 2011 roku, dotyczących postępowania w przypadku guzów neuroendokrynnych przewodu pokramowego. Aktualizację opracowała grupa specjalistów reprezentujących stowarzyszenia gromadzące przedstawicieli poszczególnych specjalności chirurgicznych.
Celem niniejszych wytycznych jest omówienie zagadnień związanych z alergicznym zapaleniem prostnicy i okrężnicy (AZPO) u niemowląt karmionych piersią, ze szczególnym uwzględnieniem zasad postępowania klinicznego.
Pierwotne nowotwory złośliwe wątroby są 3. pod względem częstości przyczyną zgonów z powodu nowotworów złośliwych (692 000 zgonów rocznie na całym świecie). Ta grupa nowotworów stanowi 7% wszystkich rozpoznawanych nowotworów złośliwych, a rak wątrobowokomórkowy (hepatocellular carcinoma - HCC) odpowiada za >90% zachorowań.
Chłoniaki MALT żołądka to chłoniaki nieziarnicze, wywodzące się z limfocytów B, rozwijające się pierwotnie w żołądku, w obrębie strefy brzeżnej tkanki chłonnej związanej z błonami śluzowymi.
Zalecenia obejmują: definicję i zasady rozpoznania, badania przesiewowe, ryzyko rozwoju raka, nadzór endoskopowy, rolę markerów molekularnych, możliwości prewencji raka w przełyku Barretta oraz metody leczenia endoskopowego i chirurgicznego.
W tekście przedstawiono skrót zaleceń klinicznych opracowanych przez Association of Upper Gastrointestinal Surgeons of Great Britain and Ireland (AUGIS), British Society of Gastroenterology (BSG) oraz British Association of Surgical Oncology (BASO), opublikowanych w 2011 roku w "Gut". Na końcu artykułu, w tabelach opracowanych przez redakcję, zamieszczono definicje poszczególnych kategorii mocy dowodów naukowych oraz stopnie siły zaleceń, wykorzystane podczas tworzenia prezentowanych zaleceń.
Zaktualizowane w 2009 roku wytyczne zawierają oparte na danych naukowych zalecenia dotyczące wstępnego rozpoznania i dalszego postępowania u dorosłych i u dzieci z powikłanymi i niepowikłanymi zakażeniami wewnątrzbrzusznymi.
Duże badania kliniczne, których wyniki opublikowano ostatnio, podważyły powszechne przekonanie o zwiększaniu się ryzyka wystąpienia raka jelita grubego w miarę czasu trwania choroby zapalnej tego narządu. Za istotny czynnik ryzyka rozwoju dysplazji i raka uznaje się obecnie obraz endoskopowy błony śluzowej jelita grubego.
Dotychczas opublikowane dane epidemiologiczne na temat GIST są skąpe. Nieznana jest dokładna proporcja postaci GIST o różnej złośliwości (w tym GIST charakteryzujących się dużym ryzykiem nawrotu lub nieoperacyjnego rozsiewu). W Polsce liczba nowych chorych zgłaszanych rocznie do leczenia imatynibem wskazuje na nierozpoznawanie części przypadków GIST, mimo to z danych Rejestru Klinicznego GIST wynika, że nowotwory te stały się w ciągu ostatnich 2–4 lat najczęściej rozpoznawanym złośliwym nowotworem mezenchymalnym przewodu pokarmowego. Prezentowane aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki i terapii tych nowotworów opracowano na podstawie danych z badań naukowych oraz doświadczenia ekspertów, a sformułowano na spotkaniu Rejestru Klinicznego GIST, które odbyło się 9 października 2010 roku w Krakowie.
Autor przedstawia wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Badań nad Chorobami Wątroby dotyczące diagnostyki i leczenia dorosłych chorych z wodobrzuszem w przebiegu marskości wątroby, w tym postępowanie w przypadkach wodobrzusza napiętego, wodobrzusza opornego, zespołu wątrobowo-nerkowego i samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej.