Ostatnio przeprowadzone badania na różnych grupach wiekowych wykazały znaczne niedobory witaminy D3 w organizmie. Panel ekspertów ustalił rekomendację odnośnie do suplementacji witaminy D3.
Przeczytaj wytyczne American Academy of Allergy, Asthma and Immunology i American College of Allergy Asthma and Immunology z komentarzami ekspertów.
Artykuł zawiera sformułowane na podstawie danych naukowych i opinii ekspertów zalecenia dotyczące szczepienia chorych na autoimmunologiczne zapalne choroby reumatyczne, opracowane przez zespół ekspertów EULAR.
Niniejszy dokument jest aktualizacją zaleceń amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień (Advisory Committee on Immunization Practices – ACIP) dotyczących zapobiegania IChP poprzez szczepienie 23-walentną polisacharydową szczepionką przeciwko pneumokokom (PPSV-23).
Aktualizacja wytycznych dotyczących profilaktyki i leczenia alergicznego nieżytu nosa (ANN) oraz jego wpływu na współistniejącą astmę uzupełnia poprzednie wydania wytycznych ARIA (Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma) o zalecenia wskazujące, jakie postępowanie jest najkorzystniejsze dla większości pacjentów.
W artykule przedstawiono w skrócie zalecenia międzynarodowego zespołu ekspertów dotyczące zapobiegania alergii oraz leczenia alergicznego nieżytu nosa, także u chorych ze współistniejącą astmą.
Niniejszy artykuł przeglądowy przedstawia główne aspekty praktyczne opracowanego przez American College of Chest Physicians "Uzgodnionego stanowiska dotyczącego rozpoznawania i leczenia astmy związanej z pracą zawodową, opublikowanego w 2008 roku w formie suplementu do czasopisma "Chest", dostępnego bezpłatnie pod adresem internetowym http://chestjournal.org/cgi/content/abstract/134/3_suppl/1S, gdzie znajduje się też pełna lista członków Zespołu Ekspertów.
Artykuł zawiera aktualne wytyczne, przeznaczone głównie dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, dotyczące ostrego i przewlekłego zapalenia nosa i zatok przynosowych u dorosłych i dzieci. Przedstawiono: definicje choroby, anatomię i patofizjologię, epidemiologię i czynniki predysponujące, objawy kliniczne i sposoby ich oceny, badania pomocznicze, zasady leczenia wraz z algorytmami postępowania oraz powikłania choroby.
Wytyczne postępowania w astmie obchodzą właśnie swą 20. rocznicę. Istnieją dowody, że miały one udział w poprawie opieki nad chorymi i standaryzacji metod leczenia na całym świecie oraz wpływ na podejmowane badania naukowe. Istnieją wytyczne międzynarodowe, krajowe i lokalne. Ich struktura, grupa docelowa, długość i stylistyka są bardzo różne.
Światowa Inicjatywa Zwalczania Astmy (Global Initiative for Asthma – GINA) została zainicjowana na początku lat 90. XX w. pod auspicjami amerykańskiego Narodowego Instytutu Serca, Płuc i Krwi (National Heart, Lung and Blood Institute – NHLBI), wchodzącego w skład National Institutes of Health, oraz Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).
Druga część najnowszych wytycznych ACIP dotyczy zasad, których należy przestrzegać, aby preparaty zawierające immunoglobuliny nie osłabiły skuteczności wykonywanych szczepień. Jest adresowana do szerokiej rzeszy lekarzy realizujących szczepienia ochronne. Kiedy należy zachować dłuższy odstęp czasu między podaniem takiego preparatu a wykonaniem szczepienia? Po jakim upływie czasu od szczepienia można bezpiecznie podawać preparaty przeciwciał? Kiedy szczepienie należy powtórzyć? Jakich szczepionek dotyczą te ograniczenia? Odpowiedzi na te pytania oraz precyzyjne zalecenia, jak postępować, znajdą Czytelnicy w niniejszym artykule.
Czwarta i ostatnia część cyklu opracowań najnowszych wytycznych GINA 2006 dotyczy zasad rozpoznawania astmy u dzieci. Kiedy podejrzewać astmę? Jakie choroby mogą się podobnie objawiać? Czy spirometria jest niezbędna do rozpoznania i rozpoczęcia leczenia astmy u dzieci? Czy i kiedy wykonywać pomiary szczytowego przepływu wydechowego (PEF)? Czy próba leczenia przeciwastmatycznego jest pomocna w rozpoznawaniu astmy u dzieci? Odpowiedzi na te, a także inne praktyczne pytania znajdzie Czytelnik w niniejszym opracowaniu.
