Niniejszy suplement czasopisma Pediatric Diabetes zawiera kompendium wytycznych publikowanych w Pediatric Diabetes w latach 2006–2008 w formie odrębnych artykułów, dostępnych również na stronie internetowej www.ispad.org.
Przedstawione w niniejszym Wydaniu Specjalnym wytyczne dotyczące postępowania w ostrej biegunce u dzieci w Europie zostały opublikowane w 2008 roku przez dwa towarzystwa naukowe – Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition – ESPGHAN) oraz Europejskie Towarzystwo Chorób Infekcyjnych Dzieci (European Society of Paediatric Infectious Diseases – ESPID)
Jak co roku, na przełomie lipca i sierpnia amerykański Komitet Doradczy ds. Szczepień (ACIP) opublikował aktualizację zaleceń dotyczących profilaktyki grypy za pomocą szczepień w nadchodzącym sezonie epidemicznym.
Komitet Doradczy ds. Szczepień Ochronnych (ACIP) CDC publikuje coroczne zalecenia dotyczące zapobiegania grypie i kontroli zachorowań. Grupa Robocza ACIP ds. grypy spotyka się co 2–4 tygodnie w ciągu całego roku, aby omówić nowo opublikowane badania kliniczne, dokonać przeglądu aktualnych wytycznych i rozważyć ewentualne zmiany w zaleceniach.
W artykule przedstawiono w skrócie zalecenia międzynarodowego zespołu ekspertów dotyczące zapobiegania alergii oraz leczenia alergicznego nieżytu nosa, także u chorych ze współistniejącą astmą.
Szczepionki przeciwko krztuścowi o zmniejszonej zawartości komponentów antygenowych są dostępne w Polsce w postaci preparatów skojarzonych z toksoidami błoniczym i tężcowym (dTpa) oraz z polio (dTpa-IPV).
Wytyczne dotyczące postępowania w ostrej biegunce u dzieci w Europie, oparte na wiarygodnych danych naukowych, stanowią wynik współpracy dwóch towarzystw – European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition (ESPGHAN) oraz European Society for Paediatric Infectious Disease (ESPID).
Prenatalna diagnostyka ultrasonograficzna stała się rutynowym postępowaniem w każdej ciąży. Dzięki powszechnej dostępności USG oraz dobrej jakości sprzętu badanie to jest dobrym narzędziem do wczesnego wykrywania wad wrodzonych u płodu, które mogą mieć znaczenie dla rokowania przebiegu ciąży i okresu noworodkowego.
W Polsce zagadnienia dotyczące żywienia wcześniaków są propagowane od kilku lat. Są one o tyle trudne, że większość wcześniaków wymaga skojarzonego żywienia pozajelitowego i przez przewód pokarmowy.
Choroba refluksowa przełyku (ChRP) może się objawiać w różny sposób. Poniżej przedstawiono zalecenia dotyczące postępowania w różnych zespołach klinicznych sugerujących refluks żołądkowo-przełykowy (RŻP) i ChRP w poszczególnych grupach wiekowych. Zostały one opracowane na podstawie dostępnych danych naukowych oraz uzgodnionej opinii członków Komitetu przygotowującego niniejsze wytyczne.
Refluks żołądkowo-przełykowy (RŻP) to przemieszczanie się treści żołądkowej do przełyku, niekiedy połączone z regurgitacjami i wymiotami. RŻP jest procesem fizjologicznym dotyczącym wszystkich grup wiekowych. Może występować wielokrotnie w ciągu dnia, najczęściej w trakcie przemijającego rozluźnienia dolnego zwieracza przełyku.
Po urodzeniu się dziecka i ustaniu tętnienia należy zacisnąć pępowinę jałowym zaciskiem i przeciąć ją jałowymi nożyczkami, tak aby długość kikuta wynosiła 2–3 cm.
W artykule przedstawiono: 1) farmakokinetykę leków przeciwgrzybicznych; 2) stosowanie leków przeciwgrzybicznych u kobiet w ciąży oraz ich dawkowanie u dzieci; 3) badanie lekooporności; 4) zalecenia Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Zakaźnych dotyczące postępowania w kandydemii i leczenia kandydozy poszczególnych narządów i układów w różnych grupach chorych.
U znacznego odsetka osób z różnych grup wiekowych w Polsce stwierdza się niedobór witaminy D, co jest bardzo niepokojące. Niedobór witaminy D nie tylko przyczynia się do rozwoju krzywicy, osteomalacji i osteoporozy, ale także może zwiększać ryzyko rozwoju wielu innych chorób, m.in. cukrzycy typu I, nowotworów (piersi, prostaty, jelita grubego), chorób autoimmunologicznych (stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, układowy toczeń rumieniowaty), sercowo-naczyniowych oraz zespołu metabolicznego.
Niniejszy artykuł stanowi opracowanie drugiej części zaleceń Global Initiative for Asthma (GINA) 2009 dotyczących postępowania w zaostrzeniach astmy u dzieci do ukończenia 5. roku życia.
Niniejszy artykuł stanowi uaktualnienie wcześniejszego stanowiska Komisji dotyczącego zapobiegania pierwszym rzutom (prewencja pierwotna) oraz nawracającym rzutom gorączki reumatycznej (GR)
Co roku Global Initiative for Asthma (GINA) aktualizuje swoje wytyczne dotyczące zapobiegania i leczenia astmy. W 2009 roku po raz pierwszy ukazały się zalecenia dotyczące dzieci do ukończenia 5. roku życia.
Artykuł zawiera najnowsze zalecenia WHO dotyczące postępowania klinicznego w grypie pandemicznej A/H1N1. Przedstawiono w nim definicje przypadków grypy niepowikłanej, powikłanej lub ciężkiej i choroby postępującej, metody ograniczania szerzenia się zakażenia oraz zasady diagnostyki i leczenia.
Rozpoznawanie i leczenie zapalenia nosa i zatok przynosowych wiąże się z różnymi trudnościami. Prezentowane wytyczne podsumowują oparte na dowodach naukowych zalecenia dotyczące dzieci i dorosłych. Po ten artykuł powinien sięgnąć Czytelnik w przypadku trudności z odróżnieniem etiologii wirusowej od bakteryjnej czy z ustaleniem wskazań do antybiotykoterapii lub wykonania badań obrazowych (jaka jest wartość RTG zatok?) i skierowania chorego do specjalisty. Warto też zapoznać się z komentarzem, w którym zamieszczono zalecenia dotyczące antybiotykoterapii zgodne z najnowszymi polskimi rekomendacjami.
Corocznie w Stanach Zjednoczonych epidemie grypy sezonowej występują zwykle w okresie od późnej jesieni do początków wiosny. Na grypę chorują osoby w każdym wieku, lecz największa zapadalność dotyczy dzieci. Ciężki przebieg choroby i zgony dotyczą głównie osób w wieku >=65 lat, dzieci do ukończenia 2. roku życia oraz chorych na niektóre choroby, zaliczanych do grup dużego ryzyka powikłań grypy. Epidemie grypy były przyczyną średnio około 36 000 zgonów rocznie w latach 1990–1999 oraz 226 000 hospitalizacji rocznie w latach 1979–2001.