W artykule przedstawiono w skrócie aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące postępowania w ostrej zatorowości płucnej, w tym następujące zagadnienia: czynniki ryzyka, klasyfikację ciężkości choroby, zasady ustalania rozpoznania, metody leczenia, profilaktykę wtórną.
European Society of Cardiology (ESC) opublikowało w 2008 roku doskonały zbiór wytycznych dotyczących rozpoznawania i leczenia ostrej zatorowości płucnej (ZP).
Udar mózgu jest ważną przyczyną zgonów, niepełnosprawności i cierpienia w Polsce i innych krajach europejskich. Oprócz tego znaczne są ekonomiczne konsekwencje udaru mózgu, wynikające z wydatków na opiekę zdrowotną i z utraconej produktywności.
W artykule przedstawiono najważniejsze praktyczne informacje z aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących niewydolności serca, w tym następujące aspekty niewydolności przewlekłej: 1) definicja i klasyfikacja; 2) etiologia; 3) postępowanie diagnostyczne; 4) leczenie niefarmakologiczne; 5) leczenie farmakologiczne; 6) leczenie inwazyjne; 7) postępowanie w zaburzeniach rytmu i przewodzenia w niewydolności serca; 8) postępowanie w sytuacjach szczególnych, takich jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, upośledzenie czynności nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc, niedokrwistość, wyniszczenie, dna moczanowa, wrodzona wada serca, podeszły wiek; oraz niewydolności ostrej – 9) definicja, etiologia i klasyfikacja; 10) rozpoznanie i ocena wstępna; 11) monitorowanie nieinwazyjne i inwazyjne; 12) leczenie; a także wskazania do rozważenia opieki paliatywnej.
Artykuł zawiera wybrane praktyczne informacje i zalecenia z aktualnych wytycznych opracowanych przez amerykańskie towarzystwa kardiologiczne, dotyczące: 1) oceny ryzyka sercowego, 2) badań diagnostycznych i monitorowania; 3) leczenia farmakologicznego; 4) rewaskularyzacji wieńcowej przed operacją pozasercową.
Artykuł zawiera praktyczne informacje wybrane z aktualnego stanowiska American Heart Association dotyczącego nadciśnienia tętniczego opornego. Przedstawiono w nim: 1) definicję, częstość występowania i rokowanie, 2) przyczyny oporności rzekomej, 3) czynniki odpowiedzialne za oporność nadciśnienia tętniczego na leczenie, w tym przyczyny nadciśnienia tętniczego wtórnego, 4) ocenę pacjenta z nadciśnieniem tętniczym opornym, 5) zasady leczenia.
Nadciśnienie tętnicze oporne jest częstym problemem klinicznym zarówno w praktyce lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalistów.
Artykuł zawiera aktualne zalecenia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące stymulacji elektrycznej serca u chorych z: 1) chorobą węzła zatokowego; 2) zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego; 3) przewlekłym blokiem dwuwiązkowym i trójwiązkowym; 4) zespołem długiego QT; 5) omdleniem odruchowym; 5) zawałem serca; 6) kardiomiopatią przerostową; 7) sercem przeszczepionym; 8) niewydolnością serca (stymulacja resynchronizująca).
Krwotok śródmózgowy (intracerebral hemorrhage – ICH) należy do najpoważniejszych postaci udaru.
Poważnym wyzwaniem dla autorów wytycznych jest nadążanie za ciągłym napływem nowych danych, na których oparte są zalecenia. American College of Cardiology (ACC) i American Heart Association (AHA) opracowują wytyczne obejmujące wiele aspektów diagnostyki i leczenia chorób sercowo-naczyniowych, w tym przezskórne interwencje wieńcowe (percutaneous coronary intervention – PCI).
"Wybiórcza aktualizacja 2007 wytycznych ACC i AHA z 2004 roku dotyczących postępowania w zawale serca z uniesieniem ST (STEMI)" jest efektem pracy Komitetu Redakcyjnego nad dostosowywaniem istniejących wytycznych do nowych danych i poglądów.
W ostatnich dziesięcioleciach częstość występowania rozkurczowej niewydolności serca się zwiększyła i obecnie w społeczeństwach zachodnich dotyczy ponad 50% wszystkich chorych z niewydolnością serca.
Wytyczne ESC wykazują wiele podobieństw do wytycznych American College of Cardiology (ACC) i American Heart Association (AHA), ale jest też wiele ważnych różnic.
Artykuł zawiera najważniejsze z praktycznego punktu widzenia informacje z aktualnego stanowiska międzynarodowego zespołu ekspertów w sprawie definicji zawału serca. Przedstawiono w nim: 1) kryteria świeżego i przebytego zawału serca; 2) kliniczne cechy niedokrwienia mięśnia sercowego; 3) klasyfikację patomorfologiczną i kliniczną zawału serca; 4) biomarkery zawału serca; 5) elektrokardiograficzne wykrywanie zawału serca; 6) rolę badań obrazowych; 7) kryteria rozpoznania zawału serca związanego z zabiegami rewaskularyzacyjnymi.
W artykule podano główne fakty dotyczące ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u kobiet w okresie okołomenopauzalnym oraz interwencje wskazane w celu zmniejszania tego ryzyka.
Artykuł zawiera wybrane informacje ze zaktualizowanych europejskich wytycznych zapobiegania chorobom sercowo-naczyniowym, istotne dla codziennej praktyki klinicznej. Przedstawiono w nim: 1) strategie, priorytety i cele postępowania profilaktycznego, 2) ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego, 3) postępowanie zmniejszające całkowite ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.
Nowe europejskie wytyczne postępowania w ostrych zespołach wieńcowych bez uniesienia odcinków ST (non-ST segment elevation acute coronary syndromes – NSTE-ACS) zostały opublikowane w czerwcu 2007 roku, 2 miesiące przed ukazaniem się aktualizacji wytycznych ACC i AHA na ten sam temat.
Artykuł zawiera najnowsze wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące postępowania w ostrych zespołach wieńcowych bez uniesienia odcinków ST. Przedstawiono w nim szczegółowo: 1) przyczyny i obraz kliniczny; 2) algorytm postępowania diagnostycznego i terapeutycznego; 3) rolę poszczególnych badań pomocniczych w ustalaniu rozpoznania i stratyfikacji ryzyka; 4) zasady farmakoterapii i leczenia inwazyjnego.