Lekarze często poszukują podstawowych informacji o szczepionkach, takich jak minimalny wiek szczepienia, odstęp między szczepieniami, skuteczność szczepionek. Co zrobić, jeżeli szczepionkę poda się zbyt małemu dziecku, z zachowaniem zbyt krótkiego odstępu pomiędzy dawkami tej samej szczepionki lub pomiędzy dwoma szczepionkami "żywymi"? Jakie są zasady stosowania szczepionek skojarzonych i jakie odstępy należy pomiędzy nimi zachować? Czy można kontynuować szczepienie preparatami pochodzącymi od różnych producentów? Co zrobić, jeżeli stwierdzi się opóźnienie w realizacji kalendarza szczepień? Odpowiedzi na te oraz inne pytania znajdzie Czytelnik w opracowaniu zaleceń ACIP.
III część opracowania GINA 2006 dotyczy leków stosowanych w leczeniu astmy u dzieci. Z artykułu Czytelnik dowie się, jakie są preferowane drogi podawania leków, jakie leki i w jakich dawkach zaleca się u dzieci w różnym wieku i z różną ciężkością astmy, oraz jakie są ich działania niepożądane. Szczególnie wartościowe jest zestawienie leków zarejestrowanych do leczenia astmy u dzieci w Polsce. W połączeniu z poprzednimi odcinkami artykuł ten stanowi doskonałe podręczne kompendium wiedzy, pozwalające podjąć optymalną decyzję terapeutyczną.
Przedstawiamy drugie opracowanie z cyklu poświęconego najnowszej wersji wytycznych GINA, tym razem poświęcone rozpoznawaniu i leczeniu zaostrzenia astmy u dzieci i młodzieży. Najważniejsze w leczeniu zaostrzenia astmy są: regularnie powtarzane inhalacje szybko działającego beta2-mimetyku, wczesne zastosowanie glikokortykosteroidu ogólnoustrojowo (najczęściej doustnie) oraz suplementacja tlenu (aby utrzymać SaO2 >95%). Ciężkie zaostrzenia astmy stanowią potencjalne zagrożenie życia, a ich leczenie wymaga ścisłego nadzoru, dlatego większość chorych z ciężkim zaostrzeniem należy leczyć na oddziałach intensywnej terapii. Chorzy z grupy ryzyka zgonu z powodu astmy również wymagają pilnej pomocy lekarskiej. Lżejsze zaostrzenia, definiowane jako zmniejszenie PEF o <20%, przebudzenia w nocy z powodu astmy i zwiększenie zużycia krótko działających beta2-mimetyków, zwykle można leczyć ambulatoryjnie. Oprócz objawów klinicznych duże znaczenie w ocenie ciężkości zaostrzenia oraz monitorowaniu skuteczności leczenia mają okresowe pomiary PEF (lub FEV1) oraz wysycenia hemoglobiny tlenem (pulsoksymetria).
Artykuł zawiera wybrane informacje z pełnej wersji zaktualizowanych wytycznych GINA 2006 dotyczące wyłącznie leczenia astmy u dorosłych. Przedstawiono w nim nową klasyfikację astmy oraz poszczególne składowe programu leczenia:
1) wypracowanie partnerskiej relacji między pacjentem a lekarzem,
2) identyfikację i zmniejszenie narażenia na czynniki ryzyka;
3) ocenę kontroli astmy, stopniowane leczenie przewlekłe w celu jej osiągnięcia i monitorowanie;
4) leczenie zaostrzeń astmy;
5) odmienności postępowania w sytuacjach szczególnych, takich jak ciąża, operacje, współistnienie nieżytu nosa, zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa, astma zawodowa, refluks żołądkowo-przełykowy oraz astma aspirynowa.
Przedstawiamy wybrane informacje dotyczące postępowania w astmie u dzieci i młodzieży opracowane na podstawie aktualizacji wytycznych GINA 2006. Autorzy opracowania skupili się na elementach zmienionych w stosunku do poprzedniej wersji wytycznych. Eksperci dokonali istotnej zmiany w zakresie postępowania z chorymi na astmę. Podkreśla się konieczność wypracowania partnerskiej relacji pomiędzy pacjentem (rodzicem) a lekarzem. Zmieniono zasady klasyfikacji ciężkości astmy oraz stopniowania intensywności leczenia. Zasady farmakoterapii w zależności od ciężkości astmy przedstawiono w postaci czytelnego schematu.
Artykuł zawiera informacje na temat etiologii i zalecenia odnośnie do leczenia przeciwdrobnoustrojowego następujących zakażeń:
1) liszajca, róży oraz zapalenia skóry i tkanki podskórnej,
2) zakażeń przebiegających z martwicą tkanek,
3) zakażeń w następstwie ukąszeń przez zwierzęta lub człowieka,
3) zakażeń odzwierzęcych,
4) zakażeń ran chirurgicznych,
5) zakażeń u osób z niedoborami odporności